De diversiteit aan Amerikaanse superhelden wordt nu ook in vertaling steeds duidelijker. RW overlaadt het publiek met stevig uitgegeven comicwerk van hofleverancier DC Comics. Aquaman is één van de sterkere figuren in hun fonds.
Al in 1941 verscheen Aquaman voor het eerst in een stripverhaal. Paul Norris en Mort Weisinger schiepen de koning van de zee als een superheld in de opkomstperiode van de klassieke Amerikaanse iconen. Na de introductie van Superman en Batman volgden een hele groep figuren die de decennia nadien verschillende eigen reeksen kregen, met wisselende populariteit. In de jaren ’50 werd Aquaman meer dan enkel de koning van Atlantis. Hij bleek Arthur Curry te heten, zoon van een vuurtorenwachter. Net die origine keert nu in de herinterpretatie van dit verhaal door Geoff Johns terug. Johns begint opnieuw van nul, het principe achter het initiatief ‘The New 52’ van DC. Nieuwe lezers konden dus volop van de verhalen genieten, zonder nood aan achtergrondkennis. Eén van de boeiende aspecten van Aquaman is bovendien dat hij doorheen de tijd steeds als een minderwaardige held gezien wordt door een deel van het publiek. Net dat onderhuids zinderende minderwaardigheidsgevoel wordt in De Trog sterk uitgespeeld en geeft aan het personage de nodige menselijkheid. In dit eerste boek zoekt Aquaman duidelijk nog zijn plaats nu hij besloten heeft in de vuurtoren van zijn vader te gaan wonen, tussen de mensen.
Met Geoff Johns kreeg Aquaman in deze nieuwste reeks één van de grootste scenaristen achter zijn naam. Johns schreef in de afgelopen jaren comics over zowat alle helden uit het universum van DC. De Trog bevat de eerste zes hoofdstukken van zijn verhaal over Aquaman. In de VS beëindigde hij dit recent na 25 delen. We hebben dus nog wel enkele bundels van zijn hand te goed. Johns begrijpt heel goed de wetmatigheden van een superheldenstrip. Er is aandacht voor actie én stille momenten, hij doseert zijn cliffhangers goed en bouwt zijn verhaal op met voldoende suspens. Hierdoor durven zijn verhalen nogal eens voorspelbaar worden en valt hij wat buiten de groep van de meer ‘experimentele’ comicschrijvers als Grant Morrison of Mark Millar.
Ivan Reis is ook één van die trouwe tekenaars van DC die al jaren lang tal van series van beelden voorziet. Ook Reis is niet meteen een superster, hoewel zijn naam de laatste jaren wel steeds vaker aan grote reeksen verbonden wordt. De Braziliaan heeft een weelderige stijl die wat aansluit bij de klassieke, elegante stijl van Alan Davis. Ook Reis blinkt minder uit in pocherige massascènes en pagina’s volgens poses van verleidelijke dames en stoere helden. Hij concentreert zich op leesbare pagina-indelingen en doet daarmee alle recht aan de verhalen van zijn scenaristen. Wat ons betreft mag er nog heel wat werk van Reis vertaald worden. Dat lijkt overigens geen probleem te worden, aangezien hij momenteel Justice League tekent, waarvan ook al één deel vertaald werd. RW mag stilaan wel beginnen om ook wat vervolgen te vertalen van de gestarte reeksen. Aquaman mag wat ons betreft als één van de eerste in de rij staan.
