Als The Black Heart Rebellion een nieuwe plaat uit heeft, lijkt er nauwelijks nog iets anders van
tel. Want ook de derde plaat van de eigenzinnige Gentenaars slokt de luisteraar volledig op.
We herinneren ons december 2012 nog levendig. We luisteren voor de eerste keer naar de
nieuwe plaat van The Black Heart Rebellion, een aan de kerk van Amenra gelieerde band die
iedereen murw sloeg met een postrock-meets-hardcore-sound. Het bewijs daarvan was
Monologue, een plaat die toen al vier jaar oud was. Samen met producer Koen Gisen wierp
het vijftal jaren later zijn oude huid af voor een bezwerend, door oosterse muziek, folk en blues
geïnspireerd geluid.
Het begin 2013 verschenen Har Nevo werd een unieke blend van muziek dat al
decennia, zo niet eeuwen, meegaat. Zowel op Glimps, Vooruit en Pukkelpop werd menig
toeschouwer omver geblazen door het veelkoppige monster dat TBHR geworden was. De kloof
tussen de oude Black Heart Rebellion en de versie 2.0 was groot, maar emotie bleef wel de rode
draad.
En of we twee jaar later benieuwd waren naar de opvolger. Zou die even fascinerend klinken?
Ook zo intens klinken? De albumtitel laat alvast nog meer aan de verbeelding toe dan de titel van
de vorige plaat, die verwees naar de berg waar Mozes uitkeek op het Beloofde Land. Ditmaal vond
The Black Heart Rebellion inspiratie bij een boek over een Japanse monnik, die volgens de traditie
aldaar gecremeerd werd. Maar de titel sluit vooral mooi aan het algemene gevoel dat de plaat
uitstraalt. De muziek heeft namelijk iets tijdloos, universeel en bevrijdend.
People, when you see the smoke… ligt dus in de lijn van zijn voorganger, maar klinkt
nog exotischer, gevarieerder en abstracter. Dat wil ook zeggen dat de luisteraar nog meer moeite
moet doen om het geheel te laten doordringen. Dat gevoel hadden we bij de naar voor geschoven
single “Near To The Fire For The Bricks” al. De minimalistische percussie zal steeds meer als een
hartslag aanvoelen, de spaarzame gitaren zullen hoe langer hoe meer bezwerend klinken. En dan
is er nog de samenzang tussen zanger Pieter Uyttenhove en de even sterke Annelies Van Dinter
(Echo Beatty). De ene zal er een rouwende treurzang in horen, voor de andere zal het iets
zuiverend hebben en iemand anders zal zich los van tijd en ruimte voelen.
Van bij de uiterst intense opener “Body Breakers” laat de band zich niet in een hokje duwen.
Wel integendeel, dat is onmogelijk. Het is ook meteen duidelijk dat zanger Pieter Uyttenhove er
vocaal weer op vooruit is gegaan, maar ook de gitaren en drums sleuren je als een draaikolk mee.
Wat een fantastische, minimalistische sfeer straalt dat nummer uit!
Ook de oosterse ritmes zijn meer dan ooit uitgewerkt (“Dorsem”). In dit nummer horen we
bijvoorbeeld Uyttenhove zich de longen uit zijn schreeuwen, maar ook die zijn meer dan ooit goed
geplaatst en duren maar heel even. Ze zijn geen doel op zich, maar dragen bij aan de sfeer van
het nummer. En daarom gaan de riffs geen ondergeschikte rol spelen (“Bow And Silk
Arrow”). “Flower Bone Ornaments” gaat bijvoorbeeld van start met een meeslepende oosterse
gitaarlijn.
Nog zo’n betoverend nummer — en tegelijk het meest uitdagende van de plaat — is “Om
Benza Satto Hung”, die verwijst naar een boeddhistische mantra maar dat eigenlijk niet wil doen.
De gierende gitaren, een hypnotiserende fluit, onheilspellende belletjes en giftige vocalen voelen
aan als een haast slopend ritueel. Zet daartegenover “Rust” en je krijgt op het eerste gehoor een
veel onrustiger en bijna verwoestend nummer, maar eigenlijk overheerst hetzelfde, afmattende
effect. Hoogtepunten kunnen we ook deze nummers niet noemen, want bij People, when you
see the smoke… telt het geheel.
Ook rond “Bow And Silk Arrow” en de bloedmooie afsluiter “Violent Love”. zou een donker
sfeertje kunnen (met de nadruk op ‘kunnen’) hangen. Maar deze nummers willen de luisteraar
niets opleggen, ze kunnen hoop brengen of de tranen in uw oog laten springen. Het meest
concrete zijn de gitaarlijnen en primitieve drumslagen die als mantra’s steeds weerkeren. Dit
illustreert eveneens dat The Black Heart Rebellion de ideale kruisbestuiving is van underground-
en etnische muziek, twee genres die elkaar vinden in minimalisme en dwarsheid.
Dus wie al mee was met Har Nevo gaat ook deze plaat ten zeerste kunnen appreciëren.
Het creatieve proces van People, when you see the smoke… zal veel overgave van de
muzikanten gevergd hebben, maar het album zal daardoor des te meer de aandacht van de
luisteraar opeisen. Oh ja, en het antwoord op de vragen van hierboven is dus volmondig ja.
The Black Heart Rebellion stelt zijn nieuwe plaat zaterdag 7 november live voor in de
Handelsbeurs in Gent. Daarna volgen nog release-optredens in de AB (10 november), Nijdrop (25
november) en de Biekorf in Brugge (4 december).
