In Brussel moest 0110 al om halfzeven de versterkers dichtdraaien. Geen nood echter, wie vooruitziend was, kon terecht in de Rotonde van de Botanique, waar de Britse dansformatie Hot Chip een stomende afterparty verzorgde in een dampende clubsfeer.
De vraag "kunnen bleekscheten funky zijn?" is er één die bij het aanschouwen van Hot Chip al gauw versterkt wordt tot "kunnen vijf melkwitte bebrilde nerds met een stripobsessie je doen shaken tot het zweet je over de rug gutst?". Het antwoord: "jawel, en nog geen beetje". Hot Chip was zondagavond heter dan heet.
Ze zien er nochtans niet echt als danshelden uit, eerder als muziekrecensenten. En die — zo weet iedereen — zijn in het geheel niet funky. Bij wijze van mislukte visuele attractie hult zanger Alexis Taylor zich ook nog eens in een narrenbroek. Fouter kan het oog niet krijgen, muzikaal zit alles echter meer dan snor.
Het Britse vijftal past in een Britse clubtraditie waarbij een optreden gewoon deel uitmaakt van een avondje uit: even een groepje zien, tussen twee dj’s door. Hier te lande hebben we dat zo niet — of het zou occasioneel eens op I Love Techno moeten zijn — en dus passeert de groep gewoon in de Botanique zoals elke andere toerende groep. Toch wordt een stevige poging gedaan om een clubsfeer te creëren met opzwepende muziek voor en na. Een publiek dat zijn wereld kent, reageert zoals het moet: met aanmoedigingskreten en meer dan één danspasje.
Een paar knallers mogen al vroeg de temperatuur opdrijven. "And I Was A Boy At School" stampt lekker weg als iets tussen Kraftwerk en Daft Punk in, Taylor haalt zijn meest soulvolle stem boven. Geschreeuw uit het publiek begeleidt de gitaar die het nummer halverwege openrijt: deze zaal weet met haar enthousiasme geen blijf. Ook ander materiaal uit het puike recente The Warning passeert onder goedkeurend ledematengezwaai.
Heerlijke elektrische gitaarstootjes geven de geweldige setafsluiter "No Fit State" kleur, en wanneer de band terugkeert voor de bissen blijkt iemand zijn klassiekers te kennen. "Het lijkt wel alsof we hier een les dissectie komen geven", grapt Joe Goddard in een verwijzing naar het kleine ronde zaaltje. En ook een vermelding van 0110 mag er nog even bij vooraleer een beukend "Over And Over" afsluit. Het publiek gaat een laatste keer uit zijn dak.
Recensies van groepen in de Rotonde gaan nogal vaak zwanger van de woorden "goedbewaard" en "geheim". Dat zou in het geval van Hot Chip een leugen zijn: op Pukkelpop zijn meer dan zieltjes genoeg gewonnen toen de Clubtent plots de enige droge plaats bleek tijdens een stortbui. Dit concert was dan ook lang voordien uitverkocht en velen grepen naast een kaartje. Misschien moeten ze maar eens een herkansing krijgen in een grotere zaal. Feestjes als dit kunnen er immers nooit genoeg zijn.
