Fijne verrassingen komen altijd onaangekondigd. Zonder grote marketingcampagnes is Spoedgeval toch een strip die een breed publiek zou moeten aanspreken. Het aangrijpende verhaal van de jonge Ramon en zijn gevecht tegen kanker lieten ons alleszins niet onberoerd.
Wanneer de broer van Daniel Arruda Massa op 19-jarige leeftijd bloed plast, verdwijnt zijn zorgeloze leventje. Al gauw blijkt dat Ramon blaaskanker heeft. Als striptekenaar heeft Daniel Arruda Massa die ervaring in een verhaal willen gieten om op die manier met zijn broer te kunnen communiceren over zijn eigen gevoelens. Daniel Arruda Massa woonde in die periode in Zweden, waardoor het moeilijk was elkaar intensief te zien tijdens de behandelingen. Spoedgeval is niet gemaakt met het oog op een albumuitgave. Het was pas nadien dat Ramon het onder ogen kreeg en ook mee zijn akkoord gaf om het verhaal te delen met een breder publiek. Via Syndikaat was de juiste uitgever snel gevonden. Zij gaven eerder immers al Massas debuut Zombie Hipsters uit.
De tekeningen in Spoedgeval zijn allerminst van een grote technische kwaliteit. Tegelijk slaagt Massa er erg goed in om de emoties die zijn verhaal logischerwijs met zich meebrengt, heel overtuigend op de lezer over te brengen. Hij varieert daarbij ook met zijn bladspiegel en brengt veel afwisseling tussen veel en minder tekst of kleinere en grotere prenten. Dit geeft Spoedgeval een sterke dynamiek en een hoog leestempo. Na het grappige, maar eerder vrijblijvende Zombie Hipsters, is Spoedgeval heel andere koek. De combinatie van de cartooneske, wat gechargeerde stijl uit Zombie Hipsters met een loodzwaar onderwerp als kanker van je eigen broer laat ook sporen na bij de lezer. Spoedgeval is geen verstilde mijmering bij een vreselijke ziekte of een rationele beschouwing bij de gevolgen van kanker voor de zieke en de familie. Neen, Spoedgeval is ruwe emotie, zonder rationele veralgemening. Spoedgeval is niet gemaakt voor een publiek van onbekende lezers. Net dat directe maakt deze strip zo bijzonder en heel anders dan graphic novels die handelen over autobiografische problemen van de auteur.
In onlinereacties op de strip wordt Spoedgeval ,en bij uitbreiding het werk van Daniel Arruda Massa, gecatalogeerd in de groep van jongerenstrips. Wat ons betreft kan je met die omschrijving moeilijk nog verder van de waarheid geraken. Deze strip beoogt een breed publiek. Toch zou het mooi zijn indien ook jongeren dit verhaal kunnen ontdekken, omdat Ramon natuurlijk één van hen is. Mensen voor wie het allemaal nog moet beginnen, die bezig zijn met het ontdekken van het leven. Mensen voor wie het einde van het leven nog een onwezenlijk ver punt zou moeten zijn. Zijn ziekte schudt Ramon helemaal door elkaar, en laat ook de lezer niet onberoerd.
Grafisch maakte Daniel Arruda Massa sinds zijn debuut ook al een hele evolutie door. In zijn dynamische vertelstijl zitten heel wat kiemen voor straf toekomstig werk. Wanneer hij verder de details in de tekeningen een duidelijke plek kan geven, zal zijn tekenstijl nog meer volwassen worden en tal van verhaalstijlen aan kunnen. In Spoedgeval winnen voorlopig nog de emotie en de diepgang van het verhaal van de tekentechnische kwaliteiten. Het maakt ons, verwende Vlamingen, duidelijk dat er ook in Nederland getalenteerde jonge stripmakers rondlopen die heel wat moois in petto lijken te hebben voor de toekomst. De stap voorwaarts die Daniel Arruda Massa met Spoedgeval gezet heeft, is alleszins indrukwekkend. Dit album zou eigenlijk verplichte lectuur moeten zijn voor alle pubers in Vlaanderen en Nederland.
