Het zevende reguliere album van Belle And Sebastian is het vierde niet-essentiële Belle-album. Het is echter ook het zevende bijzonder beluisterenswaardige Belle-album.
Ooit stond de M in MTV daadwerkelijk voor music. Anderhalf decennium geleden — zo ongeveer ook het regnum van MTV’s Most Wanted video jockey Ray Cokes — maakten we middels het machtige ‘120 Minutes’ en opvolger ‘Alternative Nation’ — dat weliswaar pas na middernacht in de ether werd geduld — kennis met onder meer Tindersticks, Low, Tortoise, Palace (Brothers) en ook Belle And Sebastian. Left field music was toen nog enigszins een samenzwering, vóór het internet het muziekontdekkingsambacht transformeerde tot een soort mondiale, tegen lichtsnelheid evoluerende trainspotting waarin wat gisteren über-hip was vandaag al hopeloos passé is.
De vroege B&S-single “Dog On Wheels” voerde ons zo onvoorbereid de geheel eigen wereld van Belle-spilfiguur Stuart Murdoch in, waarin sixtiespop, college radio-romantiek en suikerspin-escapisme de dienst uitmaakten. Het ongepolijste, waarachtige debuut Tigermilk — met op de hoes een meisje dat een speelgoedtijger de borst geeft — stond vol lillende lappen tienerdagboekenverdriet — “My brother had confessed that he was gay, it took the heat off me for a while” — en andere tranches de vie — “Lisa knows a girl who’s been abused, it changed her philosophy in ’82”. De verwachtingen waren groot en opvolgers If You’re Feeling Sinister en The Boy With The Arab Strap losten die in. De zweem van mysterie rond de groep en haar voorman deed de rest voor het opstuwen van het Schotse Belle And Sebastian in de vaart der volkeren en de Engelse muziekbladen in het bijzonder.
Met het schrijden der jaren werden de scherpe randjes meer en meer van de Belle-platen afgevijld, met als vermeend hoogte-/dieptepunt het aantrekken van Trevor Horn — cv-highlight Frankie Goes To Hollywood — als producer van Dear Catastrophe Waitress. Ook deze Write About Love is auditief zo gestroomlijnd als de gemiddelde Pininfarina-creatie. Zolang de songkwaliteit gelijke tred kan houden, hoeven we daarom nog niet te klagen. Een volledige clean sheet kan het zevende B&S-album ons op dit punt echter niet bieden, al zijn de (halve) missers op een twee vingers te tellen: “Little Lou, Ugly Jack, Prophet John” (een duet met Norah Jones) en het titelnummer treden ons nogal vlak tegemoet, maar daarmee hebben we het qua manco’s dan ook wel gehad. Rond die dip halverwege heen genieten we volop van Write About Love, nergens stuitend spectaculair, maar overal geweldig genietbaar.
Opener “I Didn’t See It Coming” is een klassieke B&S-song vol statige vrolijkheid waarin Murdoch de spotlight laat aan multi-instrumentaliste Sarah Martin en zelf pas na het bruggetje stemgewijs over de brug komt. Tegen dan staat in ons notaboekje al te lezen: instant geluk in een drieminuten-portie — ok, het zijn er vijf. Verder zijn we ook bijzonder gecharmeerd door het vrolijke “Come on Sister”, het understated “Calculating Bimbo” — dat vaagweg doet denken aan iets van B&S-fan Jens Lekman — en het door een Motown-beat op gang gehouden “I Want The World To Stop”. Voor blijvende toevoegingen aan de Belle-canon kijken we echter in de richting van het aanzwellende “The Ghost Of Rockschool” en het jachtige “Sunday’s Pretty Icons”: textbook Belle And Sebastian — lees vooral niet: Belle And Sebastian by numbers.
Deze Write About Love is minder baanbrekend dan de gemiddelde drilboor en klinkt ook zo niet, for that matter, maar wanneer was u dat laatst?
