Na drie decennia is de Sonic Youth-trein nog steeds niet te stoppen. Van Thurston Moore mogen we dit jaar nog de soloplaat Demolished Thoughts verwachten, momenteel is Steve Shelley met een band genaamd Disappears op tournee en Sonic Youth zelf bracht zopas met de soundtrack van Simon Werner A Disparu een nieuw – negende! – album in zijn SYR-serie uit.
Laatst maakte de bonus-cd van The Knifes Silent Shout zijn opwachting in de muziekspeler tijdens het joggen. Het plaatje had hier tot dan een sluimerend bestaan geleid, wat maakte dat het sportief gedrag plots een extra dimensie kreeg. Bizarre, niet thuis te brengen geluiden doken onverhoeds op, lichte paranoia en een nieuw persoonlijk tijdsrecord waren het onverwachte gevolg.
Hetzelfde effect valt te verwachten van Simon Werner A Disparu, de nieuwe plaat van Sonic Youth. Al dienen bij die zin meteen enkele kanttekeningen geplaatst te worden. De nieuwe Sonic Youth is er immers opnieuw eentje in hun serie Perspectives Musicales – deel negen alweer. En dan weten fans hoe laat het is. Dat het bovendien om een soundtrack gaat, kan als waarschuwing voor de achteloze luisteraar ook tellen.
In het verleden heeft Sonic Youth immers nog soundtracks afgeleverd. Voor Made In USA bijvoorbeeld, een film die – geheel terecht – door de geschiedenis vergeten is. Of voor Demonlover. Geen idee of die prent de moeite van het bekijken waard is, maar de schamele 5.7-beoordeling op IMDB doet het ergste vermoeden.
Of Sonic Youth deze keer met de traditie gebroken heeft en een degelijke prent van sfeervolle klanken voorzien heeft, valt af te wachten. Ondanks de positieve reviews die de film her en der krijgt, draait Simon Werner A Disparu amper in de zalen.
Maar laat de kwaliteit van de film in kwestie eigenlijk niet ter zake doen. Het maken van een soundtrack is voor Sonic Youth een mooie kans om avontuurlijk uit de hoek te komen. Zie wat dat betreft de fraaie plaat die Made In USA opleverde. Onverwachtse dingen gebeuren er weliswaar niet op deze worp, maar wat voelt het geweldig om de bevreemdende gitaarklanken van een song als "Chez Yves (Alice Et Clara)" over je heen te laten golven.
Hoewel deze soundtrack het vooral moet hebben van het creëren van een sinistere sfeer, flirt Sonic Youth ook hier zo nu en dan met de pijngrens. Letterlijk zelfs, als "Theme de Laetitia" met een bijna ondraaglijk scherpe toon van start gaat. Wanneer het nummer niet veel later in een zee van ronkende gitaren en ratelende cymbalen open bloeit, zijn we zowaar nieuwsgierig naar de inhoud van de film die dergelijke muziek op zijn klankband heeft staan.
Zelfs al ligt de hoofdmoot van die muziek voor wie Sonic Youth al een tijdje volgt, behoorlijk vertrouwd in het gehoord, de New Yorkers weten desalniettemin SYR9 een frisse klank mee te geven, vooral dankzij het inventief gebruik van, jawel, de piano. Maakt dat instrument in "Jean-Baptiste Et Laetitia" nog een week gevoel in de maag los, dan zorgt het tijdens "La Cabane Au Zodiac" eerder voor een zondagmiddaggevoel. Zij het met een hoek af.
En dat laatste is het minste dat gezegd kan worden over de langzaam maar zeker overweldigender wordende nummers. Is de sfeer van de plaat aanvankelijke nog gemoedelijk sinister, dan wordt het in "Dans Le Bois / M. Rabier" ronduit creepy. En op dat punt moet de dertien minuten durende afsluiter "Thème d’Alice" nog langskomen.
Simon Werner A Disparu mag dan geen "gewone" Sonic Youth-plaat zijn, maar voor in de SYR-serie te verschijnen, is deze nieuwe release best een toegankelijk werkstuk geworden, dat zich perfect leent om een doodgewone dag van een buitenaardse atmosfeer te voorzien. In tegenstelling tot de doorsnee SYR-plaat is deze soundtrack dus meer dan een interessant werkstuk dat een of tweemaal beluisterd wordt omwille van, laten we een kat een kat noemen, zijn curiositeitswaarde en daarna in de kast beland. Met Simon Werner A Disparu heeft Sonic Youth het soort plaat gemaakt die de avontuurlijke begindagen van de groep in herinnering brengen zonder dat de muziek compleet over the top gaat. Klasseplaat.
