Met Pure X en Sleep ? Over heeft de AB twee van de meest avontuurlijke bands van het jaar in huis. Beiden scheppen klanklandschappen die de luisteraar in vervoering dan wel in verwarring brengen. Gelukkig overheerst vanavond dat eerste gevoel.
Een van de meest intrigerende namen van dit jaar: Sleep ? Over. De 7” “Outer Limits”, die de bal aan het rollen bracht, was ronduit verbluffend. Dromerige klanken — want hip zijn ze wel, deze Texanen — met daarover een lieflijk zingend meisje. Voor zulke nummers is het concept endless repeat uitgevonden.
Wie dacht dat “Outer Limits” een voorafspiegeling was van het onlangs verschenen debuut Forever komt echter van een kale reis thuis. Heeft “Outer Limits” nog vaag iets weg van een popsong, dan wordt op het album de rem die voordien nog op zweverigheid stond, volledig losgelaten. Met een fraai resultaat, overigens.
Al maakt dat het mysterie rond Sleep ? Over er niet minder op. Met een Ijslandvaarder op drums, een gigantische nerd achter een synthesizer en een meisje met de lelijkste broek aller tijden is het gezelschap op zijn minst intrigerend te noemen. Dat Sleep ? Over bovendien besluit voor voorprogramma Pure X — dat niet alleen eveneens van Austin afkomstig is, maar ook dezelfde ritmesectie heeft — het podium te bestijgen, maakt de avond alleen nog meer bevreemdend.
Dat blijkt namelijk een sleutelwoord te zijn als het gaat om een livepassage van Sleep ? Over. Het vijftal brengt overduidelijk mooi afgebakende songs, maar doet dat op zo’n manier dat het publiek mentaal naar andere oorden gekatapulteerd wordt en het onderscheid tussen de gebrachte nummers alsnog lijkt te vervagen.
Er mag dan wel voor een nagenoeg lege AB-club gemusiceerd worden, het handvol aanwezigen wordt stuk voor stuk in vervoering gebracht. Sleep ? Over doet zowaar dromen van een bestaan als Kapitein Nemo, of van een heropstart van het Apollo-programma. Niet voor niets heet een van de meest fascinerende songs van de band “Flying Saucers Are Real”.
De keuze om Pure X de eer te gunnen de avond af te sluiten, is een beetje ongelukkig. Dit trio brengt verre van onaardige songs, maar de op feedback golvende huilende zang voelt net dat tikje ongemakkelijk aan na het even bevreemdend als behaaglijk bad waarin Sleep ? Over je net heeft ondergedompeld.
Desondanks zijn beide bands twee opmerkelijke verschijningen in het muzieklandschap, die zich niet aan conventies of regels lijken te houden, of het nu gaat om uurschema’s van concertzalen, of 21ste eeuwse muziekverspreiding: Sleep ? Over’s eerste langspeler Forever is enkel op vinyl verkrijgbaar. Eerder bracht de band al een EP enkel uit op cassette. Moeilijkdoenerij? Misschien. Maar zolang het mooie muziek oplevert, gaan wij als luisteraar niet moeilijk doen. Tenslotte was deze band er verantwoordelijk voor dat we even het gevoel hadden opnieuw op het Domino-festival te staan.
