Het viel eerder al te lezen in zelfhulpboeken allerhande en brochures van onthaastingsprofeten, en het wordt ook al een hele tijd gepreveld door het muzikale volk dat via granvat een nieuwe slowmotionbeweging inzet: neem je tijd, laat de dingen bezinken, kom tot rust.
Dat de aanpak van hoera. weinig alledaags is, valt om te beginnen al af te leiden aan het gehanteerde format. Geen vinyl, cd of cassette, maar een download en een puzzel (de cover art van Johan Meuris in het groot), die al dan niet in combinatie kunnen uitgeprobeerd worden. Het verplicht je als luisteraar-koper om op een andere manier bezig te zijn met het ‘product’, en wat beter dan de meest rustgevende aller hobby’s?
hoera. stond in 2016 op Jazz Middelheim en vorige maand op Gent Jazz, samen met confrater/elektronicaman Roman Hiele (een apart project dat ook een vervolg krijgt), al zal de purist beweren dat het ‘jazz’-label de waarheid geweld aandoet. Nochtans hebben Bert Cools (gitaar), Dries Laheye (bas) en Stijn Cools (drums) hun sporen al verdiend in die wereld, al hebben ze met projecten als Pudding oO, Merope, Mephiti, STUFF., BRZZVLL en Book Of Air al langer duidelijk gemaakt dat hun jazzvorm een erg rekbaar begrip is. Het zijn bovenal muzikanten die op zoek zijn naar een eigen taal, waarin factoren als tijd, tempo en ruimte een grotere rol toebedeeld krijgen dan doorgaans het geval is.
Beestentijd, een verwijzing naar dit huidige moment, maar ook naar de verschillende tijdsbeleving van dieren naargelang hun metabolisme, is opnieuw een lesje in geduld. Het bevat negen stukken muziek die weinig gehaast zijn, geen dringend punt te maken hebben. Het kabbelt soms wat, zoekt aarzelend z’n weg als een stroompje, dreigt regelmatig in het ijle op te lossen. “Niks wezenlijks is aan de hand” (zou Mengelberg zeggen), maar toch. Het dwingt de luisteraar tot opperste concentratie om dit muzikale proces te aanvaarden voor wat het is, op z’n eigen voorwaarden, ofwel om het gewoon over je heen te laten komen. Het is, inderdaad, de reis (of, zo je wil, de spijsvertering) die hier van tel is, niet de bestemming.
Dat klinkt op papier misschien wat duf en new age-achtig, maar wordt vertaald in muziek die genoeg variatie aanbiedt om niet te verglijden in vaselineprut, al moet je er vaak voor naar de details gaan. Zoals het gitaarspel in “Ti”, dat zich eerst aandient als klokkengelui in de verte en vervolgens vergezeld wordt door een slome bas, knisperende percussie en metaalgeklets. Iele effecten suggereren een pastorale, Scandinavische weidsheid. “Maakt je blij” is daarna meanderen op een andere manier. Het heeft iets van rustieke, Amerikaanse folk. Spaarzaam ingekleed, op maat van een ontspannen lentewandeling.
Een paar andere stukken zetten nog sterker in op sfeer en sound. In “Deinen” en “Slaapgraag” zijn de werelden van ambient en spacey trippen, of kosmische vibes nooit veraf, met schimmige contouren op het raakvlak tussen folk, improvisatie en filmmuziek. Bert Cools voorziet de effecten, Stijn schildert met brushes, Laheye gooit er een comfortabel dekentje over. Die brokken verpozing worden gevolgd door variaties die allemaal een eigen kleurtoets toevoegen, of het nu meer in de richting van het singer-songwriterspul te zoeken is (“Jajaa” heeft enkel nog een doorrookte stem nodig om helemaal nachtbrakersspul te worden) of dat van een meer abstracte uithoek, waar soms de minimale kamermuziek binnen handbereik is, zoals het met akoestische basgitaar op gang gezwengelde “Arklys”.
Het gaat er soms erg open en vrij aan toe, met een ontglippende interactie die met gevoel voor nuance in elkaar gelegd wordt, en in afsluiter “Ming” beland is in een soort van ongemakkelijke soundcape die eigenlijk nog weinig uitstaans heeft met het goedgeluimde, rustgevende geluid waar Beestentijd drie kwartier eerder mee startte. Het bewijst eens te meer dan het trio binnen een vrij nauwe zone beweegt met gemak en inventiviteit. De garantie dat elke luisteraar de volledige rit in volle concentratie uitzit, kan niet gegeven worden, maar dat doet er eigenlijk ook niet toe. Het is muziek die het ene moment toestaat dat je wegdroomt en op het andere zorgt voor een extra shot zuurstof, waardoor je lichtjes beneveld verder luistert. Of zweeft. Het metabolisme doet intussen z’n werk en er is natuurlijk altijd nog die puzzel.
Muziek en puzzel kunnen besteld worden via Bandcamp. Binnenkort is er een kleine granvat residentie in Permeke (Antwerpen). Op 3/9 speelt Merope, op 8/9 hoera.. Meer info HIER.
