Een vast aantal albums waarvan elk boek afzonderlijk te lezen valt maar toch voortbouwt aan het grote verhaal, gecombineerd met een aparte tekenaar per deel: het lijkt wel een kip die de uitgeverijen de laatste jaren dankbaar van haar gouden eieren ontdoen. Met Pandora Box lanceert Dupuis nu een achtdelige reeks rond de zeven hoofdzonden.
Tellen lijkt inderdaad niet besteed aan Dupuis, noch aan scenarist Alcante. Wanneer je op de binnenkaft echter ziet dat hij het achtste deel van Pandora Box zal opdragen aan de Hoop, klopt het sommetje echter weer wel. Samen met het nieuwe jaar begint Pandora Box keurig met de eerste twee delen.
De Hoogmoed speelt zich af tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Kandidaat Narcisse Shimmer (let op die subtiele symboliek!) doet er alles aan om herverkozen te worden. Daarvoor wil hij zelfs de natuur een handje helpen. Zijn tegenstander volgt echter Shimmers doen en laten op de voet, met alle gevolgen van dien. Tekenaar Didier Pagot brengt dit verhaal overtuigend in beeld, waarbij hij vooral uitblinkt in het weergeven van overtuigende gezichten en gelaatsuitdrukkingen. Grote overzichtsscènes lijken minder aan hem besteed. Het verhaal gaat echter mooi gestructureerd zijn gang en werkt naar een logische en moraliserende ontknoping. Zo komen we meteen bij het grootste minpunt van dit eerste deel : het ligt er allemaal toch zo dik op dat het alles gewoon verstikt.
Het scenario van De Luiheid is dan heel wat boeiender. De dopingproblematiek in de sport is nog niet al te vaak aan bod gekomen in het stripverhaal en vormt hier de aanleiding voor de neergang van topatleet Paris Troy (nee, dat zal toch geen verwijzing zijn?). Tekenaar Radovanovic blijkt echter te beperkt om het geheel overtuigend in beeld te brengen. De personages bewegen op zeer vreemde manieren en lijken soms wel te zweven doorheen de pagina’s.
Na deze twee delen moeten we Alcante één ding nageven : hij weet hoe je een scenario moet structureren. Elk verhaal volgt trouw de formule. De uitwerking is echter nog te nadrukkelijk. Subtiliteiten vind je niet terug in deze albums. Pandora Box laat voorlopig dan ook een wat dubbel gevoel achter bij de lezer. Elk deel biedt een mooi verhaal maar door de beperkte ervaring of het geringe talent van de makers kan het de mooie verwachtingen voorlopig niet inlossen. Wellicht lukt dat met een tekenaar als Steven Dupré (Coma) in deel 3 al heel wat beter.
