Deelnemen aan Humo’s Rock Rally, dát zouden ze waarschijnlijk geen tweede keer doen, zeggen ze nu. Het ingetogen Amatorski was nochtans een verademing tussen het rijtje poseurs en vroegrijpe pianomeisjes dat tijdens die druilerige preselectie in Mechelen mocht aantreden. Geen wonder dat dat ook een fonkelend mooie debuut-EP oplevert.
Same Stars We Shared, want zo heet het kleinood, wordt maar al te vaak in het Duystervakje gestopt, zo ongeveer naast Sigur Rós. Af en toe is die vergelijking terecht — vooral tijdens de wat zweverige titeltrack —, maar Inne Eysermans en haar drie mannelijke kompanen bewijzen op deze EP dat ze veel meer zijn dan dat. Het begint al met "Come Home" (de single die door Studio Brussel in heavy rotation genomen werd), een prachtige spiegeltentenballad waarin Eysermans op ouderwetse wijze duetteert met Bram "Bony King Of Nowhere" Vanparys. Eysermans heeft dezelfde aarzelende charme als Little Joy’s Binki Shapiro, en ook Vanparys laat zich van zijn zachtste kant zien in een nummer dat rechtstreeks uit de jaren vijftig geplukt lijkt.
Nog mooier wordt het met "The King": voortbouwend op een eenvoudige gitaartokkel en een zachte, spaarzame contrabas vertelt Eysermans op sprookjesachtige toon haar verhaal. Het nummer doet wat denken aan de lieflijkste momenten van Eleni Mandell, zeker wanneer de accordeon en marimba invallen voor een hartverwarmend instrumentaal slot. Kort — het eindakkoord valt al na iets meer dan twee minuten — maar oh zo schoon.
Toch is niet alles op deze EP gewoon mooi; de resterende nummers klinken een stuk donkerder, en horen dan weer wél thuis in het Duysteruniversum. "Same Stars We Shared" wordt opnieuw begeleid door de geborstelde drums die ook al in het openingsnummer zaten, en de in het ijle zwevende zang krijgt aanvankelijk weinig muzikale ondersteuning mee. Er wordt iets te veel vastgehouden aan eenzelfde patroon, waardoor het nummer lijkt te kabbelen en enigszins aan spanning verliest, tot in de laatste minuut het samenspel van orgel, piano en zang opbouwt tot een haast verzwelgend geheel. Ook "My Favorite Work Of Art" neemt je mee naar vreemder oorden. Met zijn ingehouden drama en spanning, repetitieve zang en aangezette violen, walst het mysterieus voorbij en laat het je lichtjes verweesd achter.
Vergeet dus die Rock Rally: met een EP die zo sterk is, heeft Amatorski de concurrentie al lang achter zich gelaten. Wie Same Stars We Shared eenmaal gehoord heeft, rest geen andere mogelijkheid dan de plaat een tweede keer op te zetten. En daarna nog eens, en nog eens, op endless repeat.
