The Leaf Label, 2009
De voorbije jaren passeerden wel meerdere artiesten of
muziekgroepen de revue die zich lieten inspireren door
Oost-Europese muziek. Zo hadden we filmmaker Emir Kusturica met
zijn No Smoking Orchestra en zijn collega Goran Bregoviæ, terwijl
ook Zach Condon van Beirut al op jonge leeftijd werd geconfronteerd met de
typische vocals uit de Balkan en dat later vertaalde in
zijn eigen muziek.
Vandaag kent zowat elke traditionele muziekstijl een grote
revival en worden onze oren bestookt met allerhande
buitenlandse ritmes en authentieke instrumenten. Bij A Hawk And A
Hacksaw is dat niet anders. Oorspronkelijk uit Albuquerque, New
Mexico, besloten percussionist Jeremey Barnes (hij drumde ook al
bij Neutral Milk en Bablicon) en violiste Heather Trost een groep
op te richten en zich toe te wijden aan de Slavische
volksmuziek.
Na tal van omzwervingen door Europa (en vier albums) is
‘Délivrance’ een nieuw creatief geesteskind dat de luisteraar
meevoert op een reis vol klanken en ritmes uit Oost-Europa,
Griekenland en Turkije. De opnames gebeurden in Boedapest, een van
de vele hypocentra van de Balkanmuziek. Wie zich afvraagt waar de
groep haar naam aan dankt, raden we aan een duik te nemen in het
werk Shakespeare en op zoek te gaan naar de volgende passage uit
Hamlet: “I am but mad north-north-west: when the wind is
southerly I know a hawk from a handsaw.
Er wordt in ‘Foni Tu Argile’ direct aangeknoopt met het
verleden door een oude sample van een Oosters getinte melodie. De
overgang laat echter niet lang op zich wachten en al snel worden we
in de Slavische dansmuziek ondergedompeld. De melodie is herkenbaar
maar overtuigt makkelijk door zijn vrolijke klanken en
overheersende sierlijkheid. Er wordt een atypisch Oosters
blaasinstrumentarium gehanteerd, samen met een vaak terugkerende
accordeon. Leuke, pretentieloze opener, die gemakkelijk aanzet tot
dansen.
Op ‘Déliverance’ zijn alle typische herkenbare elementen van het
genre aanwezig. Het instrumentarium bestaat uit violen, accordeons
en allerhande blaas- en snaarinstrumenten, die in elk nummer hun
rol spelen. Af en toe werd de muziek ook voorzien van een
(Engelstalige) tekst. Bij ‘Kertesz’ horen we een nummer dat zich
perfect leent tot een van de films van Kusturica. Het tempo ligt
hoog en geeft de muziek een licht komisch effect, maar ook de tekst
is heel lichtvoetig en opgewekt. De boodschap is altijd positief,
maar dient eerder als opsmuk van de muziek dan als autonoom
onderdeel.
Vooral ‘Raggle Taggle’ onderscheidt zich van de andere nummers door
zijn melancholische en sombere opening. De viool speelt als het
ware een trage maar sierlijke wals die verder wordt afgewisseld met
logge bastonen van de accordeon. Uiteindelijk ontpopt het nummer
zich tot een opgewekt en opwindend muziekspektakel, waarbij het
weinig verbeelding vraagt om een leuke bijpassende dans te
verzinnen.
Het blijkt niettemin moeilijk om altijd leuke variaties te
bedenken. Zo biedt ‘Zbiciu’ weinig meerwaarde aan het album en
borduurt het verder op voorgaande nummers. ‘Hummingbirds’ is
eveneens weinig onderhoudend en wordt enkel staande gehouden door
violiste Heather Trost.
De echte verrassingen ontdekken we pas op het einde, met ‘Vasalisa
Carries A Flaming Sku’, dat zich onderscheidt door een eigenzinnige
sound en dito effecten. De melodie is dan misschien een klein
beetje voorspelbaar, verder is er weinig op aan te merken. Dat is
ook het geval bij ‘Lassu’, dat met een aparte klankkleur en melodie
een waardig einde aan ‘Délivrance’ breit.
Wanneer groepen zich laten inspireren door oude volksmuziek schuilt
er altijd een mogelijk gevaar in die opdracht. Er is altijd een
basis om mee te vergelijken en in die zin is het essentieel om het
origineel te overtreffen of op zijn minst adequaat te herwerken. De
poging van A Hawk And A Hacksaw is verdienstelijk, maar toch is er
iets te weinig variatie. Vooral het gebrek aan beklijvende en
overtuigende vocals speelt de groep parten. Het blijft aldus
wachten op een écht grensverleggend meesterwerk (al dan niet van
deze groep) binnen dit genre.
