Top 10
1) The Social
Network
Hands down dé film van het jaar.
De beste dialogen sinds ‘Deadwood’, het meest uitgekiende gevoel
voor mise-en-scène en tempo sinds ‘No Country For Old Men’ en de
best studie over modern Amerika sinds ‘There Will Be Blood’: ‘The
Social Network’ is een eindeloos fascinerend tijdsdocument dat
zonder franjes het verhaal van enkele briljante yuppies uit Harvard
in beeld brengt. Finchers beste totnogtoe is ook zijn meest
alledaagse van onderwerp, maar blijft in alle andere opzichten
buitengewoon.
2) Inception
‘Inception’
is en blijft entertainment, maar de energieke mix van Bond-films,
heist movies, ‘The Matrix’ en de complexe genrefilms met
een twist die we kennen van zowel Hitchcock als Nolan zelf, bewijst
bovenal dat entertainment daarom niet minder diepgravend moet zijn
dan arthouse. Nolan speelt met de conventies van de blockbuster en
laat plotgewijs wel wat steekjes vallen in deze hyperambitieuze
productie, maar maakt dat ruimschoots goed met een visueel
overrompelende regie, enkele hallucinante actiescènes én een
intelligent scenario.
3) Scott Pilgrim vs. the
World
Niet dat ‘Scott Pilgrim’ perfect is,
daarvoor is het laatste kwart toch net iets te overladen, maar het
is wel verreweg de meest originele film van het jaar die visuele
elementen uit comic books, videogames en -welja – cinema vermengt
met auditieve snoepjes gaande van knettergekke Sega-bliepjes tot
hippe indierock. Onder al die waanzin klopt echter een warm hart,
en het is als postmodern liefdessprookje dat ‘Scott Pilgrim’ nog de
diepste indruk achterlaat.
4) The Ghost
Writer
Dat Polanski een grote meneer is, wisten
we al. Maar dat hij op deze leeftijd nog met een klepper als ‘The
Ghost Writer’ op de proppen zou kunnen komen, dat hadden we nu ook
weer niet zien aankomen. Als volleerd cineast neemt hij rustig de
tijd om zijn Hitchcockiaanse thriller op te bouwen naar een
verontrustend einde. Toch zijn het vooral de onheilspellende sfeer
waarin de film baadt, Polanski’s klinische stijl en de
indrukwekkende vertolking van Pierce Brosnan die het meest
bijblijven.
5) Fantastic Mr.
Fox
De eerste animatiefilm van perfectionist Wes
Anderson is meteen een visueel overrompelend, humoristisch
onderkoeld staaltje stop-motion cinema om poten en klauwen
bij af te likken. ‘Fantastic Mr. Fox’ is een geestige fabel
gebaseerd op een verhaal van Roald Dahl waarin sluwe vos George
Clooney het aan de stok krijgt met drie kwaadaardige boeren.
‘Chicken Run’, maar dan waanzinnige gestileerd en badend in
prachtige herfstkleuren.
6) A Serious
Man
De Coen-broertjes moeten tegenwoordig hun
inspiratie rechtstreeks krijgen ingefluisterd van Apollo
himself, want hun creativiteit kent de laatste jaren geen
grenzen. Na instant classic ‘No Country For Old Men’ en
het onderschatte ‘Burn After Reading’ keren Joel en Ethan terug
naar hun joodse roots in deze tegelijk droeve en donkerkomische
variant op het boek Job. ‘A Serious Man’ is diep ongemakkelijke,
maar wel onmisbare cinema.
7) Toy Story
3
Wij zijn hier bij enola altijd grote Pixar-fans
geweest, maar naast haar belang als pionier heb ik nooit echt
wakker gelegen van de twee ‘Toy Story’-films. Toen deel drie eraan
kwam heb ik rustig gewacht met een gevoel van “we zien wel”. Het
resultaat: een door en door nostalgische, hartverwarmende en
diepontroerende animatieprent die nog maar eens laat zien dat er
maar één koning is in het land der animatie.
8) Kick-Ass
Naast
‘Scott Pilgrim’ was er dit jaar geen enkele film die zo speelde met
postmoderne conventies als ‘Kick-Ass’: een beenhard
superheldenverhaal dat alle clichés van het genre in hun hemd zette
en meteen mocht gelden als nieuwe standaard voor comic
book-verfilmingen. Het brutale geweld en de (nochtans
geweldige) rol van 11-jarige killer Chloë Moretz stootten
heel wat mensen tegen de borst, al gold ‘Kick-Ass’ voor mij alvast
als een viscerale, intelligente actiefilm waarin de vele knipoogjes
voor één keer meer waren dan holle hipdoenerij.
9) L’Illusioniste
‘L’Illusioniste’
is alweer de derde animatiefilm in dit rijtje en toont nogmaals aan
waartoe het genre in staat is. Deze postume ode aan “mon
oncle” Jacques Tati vertelt het vertederende relaas van een
oude, moegeleefde goochelaar die zich ontfermt over een klein,
wereldvreemd meisje en het haar in de grote stad zoveel mogelijk
naar haar zin probeert te maken. Even prachtig als subtiel
geanimeerd laat ‘L’Illusioniste’ je achteraf zitten met een
tevreden krop in de keel.
10) Predators
Een
mens zou bijna vergeten dat er naast al die prestigieuze
boekverfilmingen, postmoderne spektakels en blockbusters met
hallucinante budgetten ook nog bescheiden B-films bestaan! Deze was
in ieder geval – sorry, ‘Piranha 3D’ – de beste van het jaar:
producent Robert Rodriguez en regisseur Nimrod Antal maakten van
‘Predators’ een dodelijk plezierige hommage aan
eighties-actie in het algemeen en ‘Aliens’ in het
bijzonder. Het resultaat geldt als een grof onderschatte terugkeer
naar de heerlijke sfeer van ons aller favoriete James
Cameron-klassieker.
Zouden mijn top 20 vervolledigen: ‘Up In the
Air’, ‘Piranha 3D’, ‘The Bad Lieutenant: Port of Call – New
Orleans’, ‘Shutter Island’, ‘Green Zone’, ‘Jackass 3D’, ‘The
Imaginarium of Doctor Parnassus’, ‘Buried’, ‘Harry Potter and the
Deathly Hallows, Part 1’ en ‘Adem’.
Flop 5:
Waar het vorig jaar nog een Flop 10 was, ga ik er
dit jaar minder woorden aan vuilmaken. Het was een beter filmjaar
dan 2009 en mijn tijd ging dan ook betrekkelijk meer naar betere
cinema. Onderstaande 5 hadden het wel in zich om plezierig te zijn,
maar draaiden uit op irritante drollen. Te mijden als de pest:
1) Due Date
2) Wolf
3) Dinner For
Schmucks
4)
American
Trip (Get Him To the Greek)
5)
Iron Man 2
En omdat het nu eenmaal leuk is om awards uit te delen, hier nog
een overzichtje van enkele van de meest gedenkwaardige
filmmomentjes van het jaar:
Beste films die ik wegens omstandigheden dan wel luiheid
(nog) niet heb gezien: ‘Des Hommes et des
Dieus’, ‘Mary & Max’, ‘Never Let Me Go’, ‘A Single Man’, ‘An
Education’
Soundtrack van het jaar: ‘Scott Pilgrim vs. the
World’
Politieke boodschap van het jaar: ‘Machete’. Deed
veel mensen opnieuw nadenken over de immigratiepolitiek in
Amerika.
Villain van het jaar: de
zwembadstofzuiger uit ‘Paranormal Activity 2’. Ruiken wij daar een
threequel?
Gag van het jaar: de
tortilla uit ‘Toy Story 3’
Krop in de keel van het jaar: het einde van ‘Toy
Story 3’. Snif.
Coolste quote van het jaar: “I’m the one you
don’t fuck with.” Laurence Fishburne was weer geweldig in
‘Predators’.
Guilty pleasure van het jaar:
‘Jackass 3D’ en vooral ook ‘Piranha 3D’
“Ouch!”-momenten van het jaar: de griet van de
mislukte goocheltruc, het haar in de motorschroef en “They took
my penis!“, allemaal uit ‘Piranha 3D’
Belediging van het jaar: “Space faggot!”
Shane uit ‘The Shield’ is altijd goed, ook in ‘Predators’.
Beste sterfscène van het jaar (waar geen piranha’s aan te
pas kwamen): Shane uit ‘The Shield’, na een lichte
inschattingsfout tegenover een pissige Predator.
Cameo van het jaar: Christopher Lloyd in ‘Piranha
3D’
Beste “Plot Keywords” (op imdb) van het jaar:
“Nude Woman Murdered”, “Female Frontal Nudity”, “Binge Drinking”,
“Skin Tore Off”, “Exploding Head”, “Leg Spreading”, “Animal In
Title”, “Severed Penis”, “Female Rear Nudity”, “Lesbian Sex”,
“Vomit” en “Severed Face”, allemaal uit ‘Piranha 3D’
Meest vrouwonvriendelijke film van het jaar:
‘Piranha 3D’
Beste tettenfilm van het jaar: ‘Piranha 3D’
Nu wij er even over nadenken: Film van het jaar:
‘Piranha 3D’
Dat was het weer voor 2010, wat ons betreft een uiterst
memorabel filmjaar! Tot de volgende!