Wanneer auteurs elkaar vinden en het resultaat een klikgevoel in zich lijkt te dragen, dan kan alleen maar gehoopt worden dat het niet bij die ene samenwerking zal blijven. Dat is het gevoel dat blijft hangen na het lezen van Minik, de eerste samenwerking, die bovendien ook behoort tot de collectie Vrije Vlucht, van Hippolyte en Marazano.
Twee auteurs met samen een best indrukwekkende cv — de ene de veelbelovende nieuweling, de andere een gevestigde tekenaar — die voor het eerst de handen in elkaar slaan om hun eerste bijdrage aan Vrije Vlucht af te leveren, een mens zou niet anders dan huizenhoge kwaliteit verwachten. Desondanks blijft het een aangename verrassing om te merken dat Minik, het eerste album van tekenaar Hippolyte naar het scenario van Marazano, een beklijvend album geworden is.
Minik vertelt het verhaal van de gelijknamige Eskimojongen die onder het mom van wetenschappelijk onderzoek samen met zijn familie uit zijn vertrouwde omgeving wordt weggerukt en naar New York wordt gebracht. Een praktijk die eind negentiende eeuw nog niet zoveel morele bezwaren opriep als hij dat nu zou doen. Zoals te verwachten valt, loopt dat wetenschappelijk experiment niet zo vlot als verhoopt. Geconfronteerd met een voor hen volkomen onbekende cultuur ondervinden Minik en zijn vader de nodige aanpassingsproblemen. Bovendien zijn er de obligate vooroordelen en gezondheidsproblemen die hun verblijf allesbehalve vergemakkelijken.
Wat in wezen eigenlijk alweer een behoorlijk opgebruikt gegeven is, blijkt hier toch een invulling gekregen te hebben die aanzet tot lezen. De harde tekeningen van Hippolyte — het lijken bijna ruwe schetsen van Tardi — geven het verhaal een extra dimensie en het soort atmosferische omkadering die volkomen op zijn plaats is.
Een andere sterke kant aan het album is de historische weerspiegeling van de hedendaagse mens en hoe die omgaat met het onvertrouwde. Hoewel we ons meer dan een eeuw na het plaatsvinden van dit verhaal bevinden, is het bij momenten onthutsend om vast te stellen hoe herkenbaar de kleine kanten van de huidige Westerse mens in deze historische vertelling zijn. Uiteraard is het niet moeilijk om tegen te werpen dat het verhaal vanuit hedendaags perspectief geschreven en ingevuld is. Toch blijft tijdens de lectuur een idee van tijdloosheid hangen en niet alleen tijdloosheid van de problemen, overigens, maar net zo goed van warmte en schoonheid. Want, en dat kan bijna niet genoeg benadrukt worden, ondanks de zwaarte die bij momenten over Minik hangt, is het album eentje dat gefascineerd gelezen kan worden. En dat is nog steeds een reden om naar een stripverhaal te grijpen.
