Joris Vermassen. De naam doet alleszins geen belletje rinkelen. Ook Het Zotte Geweld lijkt nog het meest op het werk van een getalenteerd debutant.
En toch. Joris Vermassen liet al eerder van zichzelf horen als zijn alter ego Fritz Van den Heuvel. Zo brak hij een lans voor comedy toen dat genre in de theaters nog vreselijk hard genegeerd werd. Met verschillende shows en strips voor Humo werd Fritz Van den Heuvel op korte tijd een begrip. Toch lagen de ambities van Joris Vermassen breder. Zo ging hij aan de slag als docent aan de School of Arts in Gent en begon hij over kunst te schrijven en aan onderzoek te doen. Tegelijk leverde hij de scenario’s voor de absurde kinderstrip De Bamburgers. De humor leek wat weg te ebben uit zijn werk. Voor De Standaard levert hij ook al enige tijd cartoons en eind 2013 begon de voorpublicatie van Het Zotte Geweld op de digitale avondeditie van de krant. Zowat uit het niets ligt nu Het Zotte Geweld als een echte graphic novel in de winkels. Elke vergelijking met zijn vroegere stripwerk lijkt mank te lopen.
Tom Steurs is een stand-up comedian die worstelt met de verplichtingen van een publieke persoonlijkheid. Als comedian wordt hij voor televisie vaak gevraagd voor amusementsprogramma’s. Toch liggen die verplichte jobs Steurs niet echt. Ook met de voortdurende confrontatie met het publiek heeft hij het steeds vaker moeilijk. Nu de gezondheid van Toms zus Elke ook steedsverder achteruitgaat en het einde voor haar in zicht komt, worden de scheuren in Toms humorpantser zichtbaar. De twijfel tussen het piekeren en het besef dat hij zich gelukkig moet prijzen, wordt door Joris Vermassen op een heel doorleefde manier verwerkt in de strip. Toch verzandt Het Zotte Geweld nergens in een klaagzang van een gefrustreerd kunstenaar. De lichtheid van het boek is eigenlijk zelfs opvallend. Vermassen koppelt de leefwereld van Tom nadrukkelijk aan die van kunstenaar Rik Wouters, van wie hij ook de titel van het boek leende. Uit het hele boek blijkt steeds een bedachtzaamheid, alsof de auteur elke zin en elke scène perfect heeft afgewogen tegen het effect dat die zou hebben in het ruimere verhaal.
Ook de tekeningen in Het Zotte Geweld maken indruk. Met enkel grijstinten zorgt Vermassen er toch voor dat het lijkt alsof het om een kleurenstrip gaat. Cartooneske figuren hebben hoegenaamd niets grappigs. De humor komt hard aan en benadrukt net de pijn en het afscheid van Elke. Door de losse lijnvoering krijgt de strip meer kracht en expressiviteit.
Het Zotte Geweld toont een auteur die helemaal ontbolsterd is. Hij zet de humor in voor het versterken van gevoelens en doet dat op een indrukwekkende en subtiele manier. Tekst en tekeningen zijn in dit album perfect complementair. Het masker van Fritz Van den Heuvel is weg, nu is het aan Joris Vermassen om zelf naam te maken. Met Het Zotte Geweld heeft hij dat nu op overtuigende wijze gedaan.
