Herinnert u zich hoe Starsailor herfst 2001 ten tonele kwam als sympathieke verlegen jongens. Vergeet dat: James Walsh en de anderen anno nu hebben zelfvertrouwen en spieren gekweekt. En daar zijn ze net iéts te blij mee, wat hun muzikale charme merkelijk doet dalen. Die afsluitende spot op Marktrock bleek toch iets te hoog gegrepen.
Het verhaal is op deze pagina’s al genoeg verteld, we vatten dus samen: Starsailor, een groepje brave jongens uit Engeland, zette zijn eerste pasjes met het ingetogen Love Is Here, kreeg succes, bloeide open en ontwikkelde een potiger geluid op opvolger Silence Is Easy. Het recente On The Outside ging op dat élan verder en her en der werd al eens een vergelijking met de stadionrock van Bon Jovi opgelaten. De bedplassertjes van weleer hadden, kortom, ballen en spieren gekweekt.
En dus is James Walsh een echte frontman geworden, die een volle Oude Markt perfect aankan. Daarom is het volume zo oorverdovend luid. Starsailor speelt vanavond van rockband, maar doet dat niet helemaal overtuigend. Daarvoor zijn het niet alleen te beleefde, getrouwde huisvaders, maar zijn ook de nieuwe songs zoveel leger vergeleken met de ooit bijna-akoestische pareltjes die hen aan het begin van de eeuw onder de noemer "quiet is the new loud" catalogeerden.
"Het is nog héél lang, maar we kijken nu al uit naar de volgende festivalzomer waar Starsailor ongetwijfeld een niet te mijden uitblinker zal zijn", schreven we nog toen On The Outside vorige herfst uitkwam, nu buigen we ootmoedig het hoofd: zoveel enthousiasme was al te voorbarig want op Marktrock valt Starsailor ietwat door de mand.
Niet dat de groep niet goed op elkaar ingespeeld is. Op het Marktrockpodium ontpopt Starsailor — aangevuld met een extra gitarist — zich tot een gedegen machine die een feilloos parcours rijdt. Songs als "Some Of Us", "Fidelity" of "Alcoholic" krijgen krachtige versies mee. Er wordt trouwens opvallend veel geput uit Love Is Here, alleen hebben de nummers ondertussen een paar jaar in het krachthonk gezeten. Het maakt "Tie Up My Hands", "Poor Misguided Fool" of "Fever" beter bestand tegen de open lucht, maar ontneemt hun ook wat van hun charme. Wie niet stoer is, moet het vooral niet proberen te zijn.
Tegelijk blijken de nieuwste songs op het podium dan weer hersenloze bonken: veel spieren, maar weinig ziel. "In The Crossfire" mag dan hard en luid zijn, waar zit het hart? Hetzelfde geldt voor "Keep Us Together" dat een nogal debiel "oh-oooh"-refrein op stadionmaat heeft. Wanneer als afsluitende bis "Silence Is Easy" weerklinkt, is het niet moeilijk dat te bevestigen: het volume en de power opnieuw wat terugschroeven en opnieuw songs met passie schrijven lijkt een grotere uitdaging. Voor Starsailor is het oordeel na deze Marktrock onverbiddelijk: terug naar af, en terugvinden wat halverwege verloren ging. Benieuwd of Walsh en de zijnen dat kunnen of dat de eeuwige tweede klasse lonkt.
