Duitsland, begin jaren dertig. Er zijn aangenamere plaatsen denkbaar om op te groeien. Ook voor handelaars in fictie is het een periode die niet vrij is van risico. De kunst is niet alleen een verhaal te vertellen dat het gewicht van de geschiedenis kan torsen, maar dat bovendien boeiend weet te blijven in een zee van verhalen over het moment waarop donkere wolken zich samenpakten boven de twintigste eeuw.
Op een moment dat de focus van de Tweede naar de Eerste Wereldoorlog verschoven is, zoals iedereen die recent een bezoek bracht aan Leuven of de Westhoek kan getuigen, voelt het bijna als een anachronisme om in een verhaal te duiken dat zich situeert in de aanloop naar de laatste wereldbrand.
Nochtans vallen beide grote slachtingen niet van elkaar los te koppelen, zoals ook blijkt uit de eerste pagina’s van deel een van deze trilogie. Dit album, dat de ondertitel Duitsland 1932 meekreeg, begint met een flashback waarin we kennismaken met het gezin Von Kleist. Ulrich Von Kleist, hoofd van een gezin met twee kinderen, neemt zijn burgerbestaan weer op nadat hij in de Groote Oorlog jagerpiloot was. Door zijn huwelijk met Julia, de enige dochter van een industrieel, ligt een lucratief bestaan in de zakenwereld in het vooruitzicht.
Herman Göring, een oud-strijdmakker van Von Kleist, timmert ondertussen eveneens vol volharding aan zijn carrière. Aan de zijde van Adolf Hitler werkt hij aan de uitbouw van de nazibeweging die langzaam maar zeker de Duitse samenleving in zijn greep krijgt. Die onverdroten opmars van een totalitair regime vormt de hoe langer hoe dreigendere achtergrond waartegen deel twee en drie, die respectievelijk in 1932 en 1933 gesitueerd zijn, zich afspelen.
Niet alleen de samenleving als geheel valt ten prooi aan Hitler en zijn medestanders, ook de individuele levens van de protagonisten van Julia Von Kleist ondergaan ingrijpende veranderingen. Niet in het minst in het geval van Julia, maar haar zonen vallen net zo goed ten prooi aan de polarisering die elke inwoner van het land stilaan onvermijdelijk in een tot mede- dan wel tegenstander maakt, afhankelijk van de eigen plaats op het schaakbord.
Dat dit niet alleen desastreuze gevolgen heeft voor de maatschappij, maar ook voor de microsamenleving die een gezin is, was te verwachten. Niet alleen omdat dit nu eenmaal logisch is door de hedendaagse blik waarmee we naar een verhaal uit de jaren dertig kijken, maar omdat menselijke karakters niet snel geneigd zijn het eigen falen onder ogen te zien en in de overtuiging van het eigen grote gelijk met verbeten gezicht richting afgrond denderen.
Voor stripmakers is zoiets uiteraard gedroomd materiaal om mee aan de slag te gaan en Marivain, die flinke stappen vooruit zet na Barbara Wolf, blijkt de geschikte vakman om dit verhaal van Djian (bekend van De Grote Dode en De Minderbroedersschool) in realistische, strakke tekeningen te gieten.
Nu is het enkel wachten op een volgende cyclus om te weten hoe de personages het ervan afbrengen in de verdere maalstroom van de geschiedenis.
