Vader en zoon die een vierdelige stripreeks maken van een familiekroniek; familialer kan het niet worden. Overgiet het met een sausje Eerste Wereldoorlog en het moet wel een bestseller worden. Toch zijn er enkele redenen waarom dat niet het geval zal zijn.
Vader Francis Carin verdiende zijn sporen al in de studio van Jacques Martin, waar hij de reeks Lefranc voor zijn rekening nam. Een harde leerschool met een detailfreak aan het hoofd. Victor Sackville is, naast Lefranc, wellicht de meest bekende reeks van vader Carin. Zoon David veranderde zijn naam al gauw van Carin naar Caryn, zodat hij niet te veel met zijn vader vergeleken zou worden (right!). De personages in Bloedvijanden zouden trouwens allemaal Victor Sackville-personages kunnen zijn. De achtergronden met veel details zijn dan weer schatplichtig aan de strenge ‘Martinregels’ wat betreft de overload aan details en historische correctheid. Jammer genoeg is Martin niet meer onder ons om de Carins te wijzen op enkele slordigheden, vooral bij het uittekenen van de personages.
Het verhaal zou een klassieker kunnen zijn. Meer nog: er zitten hele plukken van bekende klassiekers in. Alles begint aan de vooravond van De Groote Oorlog in 1914. De 18-jarige Omer Desmedt komt aan in Antwerpen-Centraal en laat zich naïef meetronen door een prostituee. Zijn gebrek aan geld zorgt ervoor dat hij bont en blauw op straat belandt. Dokwerker Louis ontfermt zich over hem, waarop Omer zijn geschiedenis en queeste begint te verhalen.
Omer blijkt de helft van een tweeling van de rijke Oost-Vlaamse familie Van Tongen te zijn. In 1896 werd hij ontvoerd door Maria Desmedt die de dood van haar pasgeboren kind niet kon verwerken. Haar man Francis laat zich overtuigen om het kind te houden en ze besluiten Oost-Vlaanderen te ontvluchten en zich in het Waalse Herve te vestigen. Francis doet zich voor als een Hollander en vindt op die manier werk in de mijnen. Maar door een aantal toevalligheden beginnen de wegen van de beide families te kruisen en komt langzaamaan de waarheid aan het licht. De rijke tweelingbroer blijkt een rotkarakter te hebben en heult met de Duitse overheid. Hij zou zeker niet gediend zijn met de gedachte alles te moeten delen met een tweelingbroer. De zachtaardige Omer wil zijn identiteit stukje bij beetje verklaren.
De titel laat vermoeden dat de twee broers in de nakende oorlog tegenover elkaar zullen staan. Waar hebben we dat nog gehoord of gezien? Van Prins en bedelknaap tot de verplichte aflevering in het merendeel van de actieseries in de jaren ’80 worden we geconfronteerd met tweelingen die elkaar tegenkomen en elkaars tegengestelde blijken te zijn. Maar de echte plot is volledig overgenomen van de film Good Morning Babylonia van de gebroeders Taviani. Die film speelt zich in dezelfde tijd af. Twee Italiaanse broers trekken als decorartiesten naar Hollywood. Als de oorlog uitbreekt, komen ze aan het front echter tegenover elkaar te staan.
Maar kom, elk verhaal is ooit al in een of andere vorm geschreven. De Carins brengen een historisch vrij correct tijdsbeeld van het Vlaanderen en Wallonië begin vorige eeuw. De verschillen tussen de verschillende standen en de nakende oorlog worden mooi in beeld gebracht. We zijn wel benieuwd hoe dit verhaal zich nog verder kan ontwikkelen in de volgende drie delen. De plotwendingen zijn vaak te onwaarschijnlijk en moeten zich in de hoofden van de Carins duidelijker ontwikkelen dan dat we ze op papier te zien krijgen. De personages zijn vaak te slordig getekend, zeker tegenover de immense uitwerking van de achtergronden. Ondanks de familiale band, merk je dat er twee verschillende tekenaars aan de slag zijn geweest. We geven het echter allemaal nog wat krediet. Een eerste deel moet de personages vlees geven. Normaal gezien moet nu pas het verhaal van start gaan. We houden u op de hoogte!
