Een beetje band trakteert altijd op een verrassing. De radiostilte rond Intergalactic Lovers werd aan het begin van dit jaar brutaal doorbroken met een dijk van een nieuwe plaat. Dat belooft voor de festivaloptredens, straks.
Het was een broodnodige stilte, zo bleek. Na de opnames van de soundtrack voor Code 37, een film gebaseerd op de gelijknamige VTM-reeks, was de band toe aan bezinning. Met een resem optredens in het buitenland was er van isolement echter geen sprake. De bandleden vulden zo hun dagen met optreden, schrijven en groeien. Het resultaat? Intergalactic Lovers 2.0; een herboren band waarbij vooral één groepslid op de voorgrond treedt.
enola: Lara, wat een transformatie! Er zit zowaar een heuse frontvrouw voor me!
Chedraoui (zang): “Dank je wel (voorzichtig lachje). Ik heb ondertussen al heel wat tijd op het podium doorgebracht, maar onze ervaringen in Duitsland hebben daar ook wel wat mee te maken. Wanneer we toeren in Duitsland, dan verloopt al het contact met het publiek in het Engels. Geen idee of je dat weet, maar ik ben in het Engels opgevoed. Ik voel me dan heel wat zekerder en ik merk dat ik op het podium in Duitsland meer durf. Eigenlijk doe ik nu in België gewoon wat ik in het buitenland doe. Op het podium kan het met mij twee kanten uitgaan; of ik verga van de zenuwen en ik klap dicht, of ik zet mijn nervositeit om in woordendiarree.”
enola: Je kan geen stuk over de begindagen van Intergalactic Lovers lezen zonder geconfronteerd te worden met een handvol opmerkingen over jouw timide podiumverschijning. Werkte dat niet wat contraproductief?
Corbey (drums): “Ik vind van niet. Laten we stellen dat de groep daar heel wat begrip voor had; dat lijkt me ook niet meer dan normaal. Kan jij vijf mensen opnoemen uit jouw vriendenkring die geboren zijn om op het podium te staan? De meeste mensen zijn geen showbeesten. Lara’s terughoudendheid was voor ons een natuurlijke reactie, meer niet.”
enola: Jullie hebben haar nooit subtiel gevraagd om het rock-‘n-rollgehalte wat op te schroeven?
Corbey: “Nee, helemaal niet. Intergalactic Lovers is geen showgroep. Kom je naar ons kijken, dan ben je vooral muziekliefhebber; dat denk ik alleszins. We zorgen er natuurlijk wel voor dat het hele plaatje klopt; de lichtshow, de aankleding van het podium,… Maar ik denk niet dat je een stagedive van ons moet verwachten?”
Chedraoui: “Wel voor jezelf spreken (lach)! Nee, weet je… Die houding op het podium; we zijn daar allemaal in gegroeid. Het belangrijkste aspect blijft natuurlijk wel de muziek.”
enola: Little Heavy Burdens, jullie tweede plaat, werd trouwens bijzonder goed ontvangen. Het duurde even voor ik wat kritiek kon vinden.
Chedraoui: “Het album heeft ook wel wat mindere reviews gehad. Of dat ons raakt? We zijn niet meteen het soort groep dat die dingen gaat opzoeken. Vinden we dat een bepaalde muziekjournalist wel een punt heeft, dan kunnen we –als band- daar rustig over praten. Anderzijds; we geloven zelf dat Little Heavy Burdens een verdomd goede plaat is. Als je dan af te rekenen krijgt met onterechte kritiek; opmerkingen die haast grenzen aan het persoonlijke, dan moet je toch even slikken. Komen die opmerkingen van iemand die een groot publiek bereikt, dan komt dat des te harder aan. Maar uiteindelijk; het blijft maar de mening van een enkeling.”
Corbey: “Ik ben mij ervan bewust dat niet iedereen de plaat supergoed vindt. Moet dat dan? Volgens mij niet. Wij zijn tevreden met het resultaat; we hebben bloed, zweet, tranen en geld in dit project gestopt en nu komt het er op aan een publiek te bereiken. Eigenlijk is dat album een tool om de rest van de machine draaiende te houden. Voor je me verkeerd begrijpt; ik bedoel absoluut niet dat het album louter een verkoopsproduct is, maar willen we op tour… Ja, dan moeten de fans onze platen wel kopen.”
Chedraoui: “Albums zijn als visitekaartjes. Na de release van het eerste album schrokken we wat van het bedrag dat er uiteindelijk naar de band gaat. Daar moeten we eerlijk in zijn; als band haal je de meeste inkomsten uit liveoptredens, maar die cd-verkoop is belangrijk. Verkoopt het album, dan gaan de gages omhoog en blijft er meer over om promo te voeren in het buitenland. Ik geloof ook niet echt in muziek streamen. We zijn allemaal enorme albumverzamelaars. Muziek is voor ons iets tastbaars; zeker als je beseft hoeveel tijd en moeite de productie van een album kost.”
enola: Moet ik jullie platen dan zien als verzamelobjecten? Spreekt de hoes van Little Heavy Burdens daarom zo tot de verbeelding? Een jager en opgezette fauna, lijkt me niet meteen het toonbeeld van diervriendelijkheid.
Chedraoui: “De hoes van het album is een ontwerp van Tom Hautekiet (Belgische designer, nvdr) en hij kwam onmiddellijk met het idee van een opgezet dier op de proppen. Wij vonden dat fascinerend. Mensen die hun gestorven huisdier laten opzetten; waarom doet iemand zoiets? Is afscheid nemen misschien te moeilijk? In ieder geval, voor ons was het belangrijk dat er een menselijke symboliek achter de hoes te vinden was. Ik vind het leuk dat ik de betekenis achter de hoes van Little Heavy Burdens op verschillende manieren kan verklaren. Die oude meneer en de vos; je kan daar echt tientallen verhalen bij verzinnen. Ongelooflijk tof.”
enola: Mag ik een daar een verklaring aan toevoegen? De band is de vos; de dode vogel symboliseert het buitenland dat voor de bijl gaat.
Corbey: “Zo had ik het nog niet bekeken. Dat was zeker niet de achterliggende gedachte, maar ik begrijp waar die verklaring vandaan komt.”
Chedraoui: “Wel cool, eigenlijk.”
enola: Hebben jullie het gevoel dat Intergalactic Lovers potten kan breken in Europa? Of loop ik wat te hard van stapel?
Chedraoui: “Ik denk dat we op dit moment vooral blij zijn met de manier waarop de bal rolt in eigen land. “Islands” deed het erg goed in De Afrekening; daar mogen we blij mee zijn. De indruk die ik wel heb, is dat alles deze keer wat trager op gang kwam. En eigenlijk; dat is goed. Weet je, nadat de plaat volledig was afgewerkt, heb ik er twee maanden niet meer naar geluisterd. Ik ben thuis weer volledig op krachten gekomen en ik verschoot oprecht toen ik het album weer hoorde. In mijn hoofd klonk het geheel directer. Je moet het album wat tijd geven; dat is voor de nummers trouwens ook zo.”
Corbey: “Een goed album is de eerste vereiste om het te maken in het buitenland, maar je zou versteld staan van wat er nog allemaal bij komt kijken. Een goede booker, een manager met wat durf, groepsleden die niet bang zijn van een avontuur… Je kan als band wat inspelen op die dingen. Geluk is ook niet onbelangrijk; uiteindelijk moet alles wat in de plooi vallen.”
Chedraoui: “Facebook speelt daar zeker ook in mee. Ook dat hebben we in Duitsland geleerd. Bands daar vertelden ons dat we minstens een aantal keer per week onze bandpage van een nieuwe status moesten voorzien. Daarvoor deden we dat zelden. Kijk je naar de pagina van de big boys, dan zie je de meldingen elkaar in snel tempo opvolgen. Voor mij klinkt dat stom, maar zo werkt het wel. Je vrienden reageren ergens op; jij ziet dat, je liket hier en daar een pagina… Het bereik is enorm en als band moet je daarin meegaan. Kleine dingen, maar je mag de impact daarvan niet onderschatten.”
enola: Jullie blijven verwijzen naar Duitsland. Daar loopt het precies wel lekker.
Corbey: “Ja, ergens wel. Als band kan je in Duitsland op een andere manier groeien. In België kunnen we rekenen op de steun van een aantal radiozenders. Zo kan je enorme stappen zetten. Komen we in Duitsland op de radio, dan gaat het voornamelijk om kleine, alternatieve zenders. Het publiek dat je zo bereikt is natuurlijk kleiner, maar dat maakt het er net wat leuker om. We werken hard om te kunnen groeien als indieband; we spelen zoveel mogelijk live en proberen zo zieltjes te winnen.
Chedraoui: “De vorige tour duurde tien dagen waarbij we speelden in zalen van twintig tot tweehonderd mensen. In België krijgen we wat meer volk op de been, maar we merken duidelijk dat we een Duitse fanbase beginnen op te bouwen. Het is een erg trouw publiek; dat merk je ook op festivals. Stonden we zo bijvoorbeeld geprogrammeerd voor enkele grote kleppers, dan had je toch weer die trouwe fans die je kwamen steunen.”
enola: Heb je dat in België dan niet? Jullie festivalzomer ziet er hier toch ook niet slecht uit.
Corbey: “Natuurlijk wel. Het Belgische publiek blijft top. De festivals trouwens ook. Deze zomer doen we een aantal van de grote, gevestigde waarden. We bevinden ons natuurlijk ook wel in de positie dat we een mooie plek op bepaalde affiches kunnen versieren. Gelukkig moeten we die onderhandelingen zelf niet voeren; dus bij deze, een dikke merci aan onze booker!
Intergalactic Lovers toert momenteel door België en Duitsland. Op 13 juli treedt de band aan op Cactus Festial, op 18 juli geeft de band het beste van zichzelf op Dour.
