Christophe Arleston, de man die sneller spin-offt dan zijn schaduw. Met Cixi van Troy begint hij alweer een nieuw tweeluik over de heetgebakerde deerne uit zijn Troy-universum. Tekenaar Olivier Vatine zorgt ervoor dat alles er piekfijn uitziet.
Lanfeust van Troy blijft een van de grote verkoopsuccessen van de Franse strip. De hoofdreeks mag dan maar een schaduw meer zijn van de oorspronkelijke glorie, het succes duurt voort en scenarist Arleston blijft zijn universum maar uitbreiden met nieuwe personages in nieuwe tijdperken. Hij weet dan ook steevast de grootste stripnamen te strikken om als tekenaars voor zijn ideeën te fungeren. Deze keer is Olivier Vatine (Aquablue) de uitverkorene.
Cixi heeft Lanfeust in een jaloerse bui achter zich gelaten en zoekt even de eenzaamheid op. Ze vaart mee op een groot handelsschip, wanneer deze plots door een resem vrouwelijke piraten overvallen wordt. De lesbische piraten zien Cixi als een verdrukte van de mannelijke arrogantie en nemen haar op in hun midden. Zo groeit Cixi uit tot een gewaardeerd lid van de piratenbende en een gewaardeerde bedpartner van de kapitein. De spanningen aan boord groeien echter naar een hoogtepunt en Cixi zal haar hoge status moeilijk kunnen behouden.
De dynamiek en de zwier van Olivier Vatines tekenwerk staat nog steeds overeind. In de jaren ’80 debuteerde hij met obscure reeksjes als Fred & Bob en Stan Pulsar. Beide reeksen werden geschreven door Thierry Cailleteau en samen bedachten ze nadien Aquablue, wat onmiddellijk veel succes oogstte bij het Franse en buitenlandse publiek. Nadien werkte Vatine steeds vaker als illustrator of art director en liet hij het echte tekenen van strips aan anderen over. Twee jaar geleden kon hij op veel bijval rekenen met de one-shot Angela. Bovendien bestuurt hij sinds 2007 Comix Buro, een firma die afgeleide producten van stripverhalen produceert. Het zijn vooral de prachtig uitgegeven schetsboeken waarmee Comix Buro momenteel aan aanzien wint.
Echt geïnspireerd kunnen we het verhaal van Christophe Arleston moeilijk noemen. Hij vermengt zijn gekende personages en typische humor met een eenvoudig verhaaltje en kruidt het geheel met een reeks lesbische stoeiscènes. Echt ter zake doen deze niet en het had wat ons betreft dan ook gerust wat minder gratuit gemogen. Gezien de stortvloed aan nieuwe Arleston-vertalingen en het uitgebreide programma van wat nog op de planning staat, hoeft deze bloedarmoede dan ook helemaal niet te verbazen. Anderzijds toont Arleston zich wel opnieuw een meester in het bedenken van een stripalbum dat aan een rotvaart vooruit dendert en zich zo aansluit bij de vele voorgangers in het universum van Troy. Laten we bij Cixi van Troy dus vooral genieten van het tekenwerk van Olivier Vatine, vooraleer hij weer voor enkele jaren van het striptoneel verdwijnt.
