Eén pakket; twee media. Christmas On Mars is zowel cd als dvd. We bespreken hem dan ook in twee delen.
De film
Jarenlang heeft opperLip Wayne Coyne ons er het hoofd mee op hol gebracht. "Een kerstfilm! Door The Flaming Lips! Die Christmas On Mars zou heten!" Wauw! Freaky! Spacey! Helemaal Flaming Lips! En helemaal Flaming Lips is het: van een charmante huisvlijt en met goede muziek.
Het verhaal is nochtans maar dunnetjes: een verre menselijke commandopost op Aarde raakt in de problemen, crewleden beginnen te hallucineren, een ruimtewezen verschijnt op mysterieuze wijze en helpt de aardlingen door een defecte zuurstofpomp te herstellen. EN DAAR HEBBEN ZE ANDERHALF UUR VOOR NODIG! Christmas On Mars ontrolt zich tergend traag, maar dat wil niet zeggen dat hij als film helemaal geen verdiensten heeft.
Zoals Ed Wood zijn cultstatus heeft verdiend met zijn schabouwelijke decors, zo is het huis-, tuin, en schuur-achter-de-tuinknutselwerk hier van een soms imposant, soms bedenkelijk allooi. Zware metalen deuren zijn ontegensprekelijk van bordkarton, maar eigenlijk valt dat nog niet zo heel hard op. Doe-het-zelver Coyne heeft werk gestoken in zijn decors en dat laat zich merken.
De geschifte fantasie van Coyne kan zich helemaal uitleven: het hoofd van een baby wordt vertrapt als een rijpe meloen, een voltallige fanfare loopt rond met een vagina als hoofd,…. En tussen dat alles, viert de zanger zijn fascinatie voor het leven, dood, kerstmis en ruimte bot: "Onze levens, hoewel ze erg belangrijk zijn voor onszelf, zijn eigenlijk betekenisloos. Ze zijn zo voorbij als stofjes in de wind." No shit, Sherlock.
Zelfs als B-film is Christmass On Mars niet iets dat gemakkelijk een tweede keer gespeeld zal worden, maar het blijft indrukwekkend om te zien hoe een handvol enthousiaste idioten met behulp van een flinke dosis verbeelding en wilskracht een film als deze kunnen maken. Hadden ze er een betere scenarioschrijver bij gehaald, had het experiment helemaal geslaagd kunnen zijn.
De muziek
Een echt strak werkritme hebben The Flaming Lips er nooit op nagehouden, maar dat kan ook moeilijk anders met Wayne "short attention span" Coyne aan het hoofd. Dat er tussen Yoshimi Battles The Pink Robots en At War With The Mystics vijf jaar lag, was zo omdat er ook aan die eeuwig aanslepende film moest worden gewerkt. Muzikaal zat de band echter niet stil want de soundtrack is op veel vlakken interessanter dan de kerstfilm zelf.
Muzikaal horen we immers geen pastiche zoals de film duidelijk moet zijn. Liever grijpen The Lips de gelegenheid te baat om hun vertrouwde songschrijverij te verlaten en te experimenteren met atmosferische geluiden. Slechts zelden horen we echo’s van de popsongs van Yoshimi Battles The Pink Robots waar de groep tegelijkertijd aan werkte, al was "Aproaching Pavonis Mons By Balloon" van op die plaat eigenlijk bedoeld voor Christmass On Mars.
Weg van de songs van Coyne is dit de plaat waarop drummer/multi-instrumentalist Steven Drozd het laken volledig naar zich mocht toetrekken. Samen met producers David Fridmann en Scott Booker creëerde hij een geluidspallet dat de duisterheid en eenzaamheid op de rode planeet van een jaren veertig sciencefictionsfeertje voorziet. Het tweeluik "Once Beyond Hopelessness" drukt alleen al met zijn titel de verlaten doodsheid van de onmetelijke kosmos uit. Helemaal boeiend wordt het wanneer daar een Oost-Europese communistenfanfare wordt doorgejaagd als in "The Gleaming Armament Of Marching Genitalia".
Eigenlijk werkt Christmas On Mars beter als soundtrack, dan als film: er is meer coherentie, de muziek — één van de sterkste elementen — krijgt zijn prominente rol en de dramatische lijn zit er duidelijker in dan in de film. Wie dus niet echt iets van B-films moet weten, heeft er minstens een goede, nieuwe Flaming Lipsplaat bij.
