PIAS, 2009
Het heeft vier jaar geduurd vooraleer de Franse deejay en producer
Laurent Garnier nog eens op de proppen kwam met een nieuw album.
Tussendoor werd de grote schare fans verwend met zoethoudertjes als
‘Retrospective’ – een verzameling van zijn bekendste nummers – en
‘Public Outburst’. Ook het semi-autobiografische boek ‘Electrochoc’
heeft nog altijd succes en krijgt met grote zekerheid een adaptatie
naar het witte scherm.
Zijn laatste studioalbum, ‘Cloud Making Machine’, dateert al van
2005 en was een kleine uitstap op onbekend terrein. Nu keert
Laurent Garnier naar eigen zeggen terug naar zijn oude liefde: de
dubstep. De Franse technoreus liet zich voornamelijk inspireren
door Afrikaanse ritmes, drum ‘n’ bass en hiphop. F Communications,
het eigen platenlabel van Garnier, werd eind vorig jaar voor
onbepaalde duur stopgezet, waardoor ‘Tales Of A Kleptomaniac’ werd
uitgegeven bij Play It Again Sam.
Via elektronische radio-effecten keert terug Garnier naar de jaren
tachtig. Voor openingstrack ‘No Musik, No Life’ gebruikt hij de
muziek van Skyy. De vocale loop met handclaps is
voorzien van een zware elektronische ondertoon, die als een rode
draad doorheen het album frequent zal terugkeren. Hoewel de
stemsample oproept tot dansen, is de muziek net iets te veel
downtempo om er onmiddellijk op uit de bol te gaan. Laurent Garnier
lijkt zich via de muziek de vraag te stellen of het mogelijk is om
een dansbaar album te maken met voldoende muzikale
meerwaarde.
Die verschillende puzzelstukjes komen een eerste maal samen bij
‘Freeverse Part 1 (With MicFlow)’, waarin een elektronische
loop gecombineerd wordt met Franstalige rapmuziek. Op de
achtergrond worden subtiel ook enkele soulelementen aangebracht om
de muziek wat extra vibes te geven. Het tempo wordt ook
geregeld de hoogte ingejaagd en heeft het schijneffect van een
elektronische bigband.
Er wordt ons geen rustpauze gegund, want met ‘Gnanmankoudji (Horny
Monster Mix)’ start de muziek onmiddellijk met een uptempo beat die
verder in het nummer wordt bijgestaan door Afrikaanse tromgeluiden
en tal van elektronische effecten. ‘Gnanmankoudji’ is ondanks de
moeilijk uitspreekbare titel een echte zomerhit, die naast een hoge
dansbaarheid ook een muzikale meerwaarde heeft. De zwoele zuiderse
vibes zijn moeilijk te negeren en worden ook hier
geconfronteerd met een diepe ondertoon die meermaals door de muziek
heen snijdt.
De inspiratie blijkt bij Laurent Garnier even verdwenen te zijn
tijdens ‘Dealing With The Man’. De melodie en het gebruikte
instrumentarium tonen veel gelijkenissen met het werk van St.
Germain. Enkel de tekst is vermeldenswaardig: het onderwerp is de
levenslange innerlijke strijd van de protagonist die tot uiting
wordt gebracht met “All your life, you have to deal with the
man” . In ‘Last Dance @ Yellow’ worden we geconfronteerd met
een gelijkaardig probleem. De aanwezige elementen vertonen verdacht
veel gelijkenissen met wat we vorig jaar al hoorden op ‘Safe and
Sound’ van Justus Köhncke.
Bij ‘Desireless’ en ‘Pay TV’ wordt het over een andere boeg
gegooid. De samples in beide nummers doen ons terugdenken aan ‘Je
t’aime…moi non plus’ van Gainsbourg, weliswaar voorzien van een
elektronisch jasje. Vooral ‘Pay TV’ weet zijn boodschap over te
brengen door het contrast tussen de kreunende stemmen en de kille
sfeer die door de muziek gecreëerd wordt. Wellicht is het een
schuchtere kritiek op de ‘pornoficering’ in onze koele en
afstandelijke consumptiemaatschappij.
Deze leuke wending krijgt echter geen vervolg, en met de laatste
nummers lijkt Garnier toch even de mist in te gaan. ‘Back To My
Roots’ doet een poging om nog even het Africa-effect op te roepen,
maar blinkt vooral uit in zijn overbodigheid. In ‘Food For Thought’
wordt een reggaesample door de computer gehaald, maar het resultaat
mist levendigheid of originele wendingen. Enkel ‘From Deep Within’
kan ons met zijn easy listening nog een klein beetje bekoren.
Laurent Garnier heeft in de afgelopen vier jaar niet stilgezeten.
‘Tales Of A Kleptomaniac’ is een ambitieuze poging om een veelheid
aan verschillende stijlen te incorporeren in een vloeibaar en
eclectisch geheel. Toch heeft de man met het rode gezicht een klein
beetje gezichtverlies geleden: uitschieters zoals ‘Gnanmankoudji’
wegen niet op tegen enkele teleurstellingen die beter het daglicht
niet hadden gezien.
www.myspace.com/laurent_garnier
