Konichiwa Records, 2010.
Laat er geen twijfel over bestaan: de Zweedse Robyn ís op dit
moment de hardst werkende vrouw in showbizz. Amper zes maanden zijn
er voorbijgegaan sinds we hier volledig euforisch werden over
‘Bodytalk Pt.
1‘, nauwelijks gelovend in een tweede klepper van dat formaat.
September bracht ons echter ‘Bodytalk Pt. 2‘, en
andermaal kwam Robyns perfecte popdance aan als een opgewonden
vuistslag.
De wisselende berichten over ‘Bodytalk Pt. 3’ toonden ook meteen
weer aan dat Robyn haar eigen zin doet. In plaats van een derde
minialbum (zoals aanvankelijk aangekondigd) komt ze deze keer met
een volwaardige langspeler op de proppen. Zorgvuldig koos ze van
zowel ‘Pt. 1’ als ‘Pt. 2’ vijf nummers uit, en voegde daar nog eens
één remix en vier nieuwe songs aan toe. Het resultaat heet
eenvoudigweg ‘Bodytalk’.
Van het eerste deel sneuvelden enkel ‘Cry When You Get Older’ en
het Zweedse volksliedje ‘Jag Vet Dejlig Rosa’. Eerstgenoemde was
één van onze favorieten, dus begrijpen we de keuze niet helemaal,
maar anderzijds zouden we ook geen enkel nummer kunnen missen van
diegenen die ze wel uitkoos. ‘Fembot’ is de perfecte opener voor
dit album: de song kondigt aan wat we juist mogen verwachten en
laat Robyn horen zoals we haar het liefst hebben, zelfverzekerd
rappend: ‘My system’s in mint condition /The power’s up on my
transistors/ Working fine, no glitches/ Plug me in and flip some
switches ‘. Ook op track twee en drie, ‘Don’t Fucking Tell Me What
To Do’ en ‘None Of Dem’ (ft. Röyksopp), schreeuwt
een schunnige Robyn haar eigenheid uit alsof haar leven ervan
afhangt.
‘Bodytalk Pt. 2’ wordt vertegenwoordigd door de danceversie van
‘Hang With Me’, het pompende ‘We Dance To The Beat’, Snoop
Dogg-collaboratie ‘U Should Know Better’, voormalige albumopener
‘In My Eyes’ en het naar new wave lonkende ‘Love Kills’. De
akoestische parel ‘Indestructible’ kreeg net als ‘Hang With Me’ een
up-tempo update, al vinden we deze toch minder geslaagd.
Het onderliggende beatje doet ons iets te veel denken aan Milk Inc.
en konsoorten, en het was op zich best fijn geweest had ze één
rustigere song behouden.
De vier nieuwe tracks staan netjes gedoseerd verspreid over het
album. ‘Time Machine’ voert ons terug naar de Eurodance van de
jaren negentig, en ‘Get Myself Together’ is een heerlijke
clubtrack zoals we die van Robyn gewend zijn: een
tikkeltje emotie en veel explosieve beats. ‘Stars 4-Ever’ heeft het
potentieel een even grote floorfiller te worden als ‘With
Every Heartbeat’ indertijd, maar dé uitschieter is sprankelnieuwe
single ‘Call Your Girlfriend’. Een bezwerend synthritme en het
ultieme bewijs van Robyns kunnen om openhartig treffende lyrics te
creëren, al zien we het deze keer van de andere kant en is zij ‘de
andere vrouw’ in plaats van de gekwetste geliefde.
Drie maal dezelfde artieste reviewen op een half jaar tijd, een
mens zou ervan in herhaling vallen. In het geval van Robyn en haar
‘Bodytalk’-reeks kunnen we niet anders dan van de daken blijven
schreeuwen dat dit een zéér straffe madam is. Haar unieke
combinatie van dance, pop, elektro en songschrijven zorgt voor een
onuitputtelijke bron van briljant geconstrueerde songs. Wie haar
een poos geleden aan het werk zag in de Botanique weet ook dat ze
het meent en niets zonder volle overgave doet. Wat ze dit jaar
bewerkstelligde is dan ook zelden gezien. We kunnen met de hand op
het hart zeggen dat het eindresultaat, ‘Bodytalk’, géén enkele
zwakke song bevat en dus zonder meer een landslide victory is voor
de stoere Zweedse. 2010 is van Robyn, zeg dat wij u het gezegd
hebben.
Robyn speelt op 14 maart in een uitverkochte Ancienne
Belgique.
