Sire, 2009
Dat de piano een enorm meeslepend instrument is valt moeilijk te
ontkennen, maar om enkel en alleen daarmee een album lang je
luisteraars te boeien is bepaald geen sinecure. Regina Spektor
heeft gelukkig ook nog eens een dijk van een stem, en op haar
doorbraakalbum ‘Begin to Hope‘ uit 2006 bleek die combinatie
een voltreffer om voorzichtig een groter publiek aan te spreken.
Nieuwsgierig of de pianiste met Russische roots dat trucje
wist te herhalen, legden wij onlangs haar jongste worp ‘Far’ op de
platenspeler.
Opener ‘The Calculation’ deed ons meteen het beste hopen; de eerste
noten volstaan om het hoofd aan het knikken en de voeten aan het
tikken te brengen, maar ondanks Spektors steeds weer inventieve
teksten – hier een wel erg eigenzinnige kijk op de liefde en de
menselijke anatomie – valt het nummer ergens halverwege toch stil.
‘Eet’ begint eveneens dramatisch – want ook daarvoor is de piano
meer dan geschikt – en met die plotse versnelling zelfs onverwacht
opzwepend, maar door een teveel aan tempowisselingen en een
behoorlijk zwak tussenstuk duurt het nummer toch net dat tikkeltje
te lang.
Voor een eerste hoogtepunt is het dus wachten tot ‘Folding Chair’,
dat na een valse ingetogen start helemaal losbarst en ons dit keer
wel van begin tot einde weet te boeien. Dat heeft Spektor niet
enkel te danken aan het verraderlijk aanstekelijke ritme, maar ook
aan haar spitsvondige teksten – of wat dacht u van “the sea is
just a wetter version of the sky”? – en haar bijna
kinderlijke enthousiasme, waardoor we zelfs de ietwat misplaatste
dolfijnimitatie door de vingers willen zien.
Net als op vorige albums vormen Spektors teksten op ‘Far’ een
potpourri van alledaagse onderwerpen door een niet zo alledaagse
bril bekeken -‘Reading Time With Pickle’, iemand? – en grootse
thema’s vol literaire verwijzingen, zoals in de bescheiden radiohit
‘Samson’. Zo is er ook ‘Laughing With God’, waarin de piano zich
gedeisd houdt om de aangrijpend eenvoudige tekst beter tot zijn
recht te laten komen, of ‘Genius Next Door’, een nummer als door
mist omgeven, dat met zijn bijna Gregoriaanse gezang en rustig doch
wervelend pianospel een bezwerend sfeertje weet op te roepen.
In ‘Two Birds’ ontroert Spektors bijna naïeve eenvoud samen met het
opbeurende deuntje, maar komt met “but he is a liar” toch
een onverwachte twist. Het sterkste staaltje van Spektors poëtische
talent is echter misschien wel ‘Wallet’, waarin ook duidelijk de
tegendraadsheid van de New Yorkse antifolkscène doorschemert. Het
is een ontwapenend simplistisch verhaal over een verloren
portefeuille, dat zich door Spektors geheel eigen kijk – en het
catchy deuntje – ontpopt tot een waar
detectiveverhaal.
Helaas bleek hierna de inspiratiebron een beetje leeg en wordt het
album verder gevuld met matige tot soms ronduit zwakke nummers.
Afsluiter ‘Man of a Thousand Faces’ is een flauw doorslagje van
‘Genius Next Door’, dat enkel nog te pruimen valt door het
feeërieke gezang. Ook ‘Dance Anthem of the 80’s’ heeft door zijn
gebrek aan variatie – en een al te eenvoudig rijmpje – een eerder
beperkte houdbaarheidsdatum. In ‘Human of the Year’ toont Spektor
nog eens de achterkant van haar stembanden, maar in tegenstelling
tot op ballads als ‘Samson’ slaagt ze er hier niet in om kippenvel
te ontlokken en lijkt haar hoge stem eerder overbodig geaffecteerd.
‘Machine’ ten slotte is een wel zeer bizar experiment waar Spektor
haar stembanden in allerlei vreemde bochten wringt en zich zelfs
aan een soort – mislukte – rap waagt. Het al te grote contrast
tussen de frivole piano in de strofes en het pompeuze refrein
resulteert in chaos, een woord dat misschien ook gepast is voor het
album als geheel.
Spektor wijkt bij momenten te ver af van haar succesrecept –
aangrijpende stem en dito piano – en probeert met vreemdsoortige
interventies de aandacht van de luisteraar te houden. Hierdoor
vertoont ‘Far’ te weinig samenhang om een écht genietbaar plaatje
te zijn. Dit betekent nu ook weer niet dat ‘ie maar meteen de
vuilbak in gekieperd moet worden, want pareltjes als ‘Wallet’ en
‘Folding Chair’ zijn meer dan de moeite waard. En die paar stinkers
moet je dan maar skippen.
http://reginasplash.warnerreprise.com
www.myspace.com/reginaspektor
