Bijna vier jaar na hun laatste langspeler kondigt Less is Endless van De Beren Gieren zich aan als een tijdloze plaat in de beste Belgische jazztraditie.
Vooruitlopertje “A Funny Discovery” – en vergeet die verkleining maar, want de track klokt af op dik 6 minuten – bevat echo’s uit het verleden die feilloos gecombineerd worden met hedendaagse frisse onvoorspelbaarheid. De baslijn als metronoom en al de rest mag, maar moet vooral niet: goed drie kwart van “A Funny Discovery” lijkt op een gecontroleerde jamsessie waarbij de synths minutenlang op zoek gaan naar een patroon. Als ze het uiteindelijk vinden, is het resultaat bijzonder fraai.
Hier schijn je ook geen trio in de klassieke zin te horen, want de vele effecten (ook op de bas!) verhullen een uitgebreider instrumentering niet. Net voordat dit nummer écht trippy wordt, horen we immers een gitaarloop. Daarna nemen de effecten het over, inclusief dub-achtige uitspattingen van toetsenist/pianist Fulco Ottervanger. Zowel de track zelf als de bijzonder mooie clip van Felix Ysenbaert, met visuals die sterk doen denken aan de esthetiek van The Low End Theory van A Tribe Called Quest, hebben een ronduit hypnotiserend effect. We durven voorspellen dat Less is Endless dan ook een stijlbreuk zal vormen met de meer klassieke free jazz waar De Beren Gieren eerder voor bekend stond.
“A Funny Discovery” lijkt op het eerste zicht soms wat doelloos en ad hoc (mede door die plotse wending rond 2:40), maar zoiets is vaak ook eigen aan ’s werelds beste trio, The Necks. Dat we met een band als De Beren Gieren een Belgische naam hebben die zich aan dergelijke grootheden kan meten, mag een bron van trots zijn. Al is jazz natuurlijk een fundamenteel genre in ons land, sinds heel lang. Van Catherine en Thielemans over Placebo (nee, niet die) tot fenomenen als STUFF. Met “A Funny Discovery” toont De Beren Gieren dat het net als deze namen groots en breed denkt.
Less is Endless verschijnt op 19 februari uit via Sdban Ultra.
