Een erg trendy ingericht en aardig gevuld Minnemeers bleek de
uitgelezen locatie voor de labelavond van Debonair. Debonair is
Belgisch en huisvest onder meer Simplesongs en Winterslag. Hun
label night in Gent stond echter in het teken van Yuko, dat er hun
debuutplaat ‘For Times When Ears Are Sore’ voorstelde. Zij zagen
zich geruggesteund door een dubbel voorprogramma.
Superlijm is een viertal uit Antwerpen en Gent dat
hun elektronica met bas, gitaar, mini-drums en zang opvult met
aardige indietronica als gevolg. De band opende met het rustige
‘Input Selector’, dat naar Iron & Wine neigde en meteen hun
sterkste nummer bleek. ‘Summertime’ stuwde vooruit op het warmte
van een orgel, ‘Why Bother California’ was dan weer minder
overtuigend. Superlijm profileerde zich vooral als een knusse band
en het geheel mocht dan niet bijster origineel zijn, aandoenlijk
was het zeker. “Sorry voor het onprofessionalisme,”
verontschuldigde de frontman zich, toen ze voor de zoveelste keer
van instrument ruilden.
De bekendste band van de avond was het Wixel rond
Wim Maesschalck, die in een enthousiaste bui bleek. Het viertal nam
van de gelegenheid gebruik om voornamelijk nieuw materiaal uit te
proberen, vaak voor de eerste keer live. Titels moeten we u helaas
schuldig blijven maar vast staat dat het nieuwe werk in dezelfde
lijn ligt als wat we van ‘Heart’ kennen. Hun woordenloze ambient
zorgde voor een steeds galmende flow van weemoed, die er bij het
publiek erg gretig in ging. Hun lange afsluiter was niet nieuw en
mocht dan wel de beste song van hun set zijn, toch kijken we hard
uit naar hun binnenkort te verschijnen tweede full record.
In het beste scenario zou Yuko, dat hier hun
debuut kwam voorstellen, nog een betere indruk moeten achterlaten
dan de voorprogramma’s deden. Het werd een mooie avond voor het
viertal uit Brussel en Gent, want dat is wat ze deden. Niet alleen
kwam de band professioneler over, ook hun songs bleken erg goed
ingeoefend en waren vaak bij momenten scherper dan de albumversies.
Flarden postrock en indiefolk wisselden elkaar af en het leek alsof
de muzikanten muziek maakten met wat ze toevallig naast hun voeten
aantroffen. Zelfs een stuk isomo bleek een origineel instrument.
Melodieën waren dikwijls weinig voor de hand liggend maar bleken
nergens te ver gezocht. Opener ‘For Times When Earse Are Sore’
toonde de band al direct op hun mooist: breekbaar en nauwkeurig,
dit in combinatie met de hoge vocals en banjo van frontman Kristof
Deneijs. ‘No Trees Up Here’ bracht ons dan weer aangename postrock
zonder al te evident te klinken.
Band in de gaten te houden, bleek dan toch Yuko te zijn, dat zelf
voor de kroon op hun avond zorgde. Een bespreking van hun debuut
mag je hier binnenkort verwachten. Ga ze nu vooral al eens
bekijken.
‘For Times When Ears Are Sore’ van Yuko is nu uit bij
Rough Trade.
www.myspace.com/yukotheband
www.myspace.com/wixel
www.myspace.com/superlijm
