Binnenkijken in het leven van andere mensen, het is sinds de opkomst van de reality-tv voor sommigen een fulltime bezigheid geworden. Wie zo af en toe de nood voelt om zich over de tegenslagen en de kleine kantjes van zijn medemens te verkneukelen, kan dat op cultureel verantwoorde wijze doen met De Geachten.
Aalstenaar Tim Foncke kent u misschien wel als stand-up comedian of van de cartoons die hij samen met illustrator Glenn D’Hondt onder de naam Norman uitgeeft. Of u kent hem helemaal niet, maar dan kan u daar snel verandering in brengen, want in zijn debuutroman De Geachten geeft Tim Foncke een inkijk in zijn leven. In een verzameling van 47 brieven die gericht zijn aan bestaande personen, schetst Foncke de gebeurtenissen die leidden tot een toch wel heel bijzondere carrièreswitch. Doorheen de brieven lezen we hoe Foncke als rekkenvuller ontslagen wordt en uiteindelijk met succes een loopbaan als komiek begint. Die radicale veranderingen gaan — zoals zo vaak — gepaard met amoureuze strubbelingen die op hun beurt ook leiden naar een nieuw begin.
De 47 brieven in De Geachten zijn erg verschillend van toon. Tim Foncke schrijft naar collega’s, (ex-)liefjes en vrienden, maar evengoed naar een oud-leerkracht, de eigenaars van een tankstation en een aantrekkelijke bankbediende. Hij windt geen doekjes om wat hij wil zeggen. Foncke schrijft wat velen weleens in iemand zijn gezicht zouden willen zeggen, maar dat niet doen, omdat dat nu eenmaal niet hoort. Daardoor zijn veel brieven confronterend in hun eerlijkheid en soms misschien zelfs een beetje ongepast. Want wat moet een mens denken als hij een brief krijgt waarin staat "Ik wacht nog op een uitnodiging om mijn erectie op en neer te komen schuiven tussen uw enorme borsten"?
Het hoeft niet te verbazen dat de meeste "geachten" geen brief terugsturen, al komen sommigen op de deur bonzen of laten ze hun ongenoegen op andere manieren blijken. Dat houdt Foncke echter niet tegen om verder te blijven schrijven. En ook al krijgen we alleen Foncke’s perspectief op de gebeurtenissen, er lijkt toch een zeker waarachtigheid van zijn schrijfsels uit te gaan. Misschien ook omdat het hoofdpersonage Tim Foncke in het begin vooral een fervente Hoegaarden-drinkende loser lijkt te zijn. Gelukkig blijken het schrijven en de liefde een goede invloed te hebben op de mens en krijgt ook hij zijn happy end.
Verwacht geen diepgaande filosofische bespiegelingen of ellenlange beschrijvingen in De Geachten. Foncke is to the point, wat geen overbodige luxe is voor een boekje van amper 120 pagina’s. De keuze voor een "roman in brieven", zoals Foncke zijn boek doopte, zorgt ervoor dat het even duurt voor alle stukjes van de puzzel op hun plaats vallen. Een goeie zaak, want anders was het boek ongetwijfeld een stuk minder onderhoudend geweest.
De Geachten gaat nergens vervelen dankzij Foncke’s droge en geanimeerde schrijfstijl. De brieven lezen zeer vlot en zijn af en toe erg grappig. Tijdens het lezen van De Geachten hebben wij af en toe onze wenkbrauwen gefronst, maar al bij al kan het boekje wel bekoren. Foncke schreef een debuutroman die zonder twijfel een aantal mensen, waaronder zeer waarschijnlijk een paar van de geadresseerden, tegen de borst zal stoten. Maar uiteindelijk is De Geachten vooral een erg vermakelijke schets van Het Leven Zoals Het Is: Tim Foncke.
