Met Herinner je begint een nieuw vierluik binnen de collectie Polyptiek van uitgeverij Lombard. De ervaren scenarist Rodolphe brengt het er bijzonder goed vanaf met deze psychologische thriller, die tekenaar Bertrand Marchal voor het Nederlandstalige publiek laat debuteren.
Yves Fréhel geniet van een welverdiende vakantie met vrouw en kind in het zuiden van Frankrijk. Wanneer hij geplaagd wordt door een vreemd visioen en wanneer ook om hem heen steeds vaker het bericht ’herinner je’ opduikt, weet hij dat er meer aan de hand moet zijn. Hij beseft dat er met hem een spel wordt gespeeld, een spel waaraan hij kop noch staart kan krijgen. Yves gaat dan ook op onderzoek uit in zijn eigen geheugen.
Het genre van de psychologische thriller is niet weggelegd voor onervaren scenaristen. De dosering van informatie en de opbouw van het verhaal zijn cruciaal voor het creëren van de juiste spanning. Gelukkig heeft Grens met Rodolphe een echte klasbak in huis. Doorheen de jaren bouwde deze Fransman een grote reputatie op met tal van klassieke stripverhalen op zijn palmares, zoals Trent (met Leo), Mister George (met Hugues Labiano en Serge Le Tendre) of Taï Dor (eveneens met Le Tendre). Vorig jaar nog konden we in Mister George merken dat Rodolphe alle kneepjes van het vak uitermate goed beheerst en zo een verhaal vol suspens kan schrijven.
Met Bertrand Marchal koos Rodolphe ditmaal voor een vrij onbekende naam in de stripwereld, hoewel hij in Frankrijk al een aantal albums heeft gepubliceerd. Zijn stijl lijkt nu en dan op een kruising tussen Magda (van de reeks Charly) en Leo. Dat Marchal voor enkele Charly-albums de decors voor zijn rekening nam verwondert ons dan ook niet. Hij brengt het er ook goed van af. Zijn realistische tekenstijl oogt voldragen en vloeiend, wat het geheel een grote dynamiek meegeeft. Ook de gelaatsuitdrukkingen van zijn personages zijn expressief genoeg om de emoties weer te geven.
Toch dreigt Grens wat tussen de mazen van het net te glippen. In enkele commentaren werd al opgemerkt dat er een grote verwantschap bestaat tussen dit album en de reeks Coma van Steven Dupré. Hoewel er natuurlijk wel een thematisch verband aanwezig is, lijkt deze kritiek (voor zover dat als kritiek beschouwd moet worden) ons ongegrond; dit omdat Grens zeer duidelijk een thriller wil zijn, waar Coma meer de kant van de karaktertekening koos, los van al te veel spanning en actie. Een ander euvel voor Grens is de collectie waarin de reeks verschijnt. De aandacht voor Polyptiek lijkt een beetje weggeëbd na de lancering enkele jaren terug. Hopelijk kan de intrinsieke kwaliteit van dit album deze hindernissen overkomen en zo toch nog een groot publiek aanspreken.
