In een tijd dat de dieren nog spraken was het Gentse Democrazy bekend om zijn eclectische programmering met een mooie partij aan underground gitaargoden. Heden ten dage heeft de club zonder vast adres zichzelf met verve geprofileerd als dé hiphoporganisator in Vlaanderen.
Een kleine maand geleden wist Democrazy nog enkele artiesten van het toonaangevende Stones Throw-label te strikken en nu was het de beurt aan Dilated Peoples, dat zes jaar na zijn ontstaan eindelijk ook eens België aandeed. Maar voor het collectief aan de beurt was, mocht het Oostenrijkse Audiofest (dj Paul Synapzz en Mr Clumz) het publiek opwarmen. Clumz haalde werkelijk alles uit de kast en dus ook een resem hiphopclichés die al meegaan sinds de begindagen. De man bracht het er niet onaardig van af maar zou al snel verbleken bij de dubbele hoofdact.
Mr Lif is immers een van de paradepaardjes van het New Yorkse Def Jux (Aesop Rock, El-P, …), een label dat bewijst dat hiphop niet noodzakelijk in avantwateren dient te varen, wil het iets te vertellen hebben. En Lif heeft veel te vertellen, na onder meer een indrukwekkende a capella rant werd immers labelmaatje Metro van SA Smash erbij gehaald om vocale ondersteuning te bieden. Het duo bracht op bepaalde momenten zelfs een — toegegeven, niet altijd even indrukwekkende — update van Richard Pryors stand up comedywerk door rhymes en humoristische sketches met elkaar af te wisselen.
Een klein uurtje wisten Lif en Metro met behulp van dj Whizz het publiek dan ook te begeesteren, al was aan de respons duidelijk te merken dat een groot deel van het publiek lang geleden de man al in het hart had gesloten. Hier dienden dan ook nauwelijks nieuwe zieltjes gewonnen te worden, de parochie was al een eeuwigheid geleden overtuigd van de talenten van deze ceremoniemeester(s).
Het was iets voor twaalven toen Dilated Peoples eindelijk hun opwachting maakten en de zware taak kregen de performance van Lif en Metro te overklassen. Rakaa en Evidences flow is echter veel minder offbeat dan die van Lif. Ook de humor van Lif was nergens in de set te bespeuren maar Dilated Peoples zouden op dit feestje ook hun stempel drukken. Dj Babu hanteerde iets te gretig zijn nieuwe trukendoos met eightiesgeluiden, maar legde verder een prachtig beatstapijt voor de mc’s.
Omdat alles ook op video opgenomen werd voor een "dvd in the making" gooiden de mc’s alles in de strijd. Oude klassiekers als "Worst Come To Worst" — het refrein werd "meegezongen" door het publiek — en "The Platform" werden afgewisseld met nieuwer werk uit het recente 20/20. Dilated Peoples heeft in het verleden nooit een blad voor de mond genomen, maar de natrap naar het voormalige label Capitol kwam in de overwegend positieve set toch onverwacht en ongepast.
Dat hiphopshows snel in rumoer vervallen waarbij de aanwezige mc’s niet verder raken dan zijdelings wat neuzelen over de eigen platen en vooral holle kreten slaken, is een oud zeer. Ook tijdens deze avond was het aantal keren dat de roep "make some noise" weerklonk niet te tellen. De mc’s zelf waren daarenboven niet altijd even duidelijk te verstaan, maar de gedrevenheid waarmee ze zich in het gewoel gooiden en het publiek mee wisten te sleuren, maakten van deze avond wel een onvergetelijke hiphopparty.
Tussen de acts door was het de taak van dj Lefto om het publiek warm te houden middels een indrukwekkend staaltje dj-ing. Na de show volgde dan de afterparty met dj Kut Effekt. Maar voor velen was het dan allang mooi geweest. Met twee topacts, een degelijke opener en twee knappe dj’s startte deze Clubside Down-week alvast veelbelovend.
