Met acht platen in amper veertien jaar lijkt Soulfly steeds meer op een moderne Motörhead. Net als de Britse hardrockband huldigt de band van Max Cavalera al lang het principe van kwantiteit boven kwaliteit. Maar hey, zolang er hersenloos metalvertier is, is het goed. Dat lijkt de voornaamste boodschap van Enslaved.
Eerlijk gezegd, we zien Max Cavalera zoals Lemmy Kilmister niet tot diep in zijn zestigste doorgaan. Op zijn tweeënveertigste oogt de ex-Sepultura-frontman en metalicoon als een kruising van een verwaarloosde metalhippie en kabouter Plop terwijl Lemmy er al dertig jaar als dezelfde wildeman uitziet en nog elke dag een fles Jack Daniel’s soldaat maakt. Live blijft Motörhead bovendien een formidabel geoliede machine. Soulfly daarentegen liet het ondanks de immer aanstekelijke speelgoesting na 2006, het jaar dat ze ons wegbliezen in Gent, Dessel en Dour, technisch serieus afweten.
Cavalera blijft garen spinnen bij de herstelde broederliefde en de mislukte reüniepogingen met Andreas Kisser en Paulo Jr. die zogezegd de boot blijven afhouden. Onze favoriete metalbosjesman kan afwisselend met Soulfy en Cavalera Conspiracy albums op de wereld loslaten terwijl er qua stijl weinig verschillen zijn. Inflikted zat minstens even strak als het puike Dark Ages, Soulfly’s terugkeer naar Cavalera’s thrash-periode. Blunt For Trauma van Cavalera Conspiracy was een bijna even ongeïnspireerde mix van eighties hardcore en thrash metal, niet toevallig een beetje als misbaksel Soulfly’s Omen.
Wat hebben nog niet gehad? Juist ja, een nostalgische blik op het death metalgeluid van Sepultura. Nieuwbakken drummer David Kinkade (ex-Borknagar, haast ongelooflijk) noemde de nieuwe plaat “een Arise op crack”. En gelijk heeft hij, want na de eerste, best amusante, luisterbeurt noteerden we groovende, haast machinale death metal, dankzij de sonische steroïden van metalcore-producer Zeuss (bekend van Hatebreed en Shadows Fall), en het extreme drumgeweld van Kinkade die het ganse album als een aanstormende tank klinkt.
Eerste dreun “World Scum”, met Travis Ryan van Cattle Decapitation op gastvocalen, geeft een eerste, ietwat vreemde, indruk. Non-stop ratelende basdrums hoorden we nooit bij Joe Nunez. Marc Rizzo slaagt er meteen in om zijn dissonante Obituary-gitaarlijnen als een gladde oorworm in je oren te sturen. Het nummer is één brok genietbare frustratie, op het overbodige episch bedoelde stuk na.
Rizzo heeft, tot onze allergrootste opluchting zijn irritante shred-stukken laten vallen voor een killersolo in “Legions”, beukende melodische thrashlijnen in “American Steel” en een bizar flamenco-experiment in “Plata O Plomo”. Dat laatste nummer doet enorm denken aan de oude, opzwepende Soulfly. Het moet zelfs van “Babylon” geleden zijn dat we Cavalera nog zo furieus zijn opgekropte woede hoorden uitspuwen.
Enslaved is dan wel een “conceptalbum” over, hoe kan u het raden, slavernij, Cavalera’s kinderachtige teksten doen je afvragen waarom hij niet beter naar de dialogen van Xena en Hercules had geluisterd. Zo zijn “Intervention” en “Gladiator” beestige metalhymnes, de strijdkreten die de Braziliaanse brulboei uitkraamt, zijn alle clichés op een rijtje. Briest u gerust mee: “Hail! Hail! Hail! Gladiator”! Of: “Fight back! Attack! Let everybody know that we’re back! in “Intervention”. En nog eentje: “Legions, god of war / Legions, calling you / Legions, Hades fall / Legions, march of doom”.
Het beste van Enslaved krijg je op het einde. Naast “Plata O Plomo” en “Redemption Of Man By God”, waarin DevilDrivers Dez Fafara haarballen komt uitbraken, is “Revengeance” een verdomd grote energiebom. Het betreft ditmaal een samenwerking van Cavalera met zoontjes Richie, Igor Jr. en Zyon, maar geen schrale familiereünie waarop een Cavalera-jamsessie live wel eens kan uitdraaien.
Enslaved is de beste schijf van Soulfly sinds Dark Ages, maar dat is met Conquer en Omen in het achterhoofd zeker geen prestatie. Met de nieuwe aanwinsten lijkt eindelijk meer tijd te zijn besteed aan de uitwerking van de muziek, en dat levert enkele gedenkwaardige nummers op — iets waarin de huidige Sepultura amper in slaagt. We hadden Max Cavalera bijna opgegeven, maar met Enslaved krijgen we misschien live opnieuw een echte metalband te zien in plaats van een grote Sepultura-Soundmixshow.
Wie graag zijn nekspieren tot het uiterste drijft op Soulfly, moet op 7 juli afzakken naar Rock Zottegem.
