Als het op jazz aankomt, ben ik het kneusje van de klas. Natuurlijk
heb ik ‘Kind Of Blue’ en ‘A Love Supreme’ in mijn platencollectie.
Uiteraard kan ik Nina Simone’s ‘Feeling Good’ meekwelen op een
beschonken avond. Maar daar houdt het jammer genoeg ook op. Noem
het luiheid of desinteresse als je wilt, maar voorlopig blijft er
voor mij nog zo veel andere muziek te ontdekken, dat ik me nog niet
heb durven wagen aan een vergaande speurtocht naar de vele
verborgen parels die het genre ongetwijfeld telt. Wat ik dan ga
zoeken op de albumvoorstelling van een band die reeds opende voor
Al Jarreau en Marcus Miller? Het antwoord is simpel: dat
sprankeltje originaliteit, creativiteit, naïviteit of – zoals de
Fransen het mooi uitdrukken – dat Je ne sais quoi, dat van
BRZZVLL (lees Brazzaville) meer maakt dan een doordeweeks
jazzcombo.
Daarom, maar ook uit pure goesting in een fijn avondje
vol exotische klanken, was ik donderdag present in de foyer van wat
nog steeds de meest authentieke zaal van ’t stad is, om te
luisteren naar gloednieuwe nummers uit hun tweede worp ‘Happy Life
Creator’. Wat ik daar kreeg voorgeschoteld valt echter niet zomaar
in enkele woorden te vatten. En mijn eerder aangehaalde gebrek aan
jazzbagage – de laatste keer dat ik het aanhaal, I swear –
maakt de beschrijving ervan des te moeilijker. Gelukkig bleken er
ook heel wat andere invloeden prominent aanwezig te zijn in de
sound van de Antwerpse youngsters. Een flinke scheut
George Clinton, de Robert Wyatt era van The Soft Machine,
een tikkeltje Zappa en Bowie’s ‘Station To Station’ (bongo’s!)
passeerden naast vele anderen de revue. Liters funk dus, maar
verder ook nog pop, rock, fusion en zelfs avant-garde.
Als dit u een hele kluif lijkt, op het randje van totally
bonkers, kan ik u zeker niet tegenspreken. Als u echter meent
dat al deze ingrediënten niet te verzoenen zijn in een evenwichtige
set, think again. Toegegeven, aan het begin van de avond
leken de heren nog wat te twijfelen aan hun eigen kunnen, wat zich
weerspiegelde in een ietwat onzekere performance. Gaandeweg maakten
knikkende knieën en bevende handen echter plaats voor groovy
entertainment van de bovenste plank. Gezichten vol glitter, de
eerder aangehaalde bongo’s en het gebruik van een EWI (oftewel
Electronic Wind Instrument, een soort sax meets
synthesizer) kwamen de amusementswaarde dan wel ten goede, vooral
het technisch uitdagend spel en een oprechte liefde voor muziek
maakten van BRZZVLL een topact in wording.
Naar het einde van de set werden ook nog eens Joy Frempong en
Gregory Frateur op de bühne getoverd. Die laatste, u allicht
welbekend van Gregory en de Jansens – pardon – Dez Mona, tilde als
onze nationale vocale trots ‘Sowhereto’ naar een hoger niveau. Het
was echter vooral Frempong die echt wist te verbazen en met ‘Lucky
Haircut’ tekende voor het absolute kookpunt van de avond.
En dus ging alvast één recensent met zijn hoofd in de wolken
naar huis. Want BRZVLL was dansbaar, stijlvol, reterstrak
én origineel, kortom een funkgasm van jewelste! De groep
toonde zo dat ‘moeilijke’ muziek ook best gemakkelijk en
toegankelijk kan klinken. Bands allerhande werden al voor heel wat
minder doodgeknuffeld door pers en publiek.
Happy Life Creator is verkrijgbaar bij Melting Pot
Music.
