Een dag nadat Jamie Lidell de grote zaal in lichterlaaie zette, is het vanavond aan de jonge garde om het verzengende funkvuur in de kleine club in gang te houden. The Internet, de jongste spin-off uit de druk bevolkte Odd Future-clan, brengt hiervoor het bevriende Kilo Kish mee.
Mogen wij allereerst een lans breken voor de Vlaamse producer Poldoore — heeft u ‘m? –, die vanavond het publiek mag opwarmen? Gehuld in een Madlib T-shirt en een grijze hoodie, verrast de jonge snaak een half uur lang met flarden zomerse piano en blazers en lome grooves,
Die het midden houden tussen het goedgemutste knip- en plakwerk van RJD2 en de dansbare retrodisco van Poolside. Na twintig minuten drijft Poldoore het tempo even op met de funky breaks en de wobbelende bassen van zijn (cult)hitje “Nothing Left To Say”. We komen deze jongeman in de zomer graag nog eens tegen.
Aansluitend betreedt Kilo Kish het podium. Vorig jaar bracht de tweeëntwintigjarige zangeres uit Brooklyn een EP en een mixtape uit, in afwachting van haar officiële debuut. The Internet verzorgde de productie van die EP en nam Kilo Kish prompt mee op tour. Het begint vanavond wat onwennig, opener “Navy” wordt tweemaal ingezet, maar al snel wint de zangeres aan zelfvertrouwen. Kish brengt haar teksten ergens tussen rappen en fluisteren in, wat resulteert in een warm “Crosstown” en een sensueel “Goldmine”. Wanneer de DJ een flard Notorious BIG draait, waagt Kish een dansje in het publiek. Een kerel op de eerste rij krijgt prompt een micro onder zijn neus geschoven, maar raakt niet verder dan “I love you Kish”. Na amper een klein halfuur sluit Kish af met het mysterieuze “Creepwave” en laat ze ons met het gevoel achter dat we in de toekomst nog van haar zullen horen.
De Club is aardig volgelopen wanneer The Internet aan zijn set begint. In de studio is The Internet het project van zangeres Syd Tha Kyd en producer Matt Martians, maar vanavond heeft Syd tot onze grote vreugde een vrij fantastische liveband om zich heen verzameld. Los en ongedwongen zetten ze “They Say” in, toetsenist Tay Walker verzorgt de tweede stem. Met “Karma” en “Pondering” brengt Walker later in de set ook twee eigen nummers waarin hij bewijst voor de nodige soul te kunnen zorgen mocht Frank Ocean de Odd Future-clan ooit verlaten. Syd blijkt helaas niet de allerbeste zangeres. Dit geeft ze zelf ook toe wanneer ze haar band met een knipoog bedankt: “So as you can see, they’re the talented ones”. Maar als frontvrouw staat ze er wel en ze heeft bakken attitude. We hadden eerlijk gezegd niet anders verwacht van de vrouw die dagelijks optrekt met de vuilbekkende mannen van Odd Future.
Er wordt losjes gemusiceerd en vooral de bassist heeft een geweldig gevoel voor groove, wat blijkt in het broeierige “Gurl”. De band wisselt makkelijk van tempo, er passeren enkele nieuwe nummers en voor “Ode To A Dream” wordt Kilo Kish nog eens op podium gehaald. Een slepende versie van “The Garden” mag net als op de debuutplaat ook dit optreden afsluiten. De muzikanten krijgen er echter niet genoeg van en keren terug om nog wat te jammen zonder Syd. Wij zetten
goedgeluimd de nacht in en besluiten dat de delen van Odd Future stilaan groter worden dan het geheel. Diverser vooral, en in het geval van The Internet ook wel meer volwassen.
Kilo Kish en The Internet wakkerden vanavond het funkvuur aan en slaagden met verve in hun opdracht. Ze brachten een even spontaan als subtiel schouwspel. Laat hippe bands als AlunaGeorge en Rhye maar in de schijnwerpers staan, deze twee amuseren zich rot en stippelen intussen rustig maar zeker hun eigen pad uit.
