Nieuwe tijden, zo heette het album waarmee Warnauts en Raives vorig jaar opnieuw samen van zich lieten horen. In het Nederlands dan toch, want de oorspronkelijke Franstalige versie van het album verscheen al eerder, in twee delen. Nu is er opnieuw een gebundeld tweeluik, Na de oorlog, waarvoor best even zijn voorganger nog eens opgediept kan worden.
Nieuwe tijden vertelde het verhaal van Thomas Deschamps, die na jaren in Congo vertoefd te hebben, in 1938 terugkeert naar La Goffe, het dorpje in de Ardennen waar hij geboren en getogen is. In La Goffe wachten hem Joseph, jeugdvriend en kersverse pastoor die een voorliefde voor lekkers onder de kurk bezit en zijn broer Charles. Deze heeft niet alleen een voorliefde voor de nieuwe politieke trends van die tijd, maar heeft ook een in de echt verbonden liefde voor de mooie blonde Alice, ooit het liefje van Thomas. En dan is er nog Assunta, de Spaanse communiste die Franco heeft zien opkomen en nu in België gelijkaardig kwaad ziet bloeien.
Nieuwe tijden is niet de grote graphic novel die het had kunnen zijn, maar Warnauts en Raives, nog steeds vier handen op een blad, brengen een onderhoudende vertelling, die soms doet denken aan de eerste delen van Airborne 44 en dan weer de sfeer ademt die Gibrat in zijn recente oorlogsverhalen legde. Net zoals dat bij Gibrat het geval was, kan ook hier gediscussieerd worden over de absolute noodzaak op het oorspronkelijke tweeluik nog eens zo’n klepper te laten volgen, maar nu die er is, wint de nieuwsgierigheid het pleit en blijkt met Na de oorlog wederom een degelijk, maar geen beklijvend vervolg afgeleverd te zijn.
Warnauts en Raives droppen de lezer in 1947, wanneer de scheuring tussen Oost en West in Berlijn tastbaar is. Het is in die stad dat — spoiler alert voor wie het eerste deel niet las! — Thomas zal trachten Assunta uit handen van de Russen te krijgen. De auteurs brengen in, dat moet gezegd, bijna wonderlijke platen een liefdesverhaal tegen de achtergrond van een soms lauw wordende koude oorlog. Geen geweldig originele invalshoek, maar door het tekentalent en de vertelkunst blijft Na de oorlog redelijk overeind.
Imponeren doet het verhaal echter zelden: net zoals zo veel spionageverhalen ontbreekt het dit album daarvoor helaas aan overtuigingskracht, een vreemde vaststelling wanneer pagina na pagina de tekenpracht van het papier spat. Warnauts en Raives lijken echter niet goed te weten waar ze naartoe willen met Na de oorlog en slepen er dan maar een lading elementen bij die het verhaal geen extra dimensie geven, maar louter ballast vormen.
Een derde deel zit er niet meer in na deze Na de oorlog, of zo veel kan toch afgeleid worden uit dit album. Een ramp is dat niet. Als dit twee- dan wel vierluik een opwarmer is voor een vernieuwde intense samenwerking, kunnen Nieuwe tijden en Na de oorlog gerust als speelse tussendoortjes gezien worden, vingeroefeningen van de auteurs om elkaar in een later stadium hopelijk naar grote hoogten te tillen.
