Tiny Legs Tim :: Elsewhere Bound

Met Elsewhere Bound slaagt Tim De Graeve aka Tiny Legs Tim erin een nieuw hoofdstuk te schrijven in zijn muzikale carrière: na de rechttoe rechtaan blues van “Stepping Up” en het akoestische en minimalistische “Melodium Rag” is het nu de beurt aan de weldaad van funky blazers en Afrikaanse percussie. Die vakantie naar New Orleans in de winter van 2017 heeft duidelijk indruk gemaakt.

Het feestje wordt al direct ingezet met de titelsong, waar iedereen zijn beste beentje voorzet: de blazers onder leiding van Tom Callens (Lady Linn, Lester’s Blues) swingen de pan uit, en Steven Trochs mondharmonica is bescheiden maar beslist aanwezig. Dat de plaat in één ruimte live werd opgenomen is hoorbaar: hier is sprake van speelplezier dat primeert op uitgekiende muziekstrategieën. Dat maakt dat veel songs op Elsewhere Bound van een pretentieloze eerlijkheid zijn.

De Graeve paste zijn kenmerkende stijl wat aan. Een aardverschuiving brengt dat niet te wege, maar het geeft een nieuwe impuls aan zijn gekende speelstijl: de bluesy licks blijven nu iets meer in het geheugen gegrift. En met zijn teksten gaat De Graeve ook een meer persoonlijke richting uit. Het lijkt allemaal simpel verwoord, maar de waarheid zit dikwijls in die eenvoud: zo is het liefdesverdriet op “Still in Love” nothing he can’t handle: “Well I keep my head high, Walk a steady walk, My voice don’t tremble when I talk”.

Dat De Graeves songs en snerpend gitaarspel goed samengaan met het harmonicaspel van Steven Troch is nog maar eens bewezen op “New Place”, waar hij de stuwende kracht is die het nummer vooruithelpt. Al zijn het uiteindelijk de blazers die met de pluimen gaan lopen. En op “Nowhere My Home” zijn het warempel diezelfde blazers die de tekst de juiste melancholische ondersteuning geven, en de luisteraar de gepaste uppercut bezorgen: een sterk staaltje muzikale kunde! “In The Morning” stoomt dan weer voorbij als een sneltrein, terwijl Tim De Graeve en passant nog een statement van jewelste maakt: “I stay true to one woman, Don’t drink no alcohol, But I’m a blues man just the same, I know about rock ’n roll”.

Met Elsewhere Bound zet Tim De Graeve alweer een nieuwe stap in zijn carrière. Zijn aanstekelijke mix van blues, swingende blazers en mondharmonica is alweer een nieuw hoogtepunt in 2019. Wie doet beter?

Tiny Legs Tim stelt “Elsewhere Bound” onder andere voor op 1 maart in de AB Club, op 8 maart in de Roma, op 28 maart in De Casino in Sint-Niklaas en op 29 maart in 4AD in Diksmuide.

Sing My Title

verwant

In Memoriam Tiny Legs Tim

Het was een koude en winderige januariavond, daar in...

Tiny Legs Tim :: Call Us When It’s Over

De foto op de achterkant van de hoes van...

Eindejaarslijstje 2019 van Kathy Van Peteghem

2019: een jaar waarin het hoofd niet altijd naar...

Gent Jazz 2019

3 juli 2019 Je moet het maar durven: het kruim...

aanraders

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

The Slow Show :: Subtle Love

Eigenlijk had The Slow Shows daags na verschijnen van...

Goes & Goes :: Nie Gezeverd

Bestaat er zoiets als blues uit Vlaamse klei getrokken?...

Public Service Broadcasting :: This New Noise

Geef J. Willgoose, Esq. een oubollig onderwerp en hij...

recent

David Bowie :: EART HL I NG

Beste album ooit !

test

Sparklehorse :: Bird Machine

We dachten dat het nooit meer zou gebeuren, maar...

Nicolas Barral :: Als de fado weerklinkt

De periode Salazar is een donkere bladzijde in de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in