Na drie jaar stilte staat Intergalactic Lovers er terug. Steviger en zelfzekerder dan ooit, klinkt de nieuwe derde plaat Exhale dan ook als De Grote Stap Vooruit van de Aalsterse band. “We wilden eindelijk klinken zoals we op het podium staan”, stelt frontvrouw Lara Chedraoui.
enola: Eigenlijk is de plaat al van september vorig jaar klaar. Waarom moest het zo lang duren?
Lara Chedraoui: “Ik weet dat het met al die nieuwkomers die ondertussen de kop opstaken lang lijkt, maar uiteindelijk heeft het niet langer geduurd dan tussen onze vorige platen. En het kon ook niet anders. We hebben met “Little Heavy Burdens”‘ twee jaar vrij intensief getourd, waarvan het laatste half jaar vooral het buitenland. Exhale is echter al af van september vorig jaar, en het wachten om ze ook effectief uit te brengen was dan weer wel een beproeving voor ons. Je wil de wereld uiteindelijk laten horen waar je mee bezig bent geweest, maar we moesten echter op zoek naar een nieuwe platenfirma. Het was ook nodig dat sommige van ons even tijd aan hun lieven en kinderen konden geven zodat we nu het krediet hebben om er weer een jaar vol tegenaan te gaan.”
enola: Jij hebt geen gezin. Was het voor jou dan niet frustrerend om op de rem te moeten trappen?
Chedraoui: “We zijn de laatste jaren zo naar elkaar toegegroeid, dat we eigenlijk deel van elkaars familie zijn. Ik begreep de keuze van Maarten en Raf dus volledig. Dat het ook duidelijk was dat hun ambitie daarom niet geminderd is, en ze nog altijd alles willen geven, maakte het gemakkelijker. Ze willen nog altijd de wereld veroveren, dus ik heb geen recht tot klagen.”
enola: Ik kan me voorstellen dat je nu wel met andere oren naar de plaat luistert dan toen ze net af was.
Chedraoui: “Ik heb de grote fout gemaakt om na de opnames naar Exhale te blijven luisteren. Daar werd ik gek van. Ik zag hoe er allemaal geweldige muziek uitkwam, en meer en meer kreeg ik het gevoel dat de plaat niet goed genoeg zou zijn om daar tussen te staan. Dat het al gedateerd zou zijn op het moment dat het uitkwam. Raf heeft me toen nogal dwingend gezegd om de plaat even niet meer op te leggen, en dat heb ik uiteindelijk maar gedaan. Van januari tot mei van dit jaar heb ik ze laten liggen, en toen ik ze daarna tijdens het lopen nog eens hoorde, werd ik toch trots. Het is wel degelijk een prima plaat. We hebben gedaan wat wij moeten doen, we moeten niet proberen een andere band te zijn. Dat gaat toch niet.”
enola: Was er een plan toen jullie de studio introkken?
Chedraoui: “Het enige wat we vooraf beslisten, was dat we deze keer de energie die we op het podium hebben wilden vatten. Al te vaak hebben we na een concert immers moeten horen van mensen dat ze opkeken hoe stevig we klonken. Dat wilden we nu ook eens vatten. Doordat we met een andere producer werkten dan op onze vorige platen lukte dat ook.”
enola: Die producer is Gil Norton, een grote naam die in het verleden niet alleen met Pixies maar ook met Counting Crows en Foo Fighters werkte. Hoe plooit zo iemand voor een Belgisch groepje?
Chedraoui: “Hij wilde met ons werken! Hij zit bij hetzelfde management als de producer die we eerst op het oog hadden, maar niet beschikbaar was, en stuurde ons zelf een mailtje om zich aan te bieden. Dat was even slikken: dé Gil Norton! (lacht) We hebben dan maar eens geskypet, en nadien is hij voor drie weken naar België gekomen. Zat hij bij onze moeders koffie te drinken, en dat soort dingen, en zijn we dus gaan opnemen in Engeland.”
“Waarom hij met ons wilde werken weet ik niet, maar ’t is een man van de wereld. Zijn ervaring is eindeloos, en of hij nu met Dave Grohl of met ons werkt, maakt hem niets uit. We waren bang dat hij een groot ego zou hebben, maar het tegendeel bleek waar: meer dan liefde voor muziek was er niet. Dat was zalig.”
enola: Vanwaar de titel “Exhale”? Een zucht van opluchting dat hij uit is?
Chedraoui: “Neen toch niet. Het begon me op te vallen, toen ik gestopt was met de plaat te beluisteren, dat het ook deugd deed. Dat we misschien te weinig stilstaan in ons leven, terwijl even halt houden en uitademen al vaak een oplossing kan zijn voor de dingen. De maatschappij van vandaag eist zoveel, we leggen onszelf zoveel druk op, als een vorm van zelfsabotage, dat je veel dingen mist omdat je niet langer kijkt wat er rond je gebeurt.”
enola: Je bent in het verleden zelf ook een tijd te hard gegaan en gekraakt, toen je een job en Intergalactic Lovers combineerde. Weet je ondertussen beter het evenwicht te houden?
Chedraoui: “Ja. Ik werk niet langer zoveel. Ik ga nooit meer zes op zeven werken én daarnaast nog de groep doen draaien. Dat kan niet, en dat is ook niet erg. Het is een moeilijke beslissing geweest, want de schrik dat ik dingen zou verliezen door enkel voor de muziek te kiezen was er. Natuurlijk zoek je naar zekerheid in het leven, maar dat bestaat niet, besef ik nu. Ik doe nu enkel wat losse klussen hier en daar als het nodig is, en zo kom ik ook wel rond. Dat ik mezelf dan af en toe iets niét kan permitteren, is dan maar zo. Ik sta elke dag op om iets te doen dat ik graag doe.”
enola: Wat doe je zoal als er brood op de plank moet komen en de volgende Sabamcheque op zich laat wachten?
Chedraoui: “Als student heb ik de gekste dingen gedaan, maar nu heb ik mijn vaste plekjes. Ik kook in restaurants of voor foodtrucks, of stook gin bij een ginbedrijf. (lacht) Laat mij maar gewoon achter mijn potten staan, dat doe ik heel graag.”
enola: Dit is jullie derde plaat op zes jaar. Tevreden met hoe jullie carrière tot nu toe gelopen is?
Chedraoui: “Ik ben superblij met wat we tot nu hebben gedaan, en ik hoop dat er nog veel in de toekomst zit. Het enige wat ik zou doen, als ik zou teruggaan, is mezelf bij die eerste plaat aan de oren trekken: dat ik had moeten stoppen met zes dagen op zeven te werken en te genieten. Van die eerste twee jaar herinner ik me immers nauwelijks nog iets. Ik sjeesde van optreden naar werk en omgekeerd, en dat is alles. Dat vind ik jammer, want het komt niet meer terug. Ik had dat liever toch iets meer laten binnenkomen.”
enola: Hoe staat het in het buitenland? Jullie hadden destijds een voetje aan de grond in Duitsland. Is die teen tussen de deur er nog altijd?
Chedraoui: “Absoluut. Het is zalig om soms te zien hoe we in 2011 voor vier man en een paardenkop speelden, en er nu op dezelfde plek zevenhonderd mensen staan. Dat heeft tijd en energie gekost, maar het heeft ook opgebracht en daar ben ik heel blij om. Het is de bedoeling om dit jaar ook op Frankrijk te gaan werken.”
enola: Wat mag de toekomst brengen?
Chedraoui: “Ik zou met de Lovers nog zoveel willen doen, zoveel touren, dus ik hoop dat deze plaat doet wat ze moet doen. De muziekindustrie blijft immers dat: een industrie. Dus als je ergens wil raken, moet je ook op de radio komen. En lukt het niet, dan doen we het wel op onze Loversmanier, duwtje per duwtje. Het duurt iets langer dan, maar we gaan er voor. Blijven touren met die gasten tot ik zeventig of tachtig ben, zou ik ideaal vinden. Het was een cadeau om op Pukkelpop om me heen te kunnen kijken en te beseffen dat ik nog altijd met dezelfde jongens — tot geluids- en lichtman toe — samenwerk als in het begin. In tijden waarin alles en iedereen vervangbaar is, is dat uniek. Ik vind dat echt heel mooi.”
enola: Wat is het geheim daarachter?
Chedraoui: “Goh. Liefde en respect voor elkaar? Veel communiceren, ook als het niet gemakkelijk is. We blijven met elkaar praten, ook al zijn het onaangename dingen die we moeten vertellen.”
Intergalactic Lovers stellen Exhale voor op donderdag 2 november en woensdag 14 februari in de AB in Brussel.
