Het is in New York haast onmogelijk om te wandelen, te rijden, te zwemmen, te sporten, te zitten of zelfs te slapen zonder gebruik te maken van een creatie van Robert Moses. Hij is het New Yorks equivalent van baron Georges-Eugène Haussmann uit Parijs. Tussen1930 en 1970 heeft deze architect letterlijk het uitzicht van the Big Apple verandert door zijn beroemde constructies waaronder de Verrazanobrug, de metro, heel wat wolkenkrabbers, het financiële district van Manhattan en de buitenwijken van Long Island. Daarnaast creëerde deze grote urbanist talloze speelplaatsen, zwembaden en scholen, en hij bouwde ook 150000 woningen. Die huizen dienden als vervanging voor de vernietigde gebouwen die de sloppenwijken moesten doen verdwijnen en plaats moesten ruimen voor grote doorgangswegen. Moses werd niet alleen bekend om zijn grote verwezenlijkingen, maar werd ook controversieel geacht door zijn gebrek aan empathie voor armen en minderheden en door zijn, wat hij zelf noemde, “onzichtbare segregatie”.
Door zijn lange staat van dienst, werkte hij in totaal voor vijf burgemeesters, zes gouverneurs en zeven presidenten. Met behulp van het betere lobbywerk aten ze allemaal uit zijn hand. Tot notabene een vrouw de barst in het mondaine mannenclubje deed ontstaan. Jane Jacobs, een alleenstaande vrouw wou alle wantoestanden en het immorele gedrag van Moses aan de kaak te stellen. Ze was publiciste en schreef heel wat bij elkaar over urbanisatie die groeit vanuit de creativiteit van het volk. Moses’ plan voor de Manhattan Lower Expressway uit 1962, die pal door enkele volkse buurten zou lopen, werd door haar protest tegengehouden.
In deze elegante graphic novel kiest de befaamde Pierre Christin als architectuurfanaat ervoor om de lotgevallen van dit normloze personage op een objectieve manier te vertellen. Christin is wat je noemt een oude rot in het vak. Hij werd geboren in 1938 en schreef al heel wat scenario’s bij elkaar, waarbij hij bijgestaan werd door kleppers van tekenaars zoals onder andere Enki Bilal, Jacques Tardi en Jijé. Hoewel hij op urbanisatievlak een van de voornaamste meesters is van een van de meest beroemde wereldsteden, is hij in onze contreien nog vrij onbekend bij het grote publiek. Olivier Balez, die ongeveer half zo oud is als zijn scenarist, resideert op dit moment in Chili. Hij is een illustrator pur sang die naast zijn illustratiewerk voor romans, affiches en kinderboeken ook zijn sporen verdiende in de stripwereld. Hij werkt uitsluitend in opdracht van scenaristen, waardoor hij zich ook vooral specialiseerde in one shots. Met dit werk keert hij terug naar de klare lijn die de architecturale stijl van New York en de majestueuze structuren onderstreept.
De vormgeving is, zoals het een goed illustrator betaamt, schitterend. Lijnvoering en kleurwerking zitten perfect in evenwicht. Toch slaagt Balez er niet in om het vrij sec vertelde verhaal van Moses de nodige emoties te geven. We krijgen eerder dan een geïllustreerde biografie een episch verhaal voorgeschoteld, terwijl het leven van Moses toch stof genoeg biedt om er een spannend en beklijvend verhaal van te maken. Meer nog: het verhaal stopt waar het echte leven van Moses in een stroomversnelling komt door intriges, winst en verlies, afrekeningen en uiteindelijk de ondergang van zijn monopolie. Sommige media laten uitschijnen dat er nog een tweede deel zal volgen, maar dit werd nog niet bevestigd.
Het album blijft in elk geval een aangename insteek in het leven van een illuster man, met prachtige tekeningen. Perfect voor een kennismaking met Robert Moses. Misschien dat iemand nu die Nederlandstalige Wikipediapagina wil aanmaken…
