Tristan maakt een opgemerkte rentree onder de grafische leiding van Paul Teng. De IJzeren Poort vermengt respect voor de oorsprong met voldoende pit om de relevantie van de strip op te krikken. Voor het eerst sinds erg lang genoten we van een strip uit het universum van Jacques Martin.
In het fonds van Casterman nemen de reeksen van Jacques Martin een bijzondere plek in. Zijn bekendste creatie blijft uiteraard Alex, maar ook Lefrancq en Tristan behoren tot het typische Martin-segment van de uitgeverscatalogus. Klassieke, degelijke verhalen waarin geschiedenis een belangrijke, zij het vaak bijna pedagogische rol speelt. Hierdoor verloren de reeksen al vrij snel de voeling met de actuele stripwereld. Ook na het overlijden van Martin in 2010 bleven zijn creaties trouw aan de oorspronkelijke visie van hun schepper. Stapsgewijs werden moderne elementen toegelaten. De nevenreeks Alex Senator was hiervan het meest opvallende bewijs. Daarin was echt sprake van een remake op basis van de moderne stripwetten. In de andere reeksen werden subtiel elementen toegevoegd en werd de stijl van schrijven en tekenen aangepast. Met dit vijftiende deel ondergaat ook Tristan een (zij het subtiele) gedaanteverwisseling.
Met de Nederlandse tekenaar Paul Teng krijgt de reeks een fikse dosis realisme en expressiviteit toegediend. Aan het begin van de jaren 2000 was Paul Teng ook in Frankrijk een populair tekenaar met zijn reeksen Shane en De Oneven Orde, beide voor uitgeverij Le Lombard. Hoewel hij toen in Nederland zelf al een gevestigde waarde was, betekenden deze reeksen voor de Franse markt zijn internationale doorbraak. Na deze reeksen was het plots voorbij. We kwamen de naam van Teng nergens meer tegen in de aankondigingen van nieuwe strips. Hij leek zich teruggetrokken te hebben in zijn thuisland, waar hij geregeld strips maakte in opdracht. De IJzeren Poort is Tengs terugkeer op het internationale toneel en hij maakt meteen duidelijk waarom we hem zo gemist hebben. De middeleeuwen worden onder zijn potlood groezelig en ruw, met een koude die door merg en been lijkt te snijden. Ook de personages vertonen meer menselijke trekjes, weg van de houten klazen van Jacques Martin en vorige tekenaar Jean Pleyers. Grafisch sluit Tristan met dit nieuwe deel aan bij de modernere historische strips, met meer emotie en dynamisme.
In het veertiende deel Dracula maakten scenaristen Jerry Frissen en Jean-Luc Cornette hun debuut. De reacties op hun eerste verhaal waren niet mals, vooral omdat ze geen respect leken te hebben voor de erfenis van Jacques Martin en zich lieten gaan in een exuberant spektakelfestijn. In De IJzeren Poort houden ze zichzelf beter in de hand. Architect Tristan en zijn kompaan Wenceslas bevinden zich nog altijd in Transsylvanië. Doorheen de winterkou raken ze verdeeld. Wenceslas wil een vriend in een nabijgelegen klooster bezoeken, terwijl Tristan onderdak zoekt bij een kasteelheer in de buurt. De buurt wordt geterroriseerd door Seldjoeken, die dorpen platbranden uit wraak voor een verloren veldslag. Tristan zoekt de confrontatie op met de laffe kasteelheer die zijn onderdanen aan hun lot overlaat. Wanneer de Seldjoeken een groot gouden kruis uit het klooster stelen, ontaardt dit conflict. Tristan en Wenceslas trachten de gemoederen te bedaren, maar dit blijkt niet zo goed te lukken.
De tocht met het gouden kruis wordt een afgang voor alle betrokkenen, een afgang die velen met de dood moeten bekopen. Het is verfrissend hoe een lomp voorwerp in het scenario gebruikt wordt om de plot vooruit te stuwen. Tegelijk speelt het scenario goed in op de sterktes van tekenaar Paul Teng. Het resultaat is een klassiek stripverhaal, dat echter wel een ruw randje toont dat we niet eerder zagen in de creaties van Jacques Martin. Met Paul Teng heeft Casterman puur goud in handen. We hopen dat ze hem niet al te snel laten ontsnappen zodat hij samen met zijn scenaristen Tristan verder kan ombouwen tot een historische strip die ook vandaag nog zijn relevantie behoudent.
