Een pompeuze albumtitel die, vrij vertaald, ‘carnaval van diegenen
die tot zinloze arbeid gedoemd zijn’ betekent, songtitels die
verwijzen naar Joodse literatuur (Cynthia Ozicks ‘Godawful City’ ),
een citaat van W. H. Auden in het cd-boekje en een totaalconcept
dat ontsproten kon zijn aan het brein Omar Rodriguez Lopez van
The Mars Volta. De cynicus in ons
had de woorden ‘pseudo-intellectuele poseurs’, ‘zielig afkooksel
van de betere progrock’ en ander vitriool al klaar in de pen, maar
dat zou veel te gemakkelijk geweest zijn. Na een paar
beluisteringen blijkt dat deze Belgen een erg degelijke
emorockplaat hebben gemaakt met internationale allure waarin de
donkerte van Nine Inch Nails
gekoppeld wordt aan de subtiliteit van Radiohead en de passionele
overgave van At the
Drive-In.
De Sisypha in kwestie zijn een jongen, een hoer en een dealer.
Alledrie zijn ze op zoek naar zingeving en de vlucht uit hun
uitzichtloze bestaan. Eén blik op de hoes van de plaat, waarop de
kleinheid en de zwakte van de mens uitgebeeld wordt, zegt ons
echter dat ze die niet zullen vinden. Een goede raad: trek u van
dit verhaal niets aan en concentreer u op de muziek want die is
bijwijlen om duimen en vingers bij af te likken. Luister maar naar
de met spanning beladen gitaren in ‘(are burning walls a)
Hologram?’ die afgewisseld worden met subtiel gepingel en zachte
drumroffels. De weerbarstige synths die hun intrede doen, maken het
feestje helemaal compleet. Net zoals de andere songs op de plaat
heeft dit nummer geen duidelijke structuur, maar de spanningsboog
is er niet minder om. The Sedan Vault switcht van verpletterende
emorock naar sferische ambient en lofi indierock alsof het niks is
en dan liefst nog in hetzelfde nummer. De plaat meet zich daardoor
een onvoorspelbaarheid aan die een lange houdbaarheidsdatum tot
gevolg heeft.
De band wordt vaak vergeleken met The Mars Volta, maar die
referentie gaat slechts gedeeltelijk op. Ja, hun liefde voor
conceptplaten, een zanger die bezielde falsetto’s afwisselt met
bezeten, rauwe kreten en het vermijden van geijkte songstructuren
zijn raakpunten, maar The Sedan Vault klinkt bijlange niet zo
uitzinnig, eclectisch en prog als de helmboswuivende rockers van
The Mars Volta. Nee, dan zijn At The Drive In en Sparta betere vergelijkingen. De
ontembare agressie van ‘Relationship of Command’ kunnen ze nog niet
oproepen, maar de vlot in het oor liggende melodieën schudden ze al
zonder problemen uit hun mouw.
‘Mardi Gras of the Sisypha’ kent echter ook zijn mindere momenten.
‘Black Waltz in White Shoes’ bezit ook een spannend verloop, maar
niettemin gaat het terugkerende thema al snel vervelen en de
versnelde zangpartijen komen ook wat gekunsteld over. Tekstueel
gezien loopt ook niet alles van een leien dakje. In ‘Like a Scene
from an Apocalyptic Film’ zingt Rutger Meeuwis: “Save me from
Beckett, save me from Thom Yorke / I want to leave the light bulb,
I want the lightning to explode this light bulb“. Er zal wel
een of andere verklaring achter zitten, ons lijkt het gewoon
klinkklare onzin.
De slotsom is echter overwegend positief. Het muzikale
apocalyptische verhaal dat zweeft tussen prog, indie en emo is bij
momenten indrukwekkend en meeslepend te noemen. Als er nog wat
geschaafd wordt aan het songmateriaal, zouden we met The Sedan
Vault wel eens een nieuwe Belgische topband erbij kunnen hebben.
Voorlopig beperken we ons tot: beloftevolle plaat van een
veelbelovende band!
