2007 wordt bij Dupuis ingezet met een heus offensief. Mooie Navels is slechts één van de vele nieuwe reeksen. De uitgeverij verwacht echter bijzonder veel van deze luchtige meidenstrip.
Delaf (Marc Delafontaine) en Dubuc (Maryse Dubuc) zijn twee Canadezen die met de gagstrip Mooie Navels al in 2004 debuteerden. Ze publiceerden de pagina’s over de drie pubermeisjes Karin, Jenny en Vicky in tijdschriften in Québec, alvorens de grote plas over te steken naar Spirou. Mooie Navels is echt een strip van deze tijd met echte meisjes van nu als hoofdpersonages, wat op zich al een origineel uitgangspunt is.
Jenny en Vicky zijn twee mooie, maar hoogst irritante meisjes die zichzelf maar al te bewust zijn van hun invloed op het mannelijk geslacht. Karin is dan weer de ’girl next door’ die los van elk imago steeds zichzelf blijft. Ze wordt regelmatig door haar ’vriendinnen’ gebruikt voor hun puberale complotten. Toch zal het uiteindelijk Karin zijn die haar doel bereikt, die ene jongen op school die haar wel ziet zitten.
Eén van de grote troeven van deze nieuwe reeks is de grote aandacht voor het verhaal. Doorheen de gags brengen de auteurs voldoende rode draden aan waardoor dit eerste album de indruk geeft van één lang verhaal. In verschillende gags wordt ook teruggegrepen naar wat er eerder gebeurde, wat in albumvorm een troef is. Tekenaar Delaf heeft zeker goed gekeken naar ??Zep(Titeuf) en diens tijdschrift Tchô!, maar toch slaagt hij er in om voor Mooie Navels een eigen grafiek te ontwikkelen. Net als Zep geeft hij zijn figuren een elastieken fysiek mee die handig van pas komt wanneer de humor daarom vraagt.
Het komische effect komt voor een groot deel voort uit de tegenstelling tussen de immer vriendelijke en naïeve Katrin en de doortrapte feeksjes Jenny en Vicky. Naar het einde van het album krijgen deze eindelijk ook een wat vriendelijker gezicht, maar voordien slagen ze er enkel in te irriteren. We vroegen ons dan ook af waarom Katrin die twee niet veel eerder dumpte. Gelukkig werkt Dubuc de relatie tussen de karakters gaandeweg wat genuanceerder uit, wat veel goeds belooft voor de volgende delen.
Al bij al kent Mooie Navels met dit eerste deel een veelbelovende start. Deze humor zorgt niet voor schuddebuiken van het lachen, maar speelt eerder in op de herkenbaarheid en de situatie. Het zal boeiend zijn om het pad van deze twee jonge auteurs verder te blijven volgen. Deel twee verscheen vorige maand al in het Frans en een vertaling zal dan ook niet lang op zich laten wachten.
