Alleen al de wondermooie hoes, een schilderij van St. Bartholomä aan de Königssee in het Zuid-Duitse Berchtesgaden, straalt rust en zaligheid uit. De Teutoon Pantha du Prince slaat u niet met hersenloze technostampers murw maar gooit hoge ogen met bekoorlijke en hemelse minimal. Laaft u aan deze bron van melodieuze melancholie.
Producer en dj Pantha du Prince (voor de plaatselijke bevolkingsdienst heet de brave man gewoon Hendrik Weber) ruilde na Diamond Daze en het alom bejubelde This Bliss het Hamburgse techno label Dial in voor Rough Trade Records, dat meer geassocieerd wordt met tal van pop- en indieartiesten. En dat is te merken op het nieuwe album Black Noise: Herr du Prince deed op “Stick To My Side” een beroep op de vocals van Panda Bear aka Noah Lennox van Animal Collective en Tyler Pope van !!! en LCD Soundsystem nam op “The Splendour” de baspartijen voor zijn rekening. De overstap is echter geen complete stijlbreuk geworden, de Duitser blijft een absolute minimal-grootmeester.
Op de officiële bio van zijn website staat te lezen: "Music slumbers in all matter; any sound, even silence, is already music" en deze stelling draagt hij op Black Noise hoog in het vaandel. "The mission, then, must be to render audible what is unheard and unheard of: black noise, a frequency that is inaudible to man", zo gaat hij verder. Dat du Prince niet verzandt in intellectualistisch gewauwel, bewijst hij met sprekend gemak op dit album. Hij trok met twee kompanen de Zwitserse Alpen in om natuuropnames te maken en deze geluidenoogst zette hij over op een plaat tjokvol weelderige klanken en ingetogen maar funky percussie.
Het album neemt een droomstart met "Lay In A Shimmer": het nummer zet meteen de toon met kristalheldere klanken die u zalig voelt tintelen in uw oorschelp en die heilzamer zijn dan het ontwaren van een ontluikende bloem. "A Nomads Retreat" blinkt uit als hartverwarmend Detroitmoment en het blijmoedige en zacht pompende "Satellite Snyper" (het zalige middenstuk!) is weldadig voor lichaam en geest. In het poppy "Stick To My Side" besprenkelt de heerlijke belletjessound de in loop gezette vocals van Panda Bear.
Het stuwende "Behind The Stars" wordt in zijn aanloop gekenmerkt door een sinistere, boosaardig grommende baslijn: het concept "black noise" slaat volgens du Prince ook op de sonische aankondiging van rampspoed, vaak enkel hoorbaar voor bepaalde dieren — men denke aan de vluchtende honden net voor de uitbarsting van de Vesuvius — die de stilte voor de storm kunnen gewaarworden en de song lijkt een bedreiging te vormen in de paradijselijke wereld die door de technotovenaar in het leven wordt geroepen.
Dit album bestaat uit laagjesmuziek en de songs vloeien gracieus in elkaar over. "Welt Am Draht" heeft door engelachtig gezang op een heerlijk kale beat een hypnotiserend effect en de vredige klanktapijten op sluitstukken "Im Bann" en "Es Scheit" dalen als verkwikkende manna over u neder.
Naar eigen zeggen balanceert de muziek op Black Noise op de koord van het dualisme cultuur-natuur en techno-folklore, wat de muziek een ongrijpbaar en spookachtig karakter verleent. Het is vooral een ideaal album om mijmerend onder de koptelefoon te degusteren: beluister de plaat op de trein en contempleer, onder het voorbijtrekkende landschap, de nietigheid van de mens. Speel ze af in de wagen bij een nachtelijke rit over de Autobahn die door een ingedommeld verkaveld Vlaanderen snijdt en voel sereniteit van u bezit nemen. Laat ze uw compagnon de route zijn bij het lezen van Henry David Thoreau’s back-to-nature boek Walden. Vergezocht allemaal? Een eerder nummer van Pantha du Prince heet "Walden 2".
Heel wat songs zijn voorzien van het soort melodie- en baslijnen die de luisteraar in het diepste van zijn wezen treffen en die het album een swingend, spannend, verrassend, frivool, maar ook delicaat, fragiel en esoterisch karakter meegeven. Een Pantha du Prince-album is echter meer dan minimal: het betoverende Black Noise fuseert met brio Warp, ambient, house hooks, shoegaze elektronica en is bij momenten een psychedelische belevenis.
Het knispert, klikt, klettert, gonst, bliept, kabbelt en ruist op Black Noise. Staat er op uw identiteitskaart Mahmoud Ahmadinejad of Pieter De Crem? Begeeft u zich elke dag in uw full option BMW luid toeterend en foeterend in het verkeer? Dan is dit plaatje niks voor u. Black Noise vraagt van de luisteraar enig doorzettingsvermogen om de fragiele songs te leren waarderen, maar albums van deze aard kunnen zelfs met de vingers in de neus de niet-technofan voor zich innemen.
