Zaterdagavond
17u20. We stappen de Bozar binnen want we worden verwacht voor een
meet & greet met Tori Amos. Doodnerveus. ‘Ik vind dit
helemaal niet plezant’ hoor ik m’n plus one stamelen. We
worden samen met vier anderen ontvangen door de man van Universal.
We dringen de catacomben van de Bozar verder binnen. We horen de
soundcheck en wachten geduldig af. Een hele reeks songs passeren de
revue en we krijgen al een idee van hoe het concert later op de
avond zal klinken. Een klein uur later mogen we de zaal binnen voor
een mini-privé-optreden. Nadien worden we backstage verwacht. Ook
de andere gegadigden zijn nu doodnerveus en je voelt de spanning in
de lucht hangen. Maar nog voor onze zenuwen ons echt parten kunnen
spelen, staat ze voor onze neus. Tori Amos op aanraakafstand. Er
zijn geen gillende tieners aanwezig, maar hier en daar zit er
duidelijk één onderhuids te schreeuwen. Tori Amos stelt iedereen
duidelijk meteen op zijn (of haar) gemak. Ze beantwoordt de vragen
met een bereidwilligheid die niet doet vermoeden dat ze dit voor
elk optreden doet. Ze signeert wat gesigneerd moet worden, gaat op
de foto en neemt de chocolade maar al te graag in ontvangst. Ze
ziet er geweldig uit en hier wordt duidelijk dat de gefotoshopte
hoezen en foto’s nergens voor nodig zijn. Ze vertrekt met een ‘See
you later at the concert’ en iedereen aanwezig wandelt naar buiten
met een glimlach die niets (of net alles) aan de fantasie
overlaat.
Anderhalf uur later zitten we in de zaal. De Britse Mark
Hole mag op het Europese luik van de Night Of Hunters Tour
telkens openen en het is aan de man te zien dat hij zich in die
positie goed voelt. Hij maakt mopjes, voorziet zijn nummers van
uitleg en laat geen gelegenheid voorbij gaan om zichzelf en z’n
muziek aan te prijzen. En net met dat laatste lijkt er iets mis te
lopen. De man beschikt over een stem die heel wat aan kan en dat
laat hij dan ook meteen merken, maar daarmee is het kunstje dan ook
af. Afgezien van het cabaret-aandoende ‘My Friend’ zijn de nummers
nogal uitgesponnen en enigszins slaapverwekkend. Jazeker, de man
beheerst zijn metier volledig, maar er is nog wel wat werk aan de
winkel.
Het publiek komt natuurlijk vooral voor Tori Amos,
en laat dat duidelijk blijken wanneer het naar hun zin iets te lang
duurt voor het concert begint. Maar uiteindelijk doven de lichten
en stappen vier mannen het podium op. De drie violisten en de
cellist vormen samen het Poolse Apollon Musagete Quartett en waren
al terug te vinden op ‘Night Of Hunters‘ als
prominent strijkerskwartet. Ze zetten het eerste nummer in. Twee
minuten later komt Tori Amos het podium onder luid gejuich en
applaus opgewandeld. Ze maakt een lange en diepe buiging en neemt
plaats tussen haar Bösendorfer en de keyboard. ‘Shattering Sea’ mag
de spits afbijten en bleek achteraf de perfecte opener voor wat een
divers concert zou worden.
Bij nummer twee haalt Amos al meteen de coverdoos boven. Het is
stilaan een traditie geworden om tijdens haar concerten een aantal
covers te spelen. Deze nummers maakt ze dan ook volledig de hare en
de diehard fans herkennen ook deze nummers al meteen bij de eerste
noot. Eerst mag ‘Landslide’ van Fleetwood Mac de revue passeren, en
later op de avond krijgt ook Madonna’s ‘Live To Tell’ een
behandeling. Het bleken mooie momenten, maar echt nodig heeft Tori
Amos het werk van anderen niet. Net zoals ze het ook niet moet
hebben van de grote hits. Geen ‘Cornflake Girl’, geen ‘Crucify’ in
de Bozar, daarentegen wel mooie en opwindende versies van
klassiekers als ‘Caught A Lite Sneeze’, ‘Suede’ , ‘Precious
Things’, ‘Leather’ en ‘Winter’. ‘Cruel’ krijgt een
slagwerk-bewerking van de strijkers die hun instrument in dit
nummer niet gebruiken waarvoor het eigenlijk dient. ‘Hey Jupiter’
is ingetogen en klinkt zoals het dient te klinken met een Amos die
de passie uit haar lijf laat lopen, steeds weg en weer wiegend
tussen de grand piano en het publiek.
Uiteraard is de hele toer er gekomen naar aanleiding van de nieuwe
cd, maar uit ‘Night Of Hunters’ worden uiteindelijk slechts vier
nummers gespeeld. ‘Fearlesness’ krijgt de verbitterde behandeling
die het nummer op cd al heeft, en ook ‘Naughtical Twilight’
betreedt niet echt nieuwe paden. ‘Star Whisperer’ daarentegen,
ontketent alle demonen die er in de zangeres huizen. Op cd klokt
het nummer net geen tien minuten af en ook in de Bozar laat Amos
het nummer los alsof het een paard is dat dient getemd te worden.
Hier wordt dan ook duidelijk dat het publiek de nieuwe nummers nog
niet onder de knie heeft. Halverwege wordt er al duchtig
geapplaudisseerd, terwijl het enkel om een langere stilte in het
nummer gaat.
Nochtans lijkt het alsof de zaal vol diehard fans zit. Een nummer
als ‘Take To The Sky’ dat als b-kant voor ‘Winter’ fungeerde, wordt
hier meteen op groot gejuich onthaald. En het nummer kreeg een
wereldprimeur mee. Halverwege gebruikt Amos een strofe uit ‘Datura’
als brug, iets wat voor een artieste die met haar nummers speelt
als een klein kind met z’n lego-blokken niet zo uitzonderlijk is.
Alleen werd ‘Datura’ nog nooit live gespeeld, zelfs geen klein
stukje. En je kon het horen aan de echte fans die plots wild worden
wanneer Amos ‘Is there room in your heart ‘ inzet. Een mooi moment
in een al even mooi en opwindend nummer. ‘Alamo’, een zo mogelijk
nog obscuurder b-kantje, wordt hier als heldin verwelkomd en
omarmd.
Eigenlijk mag het gewoon duidelijk zijn. Voor de bijna uitverkochte
zaal kon Amos niet veel mispeuteren. Ook niet toen ze in ‘Baker
Baker’ tekstueel het begin miste. Ook niet als bleek dat ze
afgezien van het welkomstwoord geen bindtekst heeft ingestudeerd en
de nummers in razendsnel tempo op elkaar laat volgen. Alles werd
met de mantel der fanliefde bedekt. En het dient gezegd te worden.
Het concert was dik in orde. Muzikaal kregen we waarvoor we gekomen
waren, én dat beetje meer. Er was een lichtshow om U tegen te
zeggen. En de schare fans die Tori Amos verafgoden en op de gepaste
momenten riepen, rechtsprongen én naar voor spurtten, droegen
alleen bij tot de uitgelaten sfeer die naar mate het concert
vorderde enkel uitgelatener werd. Wij reden alvast naar huis met
een heel erg tevreden gevoel.
Setlist:
Shattering Sea / Landslide / Suede /Way Down / Fearlessness / Cloud
On My Tongue / Spring Haze / Take To The Sky / Verlvet Revolution /
Leather / Winter / Star Whisperer / Caught A Lite Sneeze / Live To
Tell / Alamo / Hey Jupiter / Siren / Snow Cherries From France /
Cruel
Bis 1
A Multitude Of Shades / Precious Things
Bis2
Bouncing Off Clouds / Baker Baker / Nautical Twilight / Big
Wheel
‘Night Of Hunters’ verscheen bij Universal in 2011
