Twee keer eerder al lag de Disney-park attractie Haunted Mansion aan de basis van een speelfilm: in 2021 toen er een Muppet-versie van gedraaid werd en in 2003, toen er een vreselijk Eddie Murphy-vehikel rond opgezet werd. Anno 2023 is het blijkbaar tijd om nog maar eens het spookhuisritje af te stoffen en er een paar sterren tegenaan te gooien die het publiek naar de zomerse zalen moeten lokken.
Aangezien dit een film is die gericht is op een familiepubliek en dus ook op jongere kijkers die na lange blootstelling aan huidig kinderentertainment – en uiteraard omdat het nu eenmaal gaat over een film gebaseerd op een spookhuisrit – laat Haunted Mansion geen tijd voorbijgaan voordat we meteen getrakteerd worden op de eerste boe-momenten. Vage schimmen en wiebelende voorwerpen vliegen ons om de oren en naarmate de plot – of toch zoiets – vordert, krijgen we uiteraard steeds meer digitale hocus-pocus. Echt indrukwekkend ziet die er eigenlijk niet uit, eerder zoals de rest van de film braaf functioneel, iets wat toch wel wat verbazing mag wekken gezien de 150 miljoen die Disney veil had om deze nieuwe versie naar de schermen te brengen. Die prijs zal natuurlijk ook wel deels opgedreven zijn door het legertje grotere namen dat ervoor moet zorgen dat er ook nog wat personages rondlopen tussen alle bezoekers uit het dodenrijk. Rosario Dawson en haar zoon zijn de ongelukkige kopers van het bezeten huis, LaKeith Stanfield de ‘spectrale fotograaf’ die tegen wil en dank betrokken wordt, Owen Wilson is de irritante priester-van-dienst, Danny DeVito mag opdraven als professor en zowel Tiffany Haddisch als Jamie Lee Curtis mogen een medium spelen. Een nauwelijks herkenbare Jared Leto is de oppergeest waar alles om draait.
Het zal u niet verbazen dat het verhaaltje dat omheen die personages wordt gedrapeerd, draait om het verhinderen van een of ander groot kwaad en rust brengen aan onrustige geesten. Omdat spoken niet genoeg zijn, wordt er een pak uiterste flauwe grapjes tegenaan gegooid en omdat zelfs die mix niet voldoende biedt om iedereen bij de les te houden – dit is nochtans geen prikkelarme film – kan het natuurlijk niet anders dan dat we ook nog wat versuikerde emotie krijgen rond het loslaten van verloren geliefden. Dat levert een film op waarin iedereen voortdurend tiert, gesticuleert of in het rond rent, begeleid door speciale effecten, om dan plots helemaal stil te vallen voor een of ander klef zakdoekmoment.
Van een titel die bewust het equivalent probeert te brengen van een attractie, moet je natuurlijk niet gaan verwachten dat je fijnbesnaard entertainment gaat krijgen. Haunted Mansion is echter zo’n lange – een rit in Disneyland is gelukkig veel korter – vermoeiende en vervelende bedoening, dat er ook totaal geen schuldig plezier aan te beleven valt.