Het moet van Chaos A.D. (1993) geleden zijn dat de broers Cavalera samen nog zo’n beukplaat gemaakt hebben. Klinkt veelbelovend, nietwaar?
Het verhaal over de breuk tussen broers Max en Iggor Cavalera en de hereniging gaan we u besparen. Wat telt, is dat de twee heren in 2008 opnieuw keihard uithaalden met Inflikted, een fantastische comebackplaat die het beste van Soulfly en Sepultura combineerde en best wel in de eregalerij met Morbid Visions, Schizophrenia, Beneath The Remains, Arise, Chaos A.D. en Roots paste. We hoopten toen dat de broers, toch al een eindje in de veertig, het niet bij die ene succesvolle reünieplaat zouden houden, of een oude Sepultura-klassieker live zouden brengen. Of — o mirakel — dat ze de ruzie met Paulo Jr. en Andreas Kisser zouden bijleggen.
Maar ook metalmuzikanten moeten verdienen en dus kwam er in 2011 het teleurstellende Blunt Force Trauma, dat meer in de discografie van Chimaira, Hatebreed of The Acacia Strain thuishoorde. “Tijdens de opnames was het alsof we weer zestien waren”, liet Max optekenen na het inblikken van Pandemonium. Nu ja, een tweede Morbid Visions is de plaat niet geworden, veeleer een muzikale recyclage van Sepultura- en Soulfly-restjes uit de oude doos, aangevuld met invloeden van death metalbands als onze eigenste Aborted (iets om fier op te zijn). Alles wat je hoort op Pandemonium is echter door de vermelde artiesten veel beter gedaan.
Neem nu “Babylonean Pandemonium”, waarmee Cavalera Conspiracy iets te veel jonger crustgeweld als Nails en All Pigs Must Die achterna zit. En je zou denken dat Max Cavalera op zijn 45ste (!) zijn stem wil laat rusten. Niets is minder waar, het lijkt wel alsof hij in de leer ging bij Mark Greenway (Napalm Death). “Bonzai Kamikazee” lijkt dan weer op een afdankertje uit Dark Ages, de laatste plaat van Soulfly die echt de aankoop waard was. Wij gingen vooral tekeer op “Scum”, dat dan ook niet zou misstaan op Beneath The Remains.
Het grootste minpunt aan Pandemonium blijft echter het monotone solowerk van Marc Rizzo, die nog niet raakt aan de tenen van zijn Sepultura-tegenhanger Kisser. In het voor de rest puike “Cramunhao” is dat voor niets nodig. Hij laat identiek dezelfde shred-solo’s horen in “Insurrection” en “Father Of Hate”. Dan mocht het drumwerk van Iggor Cavalera meer uitdrukkelijk in de productie geplaatst zijn. Gelukkig is daarop in “I, Barbarian” niets op aan te merken, want het drumbeest slaat zijn vellen vakkundig aan flarden.
Tussendoor is er nog een ander lichtpuntje: de geslaagde vocale bijdrage van Nate Newton (Converge) in “The Crucible”. In andere nummers worden opnieuw platgetreden paden bewandeld: de elektronische effecten in “Apex Predator”, hoogstwaarschijnlijk een ideetje van Iggor, doen even aan Ministry denken, de agressie in “Not Losing The Edge” aan Aborted. En de Braziliaanse ritmes in “Porra” lijken te laat ontsnapt uit de studio waarin Roots werd opgericht.
Op een reünie met Andres Kisser en Paulo Jr. hopen we net als Max en Iggor al lang niet meer. Dus als we zouden moeten kiezen tussen de nieuwe platen van de huidige Sepultura (meer en meer een coverband van de oude), Soulfly of Cavalera Conspiracy, doe ons toch maar de laatste. Misschien moet Iggor eens een electroplaat maken met zijn broer? Dan gebeurt op muzikaal vlak nog iets spannends en uitdagends tussen deze twee legendarische muzikanten.
