Wie dacht dat we het na Timbaland & Chris Cornell en Tom Waits & Kool Keith dit jaar wel gezien hadden met verbazingwekkende samenwerkingen, heeft het mis. Een duetplaat van Pete Yorn & Scarlett Johansson komt eraan en Tom Barman zou in de studio zitten met De Jeugd Van Tegenwoordig. Maar eerst is het aan Christian Fennesz en Sparklehorse om ons te verrassen met een nieuwe episode uit de "In The Fishtank"-serie.
"In The Fishtank", een initiatief van de Nederlandse verdeler Konkurrent, geeft één of meerdere groepen twee dagen lang muzikale speelruimte. Carte blanche, zo u wil. In het verleden doken onder meer Low + Dirty Three, The Black Heart Procession + Solbakken en Isis + Aereogramme samen de studio in. Gewaagde combinaties waar soms kleine parels uit groeiden, maar die even vaak mossel noch vis opleverden. Op de vijftiende editie werkt het Amerikaanse Sparklehorse samen met de Oostenrijkse elektronica-artiest Christian Fennesz. Meteen rijst de vraag hoe het gammele geluid van de indiegroep rond Mark Linkous met de digitale werkwijze van Fennesz te verzoenen valt.
Het resultaat voelt heel natuurlijk aan: alsof de heren al jaren samenspelen en er nooit een barrière tussen akoestisch en elektronisch is geweest. De gitaar voert de boventoon, waaronder tal van gemanipuleerde geluidslagen getemperd broeien. Wijsneuzen die beweren dat deze plaat voortborduurt op het gitzwarte geluid van het vorig jaar verschenen Black Sea hebben hun huiswerk niet goed gemaakt. De opnames van In The Fishtank 15 dateren namelijk al uit 2007. De nummers vinden eerder aansluiting bij de wazige melancholie van "Dreamt For Light Years in the Belly of a Mountain", de slepende titeltrack van het laatste Sparklehorse-album uit 2006.
Zeven impressies lang schetsen Fennesz en Sparklehorse een wereld vol weemoed. Verwacht geen uitgestippelde paden, noch liedjes met een duidelijke structuur. "Goodnight Sweatheart" en "If My Heart" komen door Linkous’ gezang nog het dichtst bij de grenzen van de popmuziek. De overige, instrumentale nummers, stranden in het abstracte. In opener "Music Box Of Snakes" dobberen piano en strijkers nog sierlijk rond in een poel vol verzengende ruis. Maar de gitaar op "NC Bongo Buddy", vintage Fennesz, verdrinkt finaal in de smeuïge noise.
Deze nummers laten horen dat Fennesz’ elektronicatoets — vaak versleten als laptopmuziek waarbij elke vorm van emotie wordt weggewist door een injectie van bits en bytes — geen bedreiging vormt voor het idyllische, zielroerende geluid van Sparklehorse. Meer zelfs, de subtiele klankmanipulaties weten de emotie enkel te vergroten. Vergeet ook niet dat deze plaat geen werk van lange adem is, waarbij aan ieder nummer maandenlang geschaafd is om een optimale diepgang te garanderen. Neen, dit gezelschap is erin geslaagd om op slechts twee dagen veertig minuten muziek van adembenemende schoonheid te componeren.
In een recent interview vertrouwde Christian Fennesz ons dan ook toe dat er heel wat druk van zijn schouders valt wanneer hij er niet alleen voor staat. Na het taaie, zwaar op de maag liggende Black Sea laat In The Fishtank 15 een bevrijde Fennesz horen: puur en ongekunsteld. Met dank aan Sparklehorse, dat hier na een paar kleurlozere platen ongetwijfeld ook nieuwe inspiratie uithaalt.
Fennesz en Sparklehorse stellen In The Fishtank 15 op 5 oktober voor in de Gentse Handelsbeurs.
