De platen van Joss Stone zijn te wisselvallig om tot de absolute top van de hedendaagse soul te behoren. Dat de zangeres op een podium wel de aansluiting kan vinden met het kruim, mocht ze zondagavond bewijzen in een gezellig gevuld Koninklijk Circus.
Het voorprogramma wordt verzorgd door een oude bekende. Lize Accoe, in een vorig bestaan zangeres van het Gentse soulpopjazzcombo De La Vega, komt vanavond haar eerste soloplaat Versatile Me voorstellen. Soulmuziek blijft nog steeds de basis, al worden we evengoed getrakteerd op het akoestische “Bad Timing” en het funky “Reminisce”. Accoe is duidelijk niet meer enkel ‘zangeres van’, maar heeft nu een eigen (negenkoppige!) groep rond haar. Ze straalt en het spelplezier spat ervan af. Nog iets meer straffe nummers graag, dan kan deze groep effectief iets gaan betekenen.
Vorige zomer moest Joss Stone haar concert op Cactus Festival op het laatste nippertje nog afzeggen wegens ziekte. Eerlijk? Buiten het feit dat wij hierdoor een interview met de bevallige blondine misliepen, vonden wij dat niet eens zo erg. Stone had toen al lang niks meer van zich laten horen en bovendien bleek Jamie Lidell een prima vervanger. Nu liggen de kaarten helemaal anders. De Britse zangeres verblijdde ons enkele maanden geleden met Colour Me Free, haar vierde album waarop ze opnieuw de animo, het vuur en de bezieling van de begindagen terugvond.
Dat is ook vanavond meteen duidelijk. Joss trapt gedurfd af met het rustige “Chokin’ Kind”, een nummer dat ze zeven jaar geleden opnam, maar dat sindsdien niets aan magie heeft ingeboet. Stone heeft haar verleden als kindster duidelijk weten te plaatsen — “There was a time when I was little, but I still want to sing it”, kondigt ze “Don’t Cha Wanna Ride” aan — en is stilaan uitgegroeid tot een volleerde diva. Het gegiechel van de begindagen heeft plaatsgemaakt voor een innemende présence, al heeft de zangeres niets aan spontaneïteit ingeboet. Wanneer een fan een XXL-boxer met palmboommotief het podium opwerpt, antwoordt ze gevat “That’s very creative” en werpt ze de short richting drummer, die het kleinood dankbaar als zweetdoek gebruikt.
Stone laat een ontspannen indruk na en vertelt vrijuit over haar prille bestaan, haar leven en haar vele vriendjes. “This One Was A Real Wanker” klinkt het, voor ze een puike versie van het verzoeknummer “You Had Me” inzet. Niet veel later volgt een nieuw akoestisch nummer dat de zaal met verstomming slaat, enkel Stone zelf lijkt daar niet helemaal van overtuigd. “I totally messed that up”, verontschuldigt ze zich nodeloos.
Op haar zestiende bracht Joss Stone een plaat uit vol covers, waarvan er enkele in medleyvorm passeren. Ook voor haar interpretatie van “You Got The Love” — zoveel keer beter dan die van Florence + The Machine — is er een plaats op de setlist. Maar vanavond laat Stone vooral horen dat ze ook zelf over een aantal nummers beschikt die zonder blikken of blozen een eigen plek verdienen naast de covers. “Parallel Lines”, bijvoorbeeld, dat met zijn stuwende bas en zijn strakke drum uitgroeit tot een hoogtepunt van de avond.
Er volgen nog twee bisnummers — waaronder het jazzy “4 and 20”, live nog veel dynamischer en doorleefder dan op plaat –, waarna Stone lieflijk een boeket witte rozen uitdeelt aan het publiek. Stijlvol, fris en met de nodige weerhaakjes, net zoals het concert zelf. Cactus Festival valt dit jaar tussen 9 en 11 juli. Niet ziek worden, Joss, deze keer kijken we er wél naar uit.
