Wat is liefde? God mag het weten en als die het al niet weet… dan maakt Andy Shauf Norm. Het achtste album van de Canadese singer-songwriter handelt over een stakker met een ongezonde romantische fascinatie voor een onbestemd slachtoffer – een stalker, zeg maar. Knap anders dus dan de meer welomlijnde, behapbare voorgangers, zoveel is zeker.
Shauf had deze keer de bedoeling om uitdrukkelijk géén conceptplaat maar een losse verzameling songs te maken, maar kijk, ’t is er toch eentje geworden. Nadat hij ons eerder met veel sier inpakte met The Party (2016) en The Neon Skyline (2020), snijdt Shauf op Norm zijn meest ambitieuze onderwerp tot nog toe aan. Norm heeft duidelijk een veel minder evident uitgangspunt dan zijn vorige albums: iedereen kan zich inleven in een huisfeestje of een avond uit op café, maar de verdraaide denkwereld van een stalker?
Nu, muzikaal volgt Norm heel keurig op wat vooraf ging: daar alvast geen verrassingen. Shauf brengt Norms wereld tot leven met zijn kenmerkend voorzichtige stem, begeleid op lome gitaar, jazzy piano en fluwelen synths. Hier en daar komen blazers accenten leggen. Shauf speelde trouwens opnieuw alles zelf in. Wie zonder voorkennis Norm beluistert, staat dus wederom een aangenaam dik halfuur te wachten, zonder dat de zwaarwichtige thematiek in de weg staat. Aanvankelijk zijn er zelfs momenten waarop Norm nog kan rekenen op sympathie of iets wat daarop lijkt: medelijden, misschien.
In eerste instantie blijkt die Norm inderdaad nog gewoon een doorsnee mislukte romanticus die stiekem hoopt op een ’toevallige ontmoeting’ met zijn crush (“Catch Your Eye”: “I need to meet you”), maar al snel ontspoort de situatie. Norms gedrag wordt quasi met elke song verontrustender: hij telefoneert zonder een woord te zeggen om dan hun verwarde blik gade te slaan (“Telephone”: “…call you on the telephone / … / You always looked confused”), of hij duikt systematisch op in de buurt van die crush (shoppen in de “Halloween Store”, filmpje meepikken in “Paradise Cinema”). Niet zo fraai allemaal, hoe Norm niet beseft dat zijn smachten in versmachten verglijdt.
Parallel met de verhalen van Norm in de eerste persoon komt ook God in die vorm aan het woord. Op opener “Wasted On You” bespreekt die in een soort van marketingmeeting met Jezus zijn plannen met de mensheid. Verder onderneemt God pogingen om Norm te gidsen (“Stop these wicked ways and I will lead you to the promised land” op titelsong “Norm”), maar die liefde Gods gaat verloren. Eigenlijk is dat allemaal een knap staaltje storytelling van Shauf die (vooral met Norm maar ook dus met God) de gedroomde onbetrouwbare verteller aan het woord laat. Dat er zo’n sterke verhalende lijn zit in Norm, hoeft niet te verbazen: Shauf schakelde bevriend schrijver Nicholas Olson in als story editor om het verhaal te kneden en dat loont.
Op afsluiter “All Of My Love” komt elk aspect van het verhaal samen waar het begon: bij de vraag waar al die liefde, of die nu van God voor Norm of van Norm voor zijn obsessie is, nu toch toe diende. Een antwoord is er niet: God mag het weten. Norm is God niet, maar wie of wat wel uiteindelijk?
