- Earthless :: From The Ages 4 nummers. Meer hebben Isiaih Mitchell en kompanen niet nodig om een verzengende, allesverslindende psychedelische blueskopstoot uit te delen. Van begin tot einde word je meegesleurd in woest gitaarspel, ronkende bassen en hypnotiserend drumwerk. Spannend, opzwepend, intens, grensverleggend. Wat. Een. Plaat.
- Motorpsycho :: Still Life With Eggplant Na het exuberante, maar slechts half geslaagde The Death Defying Unicorn staat het eclectische trio uit Noorwegen er met een meer gefocust en geconcentreerd werkstuk. Geen enorme verrassingen, maar gewoon een plaat zoals Motorpsycho-platen altijd zouden moeten klinken.
- Windhand :: Soma De metalplaat van 2013 is een doommonoliet met de subtiliteit van een kniestoot in je darmen en de lichtverteerbaarheid van een scheermes soufflé. Topzware gitaarmuren, gecombineerd met een vloeiende dynamiek en het buitenaardse stemgeluid van Dorthea Cottrell. Een knappe combinatie die als kokende pek in je hersenpan blijft kleven.
- Dans Dans :: I/II Eén van de weinige platen waarvan we aan het begin van dit jaar al zeker waren dat ze in dit lijstje zouden staan. Duisterder, zwoeler, maar mooier en meer geconcentreerd dan het debuut, bestendigt het trio Dockx/Jacques/Cassiers dat het méér is dan de som van hun delen, méér dan een zijproject en méér dan louter een jazzrockband. Méér, maar ook beter. Véél beter.
- Toxic Shock :: Daily Demons In Antwerpen was er het laatste jaar niet veel om jolig over te zijn. Dit kwintet thrashberen illustreert dit met brio. Daily Demons is een schijf vol woede, frustratie, agressie en rauwe energie geworden en illustreert perfect de tijdsgeest van de jonge Antwerpse underground. Geen wonder dat dit een plaat als een aardverschuiving is geworden.
- Flying Horseman :: City/Same City Double whammy voor Bert Dockx dit jaar. Flying Horseman maakt soundtracks waar Hitchcock voor uit zijn graf zou kruipen om er een film bij te maken. City/Same City schildert op deze dubbelaar een minutieus stadsportret waarin melancholie en duisternis een hoofdrol spelen, maar dat genoeg nuance en, wel ja, liefde in zich heeft om niet te versmachten in somberheid. Hypnotiserend, beklijvend maar met de voeten in de realiteit.
- Kvelertak :: Meir MMMMMMMMMRRRRRRRRRAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!!!!!
- Colin Stetson :: New History Warfare Vol. 3: To See More Light Hoewel voorganger Judges een onevenaarbare overdondering was, blijft Stetsons geluid imponeren. To See More Light is wat meer gefocust, en toont andere kleuren uit het palet van Stetson, maar zonder te veel af te wijken van het geluid waar deze duivelssaxofonist een patent op heeft.
- Wolf People :: Fain Hoewel deze Britten de kaap van de dertig nog moeten ronden, klinken ze reeds alsof ze al vijfhonderd jaar meegaan. Hun eigenzinnige mengelmoes tussen prog, folk psychedelica en middeleeuwse epiek lijkt bijzonder vreemd, maar klinkt verrassend fris en dynamisch. Fleetwood Mac voor het nieuwe millennium. Nu maar hopen dat ze van de coke afblijven.
- The Rott Childs :: Alleluia: A Brit Milah In G Melodic Minor The Rott Childs klinken even geschift als uniek: een bonte mix van metal, hardcore, punk, noise en waanzin. Werkelijk àlle ideeën werden op deze plaat in de blender gesmeten, wat resulteerde in één van de meest gesjeesde releases van dit jaar. Een schonere zwanenzang voor Florent Pevee konden we niet bedenken.
