Origineler of gekker kan u een Belgisch debuut dit jaar niet bedenken. Faux Paw kunnen we maar niet uit onze cd-speler (en uit ons hoofd) krijgen. Reden genoeg dus voor een gesprek met de drie makers van het prettig gestoorde plaatje.
“Die vraag hebben we echt al het meest gekregen”, zegt toetsenist Nele De Gussem wanneer we vragen naar de oorsprong van de voor de band bedachte term ‘hippie metal’. “Uwe Teichert, die instond voor de mastering van de plaat, heeft hem uitgevonden. We spelen niet echt metal. Door de combinatie van zware gitaarriffs en keys hoor ik een ander genre”, vervolgt ze. “Nele en ik kennen zelf niets van metal, Piet is de metalman van de band. Zo leerde hij ons al High On Fire, Sleep, Big Business, Barkmarket en Drive Like Jehu kennen. Noem maar op. Omgekeerd hebben wij hem Pond leren kennen. Dat is het zijproject van de gitarist van Tame Impala”, vult zanger-gitarist Stijn Vanmarsenille aan.
En wat als iemand het stoner’ noemt? “Dat zou ook jammer zijn, want de term doet mij altijd aan blowende surfers denken. Dan misschien eerder sludge? Want dat is het ook soms. Ik begrijp dat mensen dingen in een hokje willen duwen om er vat op te krijgen. En dat is nu net wat we willen vermijden”, zegt drummer Piet Dierickx. “Noem het gewoon hippie metal dan, want dat slaat nergens op. Of gewoon heavy rock, met progressieve neigingen”, lacht hij. “Zolang het de mensen niet tegenhoudt om onze muziek te checken kan het mij weinig schelen welk label wordt gebruikt”, aldus Vanmarsenille nog.
enola: Hebben jullie de volgende vraag al voorgeschoteld gekregen: is FOPAW dan de ideale som van drie verschillende delen?
De Gussem: “Neen, die hebben we nog niet gehad!”
Dierickx: “Dat klopt. Onze achtergronden maken net de interessante combinatie.”
Vanmarsenille: “Ik denk dat de band niet kan bestaan zonder een van ons drie. Het is een cliché zo hoog als een appartementsgebouw maar voor mij klopt het wel. Mijn vrouw zegt soms na een optreden dat we precies verliefd op elkaar zijn.”
enola: Nele, hoe kan een klassiek geschoolde muzikante aarden bij een — sorry voor de term — metalband?
De Gussem: “Die klassieke scholing was voor mij een manier om constant met muziek bezig te zijn en is nooit een beperking geweest in het luisteren naar alle soorten muziek. Met welk medium je bezig bent, is voor mij niet van zo’n groot belang zolang je iets te vertellen hebt. Wat Piet en Stijn mij lieten horen toen ze mij vroegen om in de band te spelen, was iets wat ik direct wou doen. De grootste verandering voor mij waren de oordoppen tijdens de repetitie. We spelen echt wel heel luid.” (lacht)
enola: De combinatie van staalharde riffs en scheve keys op de plaat heb ik nog niet zo vaak gehoord. Hebben jullie bij geen enkel nummer een duidelijke referentie?Vanmarsenille: “Niet echt, vind ik. Stijn komt soms met ideeën aan, andere dingen ontstaan dan weer door wat te jammen of door vanuit een drumbeat te vertrekken. Maar er zijn geen vaste templates. We doen waar we zin in hebben met de instrumenten die we hebben en als we merken dat het een bepaalde richting begint uit te gaan, geven we het een duwtje in de rug, of net niet.”Dierickx: “We voelen elkaar goed aan en we weten wanneer iets te voorspelbaar wordt of net iets heel voorspelbaars nodig heeft. Spelen met contrasten en het niet invullen van verwachtingen kan heel erg leuk zijn.”
enola: Als ik even mag proberen: “Eastern Sabbath” heeft wel iets heel Goat-achtig en wanneer het nummer uitbarst, doet het gitaarwerk aan Black Sabbath denken.
Vanmarsenille: “Eastern Sabbath” is voor mij Goat meets Black Sabbath, maar voor de rest zit er van alles in. Ik heb het volgende al gehoord van mensen die naar een optreden kwamen kijken: Morrissey, Nick Cave, PJ Harvey, Masters of Reality en zelfs U2.”
enola: Het is een misschien een vervelende vraag, maar kon Fauw Paw niet gewoon de nieuwe plaat van Drums Are For Parades zijn?
Dierickx: “Neen, zeker niet. We zouden het wel jammer vinden mochten de mensen er zo tegenaan kijken, want ik vind heel de vibe van de plaat toch wel iets heel anders dan de vibe van een Drums-plaat. Het is meer mellow op een manier.”
Vanmarsenille: “Het is echt een heel andere aanpak ook. Andere mensen zorgen voor andere verhoudingen op muzikaal en persoonlijk vlak.”
Dierickx: “Een Drums Are For Parades hebben we toch al? We zijn gedeeltelijk met dezelfde mensen, dus ergens zal er altijd wel een overeenkomst zijn. Maar het is gewoon same universe, different planet. Ik zie dat persoonlijk op termijn ook nog meer uit elkaar groeien.”
De Gussem: “Bij FOPAW heeft iedereen een andere rol. Stijn speelt bijvoorbeeld gitaar; ikzelf speel keys terwijl Stijn dat bij Drums doet. We werken vaker met felle contrasten, denk ik.”
enola: Wanneer is een concert van jullie geslaagd? Moet er een gigantische moshpit zijn?
Vanmarsenille: “Bij een ideale interactie tussen publiek en band. Maar er zijn uiteraard ook optredens waarbij de band een goed gevoel heeft en het publiek minder, of omgekeerd”
De Gussem: “Het is wel de bedoeling om live de plaat te overstijgen.”
enola: Denken jullie dat een band als FOPAW zou kunnen ontstaan in een ander land? België is zo veel kleine, gezellige muziekscenes rijk en dat maakt de kwaliteit van de muziek er alleen maar beter op.
Vanmarsenille: “Het is ook gewoon heel gezellig om met mensen die je kent en die er ook voor gaan ideeën te kunnen uitwisselen en feedback te vragen. Ik heb daar persoonlijk veel aan gehad bij het maken van deze plaat. Ze worden dan ook bedankt op de plaatcredits en ik vind dat belangrijk; dat was niet zomaar gratis dank u’s rondgooien. Anderzijds voelt België soms aan als een gevangenis, omdat Belgische bands zo moeilijk in het buitenland geraken. Misschien omdat er geen geld is? Of omdat veel Belgische muziek nogal tegendraads is? Ik weet het niet.”
Dierickx: “Om in het buitenland deftig te kunnen spelen heb je een ‘platform’ nodig. Daarmee bedoel ik steun op financieel, promotioneel en distributievlak. Maar dat kost ook veel geld. En wat voor zin heeft het om in Duitsland te gaan touren als niemand daar jouw plaat kan kopen? Vroeger had je nog major platenlabels die op Europees vlak investeerden in een artiest, maar dat is nu wel gedaan. Anderzijds zijn het nu de kleine labels die de handen in elkaar moeten slaan om een artiest over de grenzen te trekken. ’t Is opnieuw veel meer DIY. En dat is wel plezant.”
enola: Het gaat erg snel voor de band. Nog voor de release stonden er tientallen optredens op het programma en de plaat wordt heel enthousiast onthaald.Faux Paw is dan ook een bom van een plaat, een van mijn favoriete platen van het jaar zelfs. We hebben dus nog niet het laatste van de band gehoord?
Dierickx: “Dit is pas het begin. We hebben nog zo veel ideeën die moeten worden uitgewerkt en er zijn nog zo veel dingen die we nog eens willen proberen. We gaan echt op zoek naar de grenzen van onze sound.”
Vanmarsenille: “We gaan inderdaad nog veel uitproberen. De volgende plaat moet er ook snel komen”
Future Old People spelen op 27 oktober in café Krawietelke in Gent. Op 6 november staan ze met Condor Gruppe op het podium van de AB. Daarna volgen nog voorprogramma’s voor Black Bananas op 9 november in TRIX (in het kader van Autumn Falls) en Wallace Vanborn op 23 november in de Handelsbeurs. Komt dat zien! Komt dat zien! Voor meer optredens (onder meer in Aalst, Brugge en Kortrijk): check de Facebookpagina van de Wizards.
