Bij een concert als dat van The Walkmen hebben we steevast een
dubbel gevoel: een groep als deze verdient toch wel méér dan een
kleine 200 toeschouwers in de ABClub, terwijl een groep als
Editors, die veel minder inventief omgaat met de
erfenis van de postpunk wél volle zalen en weides trekt. Anderzijds
worden zulke kleine concerten ook veel intenser en persoonlijker,
en dat kunnen we dan weer alleen maar toejuichen. Maar goed, laat
het bij deze dan een warme aanbeveling zijn voor iedereen die de
donkere weemoed en bezwerende sound van deze Brooklyn boys nog
niet mocht ontdekken: deze live-uitvoering van ‘The Rat’ zou voor zich moeten
spreken.
We besparen u ons enthousiasme nog even om nog maar eens ons gal te
spuwen over een absoluut ondermaats voorprogramma. Lady
& The Lost Boys deden iets onbestemds met drums piano
en basgitaar, wat in een of ander parallel universum vernieuwend
moet geklonken hebben, maar ons vooral op de zenuwen werkte.
We hoorden een hele hoop ideeën maar op geen enkel moment een
deftige song, en ook de semi-coole pose op het podium was eerder
potsierlijk.
Een goede raad voor dame en heren: kruip terug het repetitiekot in
en verras ons misschien binnen een paar jaar, met wat degelijke
nummers.
The Walkmen dus. Vijf heren uit Brooklyn, NY die
er geruststellend normaal uit zagen. Alleen frontman Hamilton
Leithauser doet nog ietwat zijn best om er rock-‘n-roll uit te zien
door koppig en alle zweetpareltjes ten spijt, zijn leren vestje aan
te houden op het podium. De groep trapte af met twee sterkhouders
van het album: ‘Donde Está la Playa’ en single ‘The New Year’. Twee
uitstekende nummers die live echter een beetje het vuur misten waar
we op gehoopt hadden, maar kom, we moeten elke groep zijn
opwarmingsrondje gunnen. En inderdaad: The Walkmen was ondertussen
goed warm gelopen en bracht een prachtige versie van het
spookachtige ‘On the Water’ een van de rustigere nummers op de
plaat, die zeker geen doel miste.
Voor de rest van het relatief korte, maar intense optreden, werd
logischerwijs vooral geput uit nieuwste cd ‘You&Me’. De groep
voelde zich duidelijk in zijn sas met het nieuwe materiaal.
Leithauser draaide de microfoonkabel rond zijn arm, schreeuwde en
zong alsof zijn leven er van afhing en hij méénde het. Met hevige
versies van ‘I Lost You’ en ‘Four Provinces’ wisten ze ons al
helemaal te overtuigen. Ondanks het schitterende werk van de
overige bandleden werd alle aandacht naar de energieke performance
van Leithauser gezogen, terwijl de rest er geen graten in leek te
zien dat zij wat naar de achtergrond werden verdrongen. De set zag
gelukkig ook een aantal rustpunten, waarbij twee blazers het
melancholische, zwarte randje van The Walkmen extra in de verf
mochten zetten. Als absoluut hoogtepunt in dat opzicht noemen we
graag ‘Red Moon’, een prachtige klaagzang waarbij het kippenvel ons
haast letterlijk op de armen geblazen werd.
Als voorlaatste nummer zette de band ‘The Rat’ in (zie ook de
youtube-link in onze inleiding), hun bekendste nummer en ook voor
velen een live-favoriet. En te-recht. Dit is een nummer waarbij
gewoon alles klopt: de opzwepende drums, de wanhopige tekst, die
fantastische stem én het perfecte samenspel tussen gitaren en
toetsen. Koppel dat dan nog eens aan die intensiteit in de ABClub,
en u begrijpt waarschijnlijk wel waarom we dit een van onze
favoriete live-momenten van het afgelopen jaar noemen. Er werd nog
afgesloten met twee rustigere songs, maar daar hadden we
ondertussen nog weinig oor naar: we waren reeds glansrijk
weggeblazen.
(Afbeeldingen The Walkmen)
