Twee keer kwam het Britse viertal dat Bloc Party heet naar onze
Brusselse AB. Zowel voor donderdag als voor vrijdag betekende dat
een in minder dan dertig minuten uitverkochte zaal. Het gezelschap
rond Kele Okereke is bij ons al hot sinds hun debuut ‘Silent
Alarm‘ en heeft ook bij de twee opvolgers niets in populariteit
ingeboet. Integendeel. Wijzelf waren erbij op donderdag. Onze
fotograaf op vrijdag.
Van het voorprogramma Delphic hebben we door enige
vertraging jammer genoeg slechts een halve song gezien. Er zijn al
mooie woorden over de Britten geschreven, dus nog even wachten of
ze die kunnen waarmaken. Met hun sound kunnen ze alleszins een
weide zoet houden, dus daar zit het al snor.
Met een eighties intro als teaser, hield Bloc
Party zelf de spanning hoog. Deze zakte snel als een
pudding in elkaar toen ze de tonen van het matige ‘One Month Off’
inzetten. Waarom ze van dit nummer een single hebben gemaakt,
blijft ons een raadsel. Okereke kon zich met een gekneusde knie
lichamelijk niet volledig geven, maar beloofde dat daar niets van
te merken zou zijn. Toch moest het optreden duidelijk nog groeien
want ‘Trojan Horse’ had last van een te overheersende gitaar en een
bombastisch ‘Hunting for Witches’ bleek nog maar de aanloop naar
het hoogtepunt. Dat kwam er ook voor het eerst in de tweede helft
van ‘Positive Tension’, het eerste maar zeker niet het laatste
nummer van debuutalbum ‘Silent Alarm’.
Hoewel van Bloc Party min of meer verwacht werd dat ze vooral hun
nieuwste ‘Intimacy‘ zouden voorstellen, kregen we meer songs van
het debuut. De overige nummers die ze nog van ‘Intimacy’ brachten,
deden alvast hun werk: ‘Halo’ begon wat rommelig maar groeide snel
naar iets moois, ‘Signs’ (met bassist Gordoan Moaks op xylofoon)
hield het passend sfeervol en ‘Mercury’ en ‘Ares’ waren echte
floor fillers, al wist Kele soms even niet waar eerst te
springen tussen alle elektronica en stemeffecten.
Hoogtepunten bevonden zich vooral in de tweede helft (met twee
geweldige bisrondes), maar zeker ook in het in elkaar overlopende
‘Song for Clay’ en ‘Banquet’. Vooral dat laatste blijft het beste
wat de Londenaars tot op heden konden vertellen. Wat behoorde nog
tot het betere materiaal? Van ‘A Weekend
In The City‘ alleszins ‘Uniform’ en zeker ook ‘The Prayer’, met
een wat gekscherende, in gele shorts uitgedoste drummer Matt Tong.
Ook van het oudere ‘Helicopter’ genoten we hard, dat nog maar eens
aantoonde welke van de drie platen nog altijd hun sterkste is.
Ultieme afsluiter ‘Flux’ deed ons dan weer weinig, maar het publiek
lustte er wel pap van.
De Ancienne Belgique zag geen overweldigend Bloc Party, want
daarvoor zat de set te vol met kleine (weinig storende)
onvolmaaktheden. Toch gingen we zeker met een goed gevoel naar huis
want we zagen een al bij al goede best of en een band die ervoor
wilde gaan. “See you on Werchter,” riep Kele ons nog toe. Tot op de
weide!
Bloc Party speelt op 3 juli op Rock Werchter.
Meer foto’s van Bloc Party?
Meer foto’s van Delphic?
