AB Brussel, 5 juni 2007
Organisatie: Live Nation
Voor het eerst sinds The Cranberries in 2003 voor onbepaalde tijd
op rust gezet werden, laat Dolores O’Riordan weer van zich horen.
Vorige maand wierp ze met ‘Are You Listening’ haar eerste soloplaat
op de markt en vanavond stond ze na een kleine vijf jaar nog eens
op een Belgisch podium. Na een betrekkelijk lange stilte moest ze
hiervoor genoegen nemen met een goed gevulde AB in plaats van een
uitverkocht Vorst Nationaal, maar voorts was er weinig veranderd:
de zaal was namelijk grotendeels ingepalmd door de al wat oudere
Cranberries-fans die er ongetwijfeld in 2002 ook bij waren.
Volgens opener Ray Wilson beloofde het “a
really great show” te worden. Voor velen geen onbekende, want
naast zijn solowerk en de grunge light-band Stiltskin, verving
Wilson in 1997 Phil Collins even bij Genesis en kent een jongere
generatie heb misschien van de remix die Armin Van Buuren van zijn
‘Another Day’ maakte. Een muzikale duizendpoot zou je denken, maar
in akoestische versie klonk een bloemlezing uit deze verschillende
werken als één pot nat. Zacht getokkel, zo veel mogelijk pathos in
de stem laten sijpelen en dan teksten debiteren over ingrijpende
veranderingen in het leven of relativeren van de eigen miserie door
de vergelijking te maken met het grotere wereldleed: ophefmakend
was het allerminst. Meer dan de tijd doden zat er voor Wilson dan
ook niet in.
Alle ogen op Dolores O’Riordan dan maar, die
direct een grote twijfel (‘Er zullen toch niet alleen maar nieuwe
nummers op het menu staan?’) wegnam door verrassend genoeg met
‘Zombie’ meteen haar grofste geschut af te vuren. De menigte was
meteen opgejut, maar toch deed deze versie geen eer aan de
klassieker die het nummer ondertussen geworden is. O’Riordan moest
er namelijk i nog wat inkomen: nog wat zoeken naar de juiste
houding op het podium, nog wat zoeken naar de juiste dosering van
de stem en nog wat zoeken naar de gepaste bewegingen om haar lyrics
kracht bij te zetten. Vooral het nieuwe materiaal zorgde voor
enkele flauwe beestjes in de eerste helft van de set: single
‘Ordinary Day’ bracht nog luchtig vertier, maar een flauw
liefdeslied als ‘Apple Of My Eye’ liet ons toch denken dat de beste
jaren al ver achter de rug zijn. Met ‘Angel Fire’ bereikten we dan
ook al vroeg een absoluut dieptepunt: de zanglijnen in een staccato
die met bruuske stappen over de toonladder danst, vloekten
verschrikkelijk met haar karakteristieke stem en met de
begeleidende houterige bewegingen zou je eerder gedacht hebben een
Texaanse televangeliste voor je neus te hebben.
Vanaf de passage van ‘Ode To My Family’ en een mooi ‘When You’re
Gone’ beterde de performance. O’Riordans stemgeluid werd steeds
soepeler, waardoor ze ook meer op haar gemak de tweede helft
inging. Het recept bleef hetzelfde (een greatest hits van
de Cranberries waartussen het solorepertoire ingelast werd), maar
de opvoering werd sterker met de minuut. Langzaamaan kon zo ook het
materiaal uit ‘Are You Listening’ bekoren: ‘When We Were Young’
maakte plaats voor wat steviger rockwerk, ‘Stay With Me’ was de
track die Avril Lavigne al jaren vruchteloos probeert te fabriceren
en zelfs de geitenwollensokkerige blokfuit kon ‘Human Spirit’ niet
bederven. De grootste respons ging natuurlijk naar de hits van
weleer, waarvan we vooral een energiek ‘Salvation’, het lekker
lichtvoetige ‘Just My Imagination’ en een beeldige versie van
‘Linger’ onthouden. Enkel ‘I Can’t Be With You’ mocht wat ons
betreft in de oude doos gebleven zijn.
Een stroef begin leek te laten uitschijnen dat Dolores O’Riordan
stilaan voer geworden is voor Night Of The Proms: enkele
klassiekers in een inferieure versie en wat flets nieuw materiaal
gebracht met nog niet de helft van de kracht van weleer. Een
inhaalmanoeuvre kon een pijnlijke totaalervaring vermijden en
zorgde voor een geslaagde trip down memory lane in de
tweede helft. Na enkele rustiger jaren moet Dolores duidelijk eerst
nog wat opwarmen om terug in vorm te geraken, maar het is toch nog
veel te vroeg om haar af te schrijven. Zonder haar
Cranberries-materiaal redt ze het niet meer, maar in een goed
afgemeten mix met nieuwe songs werkt de formule nog steeds.
‘Are You Listening’ is nu verkrijgbaar bij Rough Trade
